ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΙΒ’ 43-45
43 Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από τού ανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν και δεν ευρίσκει. 44 Τότε λέγει· Ας επιστρέψω εις τον οίκόν μου, όθεν εξήλθον· και ελθόν ευρίσκει αυτόν κενόν, σεσαρωμένον και εστολισμένον. 45 Τότε υπάγει και παραλαμβάνει μεθ' εαυτού επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατ-οικούσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων. Ούτω θέλει είσθαι και εις την γενεάν ταύτην την πονηράν.
Βλέπε και Άρθρο Η ΜΥΧΙΑ ΟΨΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΑΣ ►
ΔΙΑΛΕΞΗ 16-1-1991