Ορφική Αστροσοφία
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Εκατοντάδες αιώνων παρήλθον αφότου διά πρώτη φορά ο άνθρωπος, υψώνοντας το βλέμμα του πρός τον ουρανό, θέλησε να εισδύσει στα μυστήρια του.
Άγρυπνος παρατηρητής, κατόπτευσε καί χάραξε ύστερα στην μνήμη του όλες τις φανερές κινήσεις τών άστρων καί όλα τα συμβαίνοντα στην φύση καί εκδηλούμενα στο στρώμα τού κόσμου μας.
Όταν ο άνθρωπος υποτάχτηκε στις κοινωνικές οργανώσεις καί την κοινωνική ζωή, οι παρατηρήσεις του, οι οποίες αρχικώς ήταν ατομικές, έγιναν το αντικείμενο μεθοδικής και συστηματικής εργασίας, διά τής αμίλλης πλείστων προσώπων ασχολούμενων πρός την ίδια κατεύθυνση. Και βλέπουμε την Χαλδαία 40 αιώνες πρό Χριστού, ώς επίσης καί την Αίγυπτο, να είναι αντίζηλοι στην Αστρολογική Επιστήμη.
To άστρο, το φωτεινό τούτο σημείο στο διάστημα, που λάμπει διά του τρέμοντος καί ωχρού φωτός του, το άστρον, το οποίο στον οφθαλμό τού νυκτερινού ταξειδιώτου, διασχίζοντος την χώρα του, φαίνεται ώς το πλέον ακίνδυνο αντικείμενο τής φύσεως, το άστpo τούτο, έκ της τόσον μακρυνής έδρας του ενεργεί διά δυνάμεως αφαντάστου επί τού πεπρωμένου εκείνων, οι οποίοι το παρατηρούν ή το θαυμάζουν ή απολαμβάνουν απλώς την θέα του.
Οί αστέρες, εκτός τής επηρείας, την οποία έχουν, ριζικής καί βαθείας, επί τών ανθρώπινων όντων, δονούμενοι διηνεκώς στο άπειρο, ενεργούν με αυτόματο τρόπο, επί παντός όντος το οποίο αντιμετωπίζει τις ακτίνες των, είχε κατά την ανατολή είτε κατά τήν περίοδο της προόδου των είς τον νυχτερινό ουρανό τής γης.
Τα φαινόμενα τής αστρικής αυτής ενέργειας, εκδηλώνονται περισσότερο σε όσους ζούν στην φύση, όπως στους ποιμένες καί τούς άλλους εργάτες τής γής, οι οποίοι κατά την ανάπαυσή των θαυμάζουν τα άστρα.
Καθ’ όλην την αρχαιότητα, η ΑΙγυπτος και η Χαλδαία εγένοντο ένδοξοι διά την πρόοδο που επέτυχαν επί της αστρολογκής επιστήμης και παρά τα φοβερά μέτρα που είχαν λάβει για να την διατηρήσουν μυστική, παρά τον θανάσιμο όρκο στον οποίο υπέβαλαν στούς μυουμένους η αστρολογική επιστήμη, όταν διέρευσε εκτός τών ορίων τής χώρας τής γεννήσεώς της έγινε γνωστή στην αρχαία Ελλάδα, στην Ιωνία καί διά μέσου τής Ρώμης, έφτασε μέχρι τών κόλπων της αρχαίας Γαλατίας, όπου οι Ιερείς καί αί ιέρειαι της, ήσαν ήδη, έτοιμοι γιά να λάβουν την αποκάλυψη αυτή.
Η μεσολάβηση τού Χριστιανισμού έδωσε φοβερό κτύπημα στην αστρολογική επιστήμη.
Τα ιερά και οι βωμοί τής Χαλδαίας καί τής Αιγύπτου συνετρίβησαν. καθώς καί τής Ελλάδος καί τής Ρώμης καί η αστρολογία, από Ιερά επιστήμη, εγένετο απόκρυφος, διατηρούμενη μεταξύ τών διανοουμένων ανθρώπων.
Έκτοτε, οι κανόνες, οι νόμοι καί οι κλείδες, που αποχελούν την επιστήμη αυτή που αποκαλύφθηκε στους βέβηλους, λησμονήθηκαν ή χάθηκαν.
Καί παρά τις απόπειρες σοβαρών προσώπων καί άλλων είλικρινών καί ακαταπόνητων εργατών η αστρολογία παρέμεινε ένα σύνολο αξιωμάτων αυθαιρέτων προτάσεων καί θεωριών και πάντοτε συνεχώς αλλοιούμενη, έφθασε μέχρι ημών ως εικόνα εξ ολοκλήρου παραμορφωθείσα χωρίς να έχει πλέον καμία σχέση προς την αρχαία αστρολογία.
Η γνωστή, συνεπώς, αστρολογία σήμερα έχουσα τις αρχές της από τής Χαλδαίας καί τής Αίγυπτου, παρόλο που διατηρεί μερικά στοιχεία αληθείας, δεν είναι εκείνη η οποία δύναται να ικανοποιεί τον άνθρωπο τού σημερινού αιώνα, ούτε εκείνη η οποία δύναται συμφιλιώσει την υλιστική επιστήμη, που αγαπάει τις έριδες καί άλλως τε είναι ισχυρογνώμων, πρός κάθε προσπάθεια πνευματικότητος.
Στις ακτές, έν τούτοις, τής Ανατολικής Μεσογείου, ευλαβείς υπάρξεις διατηρούσαν μίαν επιστήμη, την οποίαν ονόμαζαν ΑΣΤΡΟΣΟΦΙΑ, στην οποίαν έδωσαν κοιτίδα, το σχολείο τού Πυθαγόρα.
Ένας από τους μύστες αυτούς μετέδωσε σε δύο άτομα τα στοιχεία τής Επιστήμης αυτής; την οποίαν αποκαλούσε « Ορφική » και χάρις στα άτομα αυτά παρουσιάζουμε σήμερα στοιχεία τής Επιστήμης αυτής.
ΨΥΧΟΜΑΝΤΕΙΑ
ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ
ΟΙ ΔΟΝΗΣΕΙΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Από την αρχαία Αίγυπτο προέρχονται βασικές εσωτερικές και απόκρυφες διδασκαλίες, οι οποίες επηρέασαν πολύ την φιλοσοφία όλων των λαών εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια.
Η Αίγυπτος, πατρίδα των πυραμίδων και των σφιγγών, ήταν το λίκνο της απόκρυφης Σοφίας και των μυστικιστικών διδασκαλιών. Όλες οι χώρες κάτι δανείστηκαν από τις μυστικές διδασκαλίες της.
Η Ινδία, η Περσία, η Χαλδαία, η Μήδεια, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Συρία, η αρχαία Ελλάδα, η Ρώμη και τα άλλα αρχαία έθνη, πήραν ελεύθερα μέρος στην γιορτή της Γνώσης, την οποία οι ιεροφάντες και οι δι-δάσκαλοι της χώρας της Ίσιδας είχαν με τόσο άφθονα μέσα οργανώσει για αυτούς που ήσαν έτοιμοι να μοιραστούν στο σύνολό της την Μυστική και Απόκρυφη Γνώση, την οποία αποκάλυπταν οι διδάσκαλοι της αρχαίας αυτής χώρας.
Στην αρχαία Αίγυπτο έζησαν μύστες και διδάσκαλοι κατά την διάρκεια τών αιώνων που τους χώρισαν από τον Μεγάλο Ερμή, των οποίων τις δυνατότητες πολλοί λίγοι κατόρθωσαν να φθάσουν, μα κανείς ποτέ δε μπόρεσε να ξεπεράσει.
Στην Αίγυπτο βρισκόταν η κοιτίδα τών Μυστηρίων.
Από την είσοδο αυτών τών ναών έμπαιναν οι νεοφώτιστοι, οι οποίοι αργότερα σαν ιεροφάντες, Μύστες ή Διδάσκαλοι διέτρεχαν τα τέσσερα σημεία του κόσμου φέροντας μαζί τους την πολύτιμη γνώση, την οποία επιθυμούσαν ζωηρά να μεταδώσουν σ’ αυτούς, οι οποίοι ήσαν προετοιμασμένοι να την δεχτούν.
Όλοι όσοι ασχολούνται με τις απόκρυφες επιστήμες, αναγνωρίζουν τι οφείλουν στους αξιοσέβαστους Διδάσκαλους τής Αρχαιότητας.
Μεταξύ αυτών τών μεγάλων διδασκάλων τής Αρχαίας Αιγύπτου, έζησε ένας άνθρωπος τον οποίο θεωρ-ούσαν ως Διδάσκαλο τών Διδασκάλων.
Αυτός ο άνθρωπος - αν πράγματι ήταν άνθρωπος - έζησε στην Αίγυπτο στα πολύ παλιά χρόνια.
Τον γνώριζαν με το όνομα τού Ερμή τού Τρισμέγιστου ► και ήταν ο πατέρας τής Απόκρυφης Σοφίας και ο ιδρυτής της Αστρολογίας και της Αλχημείας.
Οι λεπτομέρειες τής ζωής του είναι χαμένες ιστορικά τόσα πολλά είναι τα χρόνια που μας χωρίζουν από αυτόν.
Μερικές από τις χώρες της αρχαιότητας διεκδίκησαν την τιμή του να έχει γεννηθεί στο έδαφος τους.
Η ημερομηνία της διαμονής του στην Αίγυπτο, η οποία αποτελεί και τον χρόνο της τελευταίας ενσάρκω-σής του στον πλανήτη μας, δεν μας είναι γνωστή.
Την τοποθετούν κατά τις πρώτες ημέρες των πιο παλαιών Αιγυπτιακών δυναστειών, πολύ πριν από τον Μωϋσή.
Κάποιες παλιές Εβραϊκές παραδόσεις φθάνουν στο σημείο να βεβαιώσουν ότι ο Αβραάμ απέκτησε από τον ίδιο τον Ερμή ένα μεγάλο μέρος από τις μυστικιστικές του γνώσεις.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την εξαφάνισή του από το επίπεδο της γήϊνης ζωής του ( η παράδοση αναφέρει ότι έζησε 300 χρόνια ), οι Αιγύπτιοι θεοποίησαν τον Ερμή και τον ονόμασαν Θωθ. Αργότερα ο λαός τής Αρχαίας Ελλάδος τον κατατάσσει στο πλήθος των θεών του και τον ονομάζει Ερμή ( ο Θεός τής Γνώσεως ).
Οι Αιγύπτιοι τίμησαν την μνήμη του επί δεκάδες αιώνων ονομάζοντάς τον “ Γραφέα τών θεών ”.
Σε όλες τις χώρες της αρχαιότητας τιμούσαν το όνομά του που ήταν συνώνυμο της “ Πηγής τής Σοφίας ”.
Σήμερα χρησιμοποιούμε ακόμη την λέξη “ερμητικός” με την έννοια του τόσο καλά κλειστού, ώστε τίποτα να μη διαφεύγει.
Και αυτό γιατί οι μαθητές του Ερμή είχαν πάντα ως αρχή να φυλάνε το μυστικό τών διδασκαλιών.
Δεν ήθελαν να δίνουν “ τα Άγια τοίς κυσί ”. Αυτή η πολιτική της συνειδητής διάδοσης της αλήθειας πάντα χαρακτήρισε τους Ερμητιστές ακόμη και μέχρι σήμερα.
Μπορεί να βρεί κανείς τις Ερμητικές διδασκαλίες σ’ όλες τις χώρες, στον κόλπο όλων των θρησκειών, αλλά δεν μπορεί να τις ανάγει σε καμμιά χώρα ιδιαίτερα, ούτε σε καμμιά ειδική αίρεση.
Και αυτό οφειλόταν στο φόβο των αρχαίων αποστόλων να δουν την μυστική διδασκαλία να μετατρέπεται σε πίστη.
Η Σοφία αυτής της ιδέας είναι ολοφάνερη για αυτούς που έχουν μελετήσει ιστορία :
ο αρχαίος αποκρυφισμός της Ινδίας και της Περσίας εκφυλίστηκε και χάθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, γιατί οι απόστολοί του έγιναν ιερείς. Ανάμειξαν την θεολογία με την φιλοσοφία.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι ο αποκρυφισμός της Ινδίας και της Περσίας χάθηκε βαθμιαία μέσα στο πλήθος των θρησκευτικών προλήψεων, των θρησκευτικών δοξασιών και των θεοτήτων.
Το ίδιο έγινε και στην αρχαία Ελλάδα και στην Ρώμη.
Το ίδιο και με τις Ερμητικές διδασκαλίες των Γνωστικών και των πρώτων χριστιανών, οι οποίες εκφυλίστηκαν κάτω από την επηροή του Κωνσταντίνου, του οποίου η σιδερένια γροθιά συνένωσε την φιλοσοφία και την θεολογία στερώντας έτσι από την χριστιανική σχολή το πραγματικό απόσταγμά της, το πνεύμα της, υποχρεώνοντάς την να ψάχνει κατά τη διάρκεια των αιώνων, μέχρι να ξαναβρεί το δρόμο της χαμένης της πίστης.
ΟΙ ΔΟΝΗΣΕΙΣ
« τίποτα δεν ησυχάζει• όλα κινούνται, όλα δονούνται »
Μία από τις Μεγάλες Αρχές του Ερμητισμού, η Αρχή της Δόνησης, περικλείει την αλήθεια ότι η κίνηση εκδηλώνεται παντού μέσα στο Σύμπαν και ότι τίποτα δεν είναι σε κατάσταση ανάπαυσης, ότι όλα κινούνται, δονούνται και γυρίζουν σε κύκλο. Αυτή η ερμητική Αρχή είχε αναγνωρισθεί από μερικούς από τους πρώτους Έλληνες φιλοσόφους, οι οποίοι την εισήγαγαν στα συστήματά τους.
Αλλά κατά την διάρκεια αρκετών αιώνων, όλοι οι άνθρωποι της διανόησης, εκτός των Ερμητιστών, την έχασαν από τα μάτια τους.
Στον 19ο αιώνα η Φυσική Επιστήμη ανακάλυψε εκ νέου την αλήθεια και οι επιστημονικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα, έφεραν καινούργιες αποδείξεις για την ακρίβεια αυτής της παμπάλαιας ερμητικής διδασκαλίας.
Οι ερμητικές διδασκαλίες διδάσκουν ότι όχι μόνον όλα βρίσκονται σε κατάσταση αδιάκοπης κίνησης και συνεχούς δόνησης, αλλά ακόμη ότι οι “ διαφορές ” που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων εκδηλώσεων της παγκόσμιας δύναμης οφείλονται εξ’ ολοκλήρου στη διαφορά του τρόπου και της περιόδου των δονήσεων. Ακόμη καλύτερα, ΤΟ ΠΑΝ στον εαυτό του εκδηλώνει μία δόνηση διαρκή, σ’ ένα βαθμό τόσο έντονο και σε μία κίνηση τόσο γρήγορη, ώστε μπορεί πρακτικά να θεωρηθεί σαν να είναι σε κατάσταση ανάπαυσης. Οι καθηγητές το εξηγούν τραβώντας την προσοχή των μαθητών πάνω στο γεγονος, ότι ακόμη και στο Φυσικό επίπεδο, ένα αντικείμενο το οποίο κινείται με ταχύτητα, μία ρόδα που γυρίζει για παράδειγμα, φαίνεται να είναι σε κατάσταση ανάπαυσης.
Οι διδασκαλίες επικυρώνουν την ιδέα ότι το Πνεύμα βρίσκεται στη μία άκρη ενός Πόλου Δόνησης και στον άλλο Πόλο βρίσκονται τα άκρως χονδροειδή σχήματα της Ύλης.
Μεταξύ των δύο Πόλων υπάρχουν εκατομμύρια εκατομμυρίων τρόποι και διαφορετικές συχνότητες δονήσεων.
Η σύγχρονη επιστήμη έχει αποδείξει ότι, οτιδήποτε ονομάζουμε ύλη και ενέργεια δεν είναι παρά διαφορά συχνότητας δονήσεων. Μερικοί από τους πιό προχωρημένους σοφούς, παραδέχονται την γνώμη τών αποκρυφιστών, οποίοι βεβαιώνουν ότι τα φαινόμενα της ψυχής δεν είναι παρά δονήσεων ή κινήσεων.
Ας δούμε τι μας λέγει η επιστήμη για το θέμα τών δονήσεων τής ύλης και της ενέργειας.
Πρώτα - πρώτα η επιστήμη διδάσκει ότι κάθε ύλη εκδηλώνει σε κάποιο βαθμό δονήσεις εξ’ αιτίας της θερμότητας.
Έστω ένα αντικείμενο ζεστό ή κρύο.
Οι δύο αυτές καταστάσεις δεν είναι παρά διαφορετικοί βαθμοί του ιδίου πράγματος.
Εκδηλώνει ορισμένες δονήσεις θερμότητας και από αυτήν την άποψη, βρίσκεται σε κίνηση στην κατάσταση δόνησης.
Όλα τα μόρια της ύλης είναι προικισμένα με κυκλικές κινήσεις, από τα άτομα έως τους ήλιους.
Οι πλανήτες εκτελούν την τροχιά τους γύρω από τους ήλιους και πολλοί από αυτούς περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους. Οι ήλιοι κινούνται γύρω από κεντρικά σημεία, πιό μεγάλα.
Αυτά θεωρούνται σε κίνηση γύρω από σημεία ακόμη μεγαλύτερα και ούτω καθεξής έως το άπειρο.
Τα μόρια, από τα οποία αποτελούνται τα διάφορα είδη της ύλης, είναι σε κατάσταση συνεχούς δόνησης και κίνησης, τα μεν γύρω από τα δε, και τα μεν αντίθετα στα δε. Τα μόρια αποτελούνται από άτομα, τα οποία κατά ίδιο τρόπο, βρίσκονται σε κατάσταση συνεχούς δόνησης και κίνησης.
Τα άτομα αποτελούνται από “ηλεκτρόνια”, “ιόντα” κ.λ.π. τα οποία, ομοίως, βρίσκονται σε κατάσταση επι-τάχυνσης, γυρίζοντας τα μεν γύρω από τα δε και εκδηλώνοντας ένα τρόπο δόνησης εξαιρετικά γρήγορο.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με την Ερμητική Αρχή τών Δονήσεων, όλα τα σχήματα τής ύλης δονούνται.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα διαφορετικά σχήματα Ενέργειας. Η επιστήμη μας διδάσκει ότι το Φως, η θερμότητα, ο Μαγνητισμός και ο Ηλεκτρισμός δεν είναι παρά σχήματα δονητικής κίνησης, που πηγάζουν πολύ πιθανόν από τον Αιθέρα. Η επιστήμη δεν κατάφερε ακόμη να εξηγήσει την φύση του φαινομένου γνωστού με το όνομα Συνοχή, που είναι η αρχή της μοριακής έλξης, ούτε τον όρο Χημική Συγγένεια, που είναι η αρχή της ατομικής έλξης, ούτε την Βαρύτητα, το πιό μεγάλο από τα τρία μυστήρια, που είναι αρχή τής έλξης σύμφωνα με την οποία κάθε μόριο ή κάθε μάζα ύλης είναι στενά συνδεδεμένα με άλλη μάζα ή μ’ ένα άλλο μόριο.
Αυτά τα τρία σχήματα Ενέργειας δεν τα έχει καταλάβει ακόμη η Επιστήμη.
Παρ’ όλα αυτά, οι συγγραφείς κλίνουν σταθερά προς την άποψη ότι αυτά τα σχήματα είναι εκδηλώσεις ενός κάποιου σχήματος δονητικής ενέργειας, γεγονός που οι Ερμητιστές γνώριζαν και δίδαξαν πριν από πάρα πολλά χρόνια.
Ο Παγκόσμιος Αιθέρας, του οποίου την ύπαρξη βεβαιώνει η επιστήμη, χωρίς να έχει αντιληφθεί καθαρά την φύση του, θεωρείται από τους Ερμητιστές ως μια ανώτερη εκδήλωση αυτού, που, ανακριβώς ονομάζουμε Ύλη.
Αλλά όμως έννοούν μια Ύλη που να έχει φθάσει ένα ανώτερο βαθμό δονήσεων και την ονομάζουν “Αιθερική Ουσία ”. Διδάσκουν ότι αυτή η Αιθερική Ουσία είναι μιάς άκρας λεπτότητας και ελαστικότητας και ότι γεμίζει όλο το παγκόσμιο διάστημα, χρησιμεύοντας ως μέσο μεταβίβασης των κυμάτων της παλμικής ενέργειας, όπως είναι η θερμότητα, το Φως, ο Ηλεκτρισμός, ο Μαγνητισμός κ.ά.
Η Εσωτερική Διδασκαλία μας λέει ότι η Αιθερική Ουσία είναι ο κρίκος, που ενώνει μεταξύ τους τα σχήματα της παλμικής ενέργειας, γνωστά από το ένα μέρος με το όνομα Ύλη και από το άλλο με το όνομα " Ενέργεια και Δύναμη ”.
Μας διδάσκει επίσης, ότι εκδήλωνει έναν ορισμένο βαθμό δόνησης, με πλάτος και με περιοδικότητα, που της είναι εντελώς ιδιαίτερα.
Οι σοφοί, για να δείξουν τί γίνεται όταν μεγαλώνει η περίοδος τών δονήσεων, εκφράζουν την υπόθεση ενός τροχού, μιάς σβούρας ή ενός κυλίνδρου, που να λειτουργεί με πολύ μεγάλυ ταχύτητα.
Αυτό το πείραμα υποθέτει ότι η ρόδα, η σβούρα ή ο κύλινδρος, γυρίζουν στην αρχή με μικρή ταχύτητα.
Από εδώ και στο εξής, για περισσότερη ευκολία, θ’ αποκαλέσουμε το σώμα που γυρίζει “ αντικείμενο ”.
Το αντικείμενο λοιπόν γυρίζει αργά, μπορούμε να το διακρίνουμε εύκολα, αλλά δεν ακούμε τίποτα. Αυξάνουμε προοδευτικά την ταχύτητα. Σε μερικά λεπτά η περιστροφή γίνεται τόσο γρήγορη ώστε ένας ελαφρός θόρυβος, μια χαμηλή νότα ακούγεται. Όσο αυξάνεται η ταχύτητα και το αντικείμενο γυρίζει όλο και πιο γρήγορα, η νότα υψώνεται στην μουσική κλίμακα. Αυξάνοντας προοδευτικά την ταχύτητα της κίνησης, μπορούμε να διακρίνουμε την αμέσως υψηλότερη νότα. Έτσι, η μία μετά την άλλη, όλες οι νότες της κλίμακας εμφανίζονται όλο και πιό οξείες, όσο η ταχύτητα της κλίμακας μεγαλώνει.
Τελικά, όταν η περιστροφή έχει φθάσει σε μια ορισμένη ταχύτητα, η τελευταία αντιληπτή νότα για τα ανθρώπινα αυτιά, δίνει την θέση της σε μια κραυγή οξεία και κατόπιν ακολουθεί σιωπή.
Το αντικείμενο δεν αφήνει να ακουστεί κανένας ήχος ή θορύβος, η ταχύτητα της κίνησης είναι τόσο μεγάλη και οι δονήσεις τόσο συχνές, ώστε το ανθρώπινο αυτί δεν μπορεί πλέον να την εγγράφει. Αυτήν την στιγμή αρχίζει κανείς να αντιλαμβάνεται μιά αύξηση της θερμότητας.
Κατόπιν το μάτι βλέπει το αντικείμενο να παίρνει ένα σκοτεινό, σκούρο χρώμα .
Εάν η ταχύτητα γίνει ακόμη πιό μεγάλη, το κόκκινο γίνεται πιο λαμπερό.
Όσο η ταχύτητα μεγαλώνει, το κόκκινο , πράσινο , μπλέ και τελευταία μωβ .
Τελικά το μωβ σβήνει και κάθε χρώμα εξαφανίζεται, αφού το ανθρώπινο μάτι δεν είναι ικανό να το εγγράφει.
Αλλά υπάρχουν αόρατες ακτινοβολίες που εκπέμπονται από το αντικείμενο, μεταξύ των οποίων μερικές χρησιμοποιούνται στην φωτογραφία.
Έτσι αρχίζουν να εκδηλώνονται οι ειδικές ακτινοβολίες, γνωστές με το όνομα “ακτίνες X” όταν η φυσική σύσταση τού αντικειμένου αρχίζει να τροποποιείται.
Ο ηλεκτρισμός και ο μαγνητισμός εκδηλώνονται όταν επιτευχθεί η δέουσα συχνότητα των δονήσεων.
Όταν το αντικείμενο φθάσει σ’ ένα βαθμό δόνησης, τα μόριά του διαλύονται και αποσυντίθενται στα ίδια αρχικά του στοιχεία, και στα ίδια άτομα.
Τα άτομα, υπακούοντας στην Αρχή της Δόνησης χωρίζονται και ξαναδίνουν τα αναρίθμητα σωματίδια από τα οποία είχαν συσταθεί. Τελικά τα ίδια τα σωματίδια εξαφανίζονται και μπορεί κανείς να καταλάβει ότι το αντικείμενο είναι κατασκευασμένο από Αιθέρια Ουσία. Η επιστήμη δεν τολμά να ωθήσει την υπόθεση πιό μακριά, αλλά οι Ερμητιστές διδάσκουν ότι εάν η ταχύτητα των δονήσεων αυξηθεί ακόμη, το αντικείμενο θα φθάσει τους διάφορους βαθμούς εκδήλωσης, κατόπιν θα εκδηλώσει τα διαφορετικά νοητικά στάδια, στην συνέχεια θ' ακολουθήσει το δρόμο του, προς το Πνεύμα έως ότου τελειώσει με το να συγχωνευθεί με το ΠΑΝ, το οποίο είναι το Απόλυτο Πνεύμα.
Αλλά το “ αντικείμενο ” είχε παύσει να είναι “ αντικείμενο ” πολύ πριν φθάσει το στάδιο της Αιθέριας Ουσίας.
Παρ’ όλα αυτά η υπόθεση είναι σωστή, με την έννοια ότι δείχνει ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα, εάν αυξανόταν συνεχώς η συχνότητα των δονήσεων.
Από την υπόθεση που μόλις αναφέραμε πρέπει να θυμηθούμε αυτό : την στιγμή που το “ αντικείμενο ” εκπέμπει δονήσεις, φωτεινές ή θερμικές κ.λ.π. δεν έχει αποσυντεθεί σε αυτά τα σχήματα ενέργειας, τα οποία βρίσκονται τοποθετημένα πολύ πιό ψηλά στην κλίμακα. Απλά, έφθασε σε ένα βαθμό δόνησης τέτοιο, ώστε αυτή η θερμική ή φωτεινή ενέργεια ελευθερώθηκε κατά κάποιο τρόπο από την επιρροή των μορίων, των ατόμων, των σωματιδίων, τα οποία κατά περίπτωση ζητούσαν να τις κρατήσουν. Αυτά τα σχήματα ενέργειας, αν και απεριόριστα ανώτερα στην κλίμακα από την ύλη, είναι φυλακισμένα και περιορισμένα μέσα σε συνδυασμούς ύλης.
Παίρνουν υλικά σχήματα και έτσι φυλακίζονται και περικλείονται μέσα στις υλικές δημιουργίες τους.
Αυτό είναι αληθινό για όλα τα είδη δημιουργίας.
Η δημιουργική δύναμη περικλείεται πάντα μέσα σ’ αυτό που δημιούργησε.
Οι Ερμητικές διδασκαλίες φθάνουν μακρύτερα από την Σύγχρονη επιστήμη. Βεβαιώνουν ότι όλες οι εκδηλώσεις σκέψης, συγκίνησης, λογικής θέλησης, επιθυμίας ή κάθε άλλη κατάσταση νοητική, συν-οδεύεται από δονήσεις, των οποίων ένα μέρος εξωτερικεύεται και τείνει να επηρεάσει “ επαγωγικά ”, το πνεύμα των άλλων προσώπων.
Είναι η αρχή που παράγει τα φαινόμενα τής “ Τηλεπάθειας ”, της νοητικής επιρροής και όλα τα άλλα σχήματα πράξης και δύναμης ενός πνεύματος επάνω σε κάτι άλλο, τα οποία το πλατύ κοινό αρχίζει να γνωρίζει πολύ καλά, εξαιτίας της πολύ μεγάλης διασποράς της απόκρυφης γνώσης, την οποία πραγματοποιούν στην εποχή μας τα διάφορα σχολεία και πολλοί διδάσκαλοι.
Κάθε σκέψη, κάθε συγκίνηση, κάθε νοητική κατάσταση, έχει την αντίστοιχη συχνότητα δόνησης. Χάρη σε μια προσπάθεια θέλησης ενός ή και περισσότερων ατόμων, αυτές οι νοητικές καταστάσεις μπορούν να ξαναγίνουν, όπως είναι δυνατό να αναπαραγάγεις ένα μουσικό τόνο , κάνοντας να δονηθεί ένα μουσικό όργανο κατά ορισμένο τρόπο, το ίδιο μπορεί κανείς να αναπαράγει ένα χρώμα κάνοντας να δονήσει “ το αντικείμενο ” που αναφέραμε πριν από λίγο.
Με την γνώση της Αρχής των Δονήσεων, εφαρμοσμένη στα νοητικά φαινόμενα, μπορεί κανείς να πολώσει το πνεύμα του και να το κάνει να κατέχει τον επιθυμητό βαθμό δόνησης επιτυγχάνουμε έτσι τέλειο έλεγχο επάνω στις νοητικές καταστάσεις, στον χαρακτήρα κ.λ.π.
Με την ίδια μέθοδο μπορούμε να επηρεάσουμε το πνεύμα των άλλων και να προκαλέσουμε σ’ αυτούς τις επιθυμητές νοητικές καταστάσεις.
Με άλλα λόγια, γίνεται κανείς ικανός να παράγει στο Νοητικό Επίπεδο, ότι παράγει η επιστήμη στο Φυσικό επίπεδο, δηλαδή, “ Δονήσεις κατά Βούλησιν ”.
Φυσικά αυτή η ικανότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μέσω εκπαίδευσης, ασκήσεων και πρακτικής, που αρμόζει στην Επιστήμη τής Νοητικής μετατροπής, η οποία είναι κλάδος τής Ερμητικής Τέχνης.
Ο μαθητής θα σκεφθεί πάνω σ' αυτά που είπαμε και θα δει ότι η Αρχή τής Δόνησης υπάρχει σ’ όλα τα θαυμαστά φαινόμενα που εκδηλώνονται από τους Διδασκάλους και τους Μύστες, που μπορούν εμφανώς να παραγκωνίζουν τους Νόμους τής Φύσης, αλλά που, στην πραγματικότητα, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να χρησιμοποιούν ένα νόμο για να εμποδίσουν κάποιον άλλο, μια αρχή για να καταστρέψουν το αποτέλεσμα των άλλων, και που επιτυγχάνουν τα εκπληκτικά τους αποτελέσματα αλλάζοντας τις δονήσεις των υλικών αντικειμένων και των σχημάτων ενέργειας, εκτελώντας έτσι αυτό που συνήθως ονομάζουμε “ θαύματα ”.
Όπως ένας από τους αρχαίους ερμητικούς συγγραφείς έλεγε σωστά :
“ Αυτός που καταλαβαίνει την Αρχή της Δόνησης, έχει αρπάξει το σκήπτρο τής Δύναμης ”
ΟΙ ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ
ΤΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΗΛΙΟΣ
ΗΛΙΟΣ
ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ
ΠΗΓΗ : ΕΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
« ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ»
Ο Αν. Ταξιάρχης I†S
ΤΕΤΡΑΒΙΒΛΟΣ
Για την θέαση αστρολογικών τών συμβόλων φορτώστε την γραμματοσειρά Astro
αν δεν είναι ήδη εγκατεστημένη στον Υπολογιστή σας
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ
εύρεσης Θέσεως ◄► Σχέσεως Πλανητών
♦ Περισκοπικές Δυνάμεις ♦
