ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ 4ου ΒΑΘΜΟΥ ( pdf )

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

( τυπικό 4ου βαθμού ♦...♦ )

♦ Ο πρόδηλος σκοπός της αλληγορίας του 4ου βαθμού συνίσταται εις την υπό επτά (7) πεπειραμένων Διδασκάλων αντικα-τάστaση τού δολοφονηθέντος Διδασκάλου Χιράμ.

Όθεν οφείλουμε να αναζητήσουμε ένα Διδάσκαλο, όπως διαδεχτεί οριστικώς τον Χιράμ. Επειδή όμως είναι αδύνατον να αν-εύρωμεν τινά συναινούντα τα αναγκαία προσόντα δια την αποπεράτωση τοσούτου δύσκολου έργου, αδύνατος αποβαίνει και η αντικατάσταση τούτου εν τω μέλλοντι. Ως εκ τούτου πρέπει να ακολουθήσωμεν το παράδειγμα του Σολομώντος. Ο βα-σιλεύς ούτος αποφάσισε, όπως εκ των διακρινομένων επί σοφία και συνέσει Διδ.. εκλεγούν επτά, οι οποίοι ήθελαν αναλάβει το αξίωμα του Μεγάλου Διδασκάλου, ήτοι την διεύθυνση τών έργων τής κατασκευής του Ναού. Αλλά εκ του συνόλου των Διδασκάλων έξη (6) μόνον εκρίθησαν αντάξιοι τού αξιώματος. Δι’ ο εθεωρήθη επάναγκες, ίνα, προς συμπλήρωση τής κενής θέσεως, υποβάλουν τους λοιπούς σε σκληρές δοκιμασίες και ούτω διαπιστώσουν την αξία και την εχεμύθεια τού εβδόμου.

Εκ της δοκιμασίας αυτής ανεδείχθη νικητής ο Ιεροβοάμ και ανυψώθηκε εις τον βαθμόν τού Μυστικού Διδασκάλου.

Συ λοιπόν αναπαριστών τον Ιεροβοάμ επεβλήθης εις δοκιμασίας και ημείφθης ως εκείνος, προαχθείς εις την κενή θέσιν.

Ο τάφος του Χιράμ περιβλήθηκε υπό κιγκλιδώματος ( δρύφακτον ). Εις τον χώρο τούτο επιτρεπόταν να εισέλθη μόνον μια μικρά ομάς, η οποία αποτελείτο από έξη άνδρες υπό την αρχηγία τού Επιθεωρητού Αδωνιράμ, δηλαδή συνολικά από επτά άνδρες.

1η περιοδεία

Δεν θα επινοήσετε ποσώς πλέον είδωλα, δια να ενεργείτε τυφλά υπό την επιρροή τούτων, αλλά θα είσθε υπεύθυνος σεις ο ίδιος δια τις πράξεις σας και δεν θα υπολαμβάνετε τις λέξεις ως πραγματικότητα.

Θα προσπαθείτε πάντοτε δια της ερμηνείας έκαστου σύμβολου να αποκαλύπτετε την εις αυτό υποκρυπτόμενη αλήθεια.

2η περιοδεία

Πάσα γνώμη τού ανθρώπου, δυστυχώς είναι μονό σχετική και ο Τεκτ.. ουδεμία δέχεται ως οριστική. Επιβάλλει το καθήκον τής αναζητήσεως τής Αληθείας, άνευ εξαιρέσεως, άνευ συμβιβασμού... Να έχετε μιαν μόνην επιδίωξη, την αναζήτηση τής Αληθείας. ♦

Ο Ενασχολούμενος με τον Τεκτονισμό διαπιστώνει ότι ο Μαθητής είναι αφιερωμένος στην βελτίωση τής δονητικής καταστάσεως τής ψυχής, την πλήρωση δηλαδή τής ατομικότητας του με αγαθά αισθήματα αγάπης και δικαιοσύνης.

Πρώτο βήμα απελευθερώσεως απεικονιζόμενο στις συμβολικές περιοδείες - καθάρσεις τής μυήσεως τού βαθμού.

Έτσι προετοιμάζεται για Εταίρος, ο οποίος θα επιτύχει την Γνώση δια της χρησιμοποιήσεως και επεξεργασίας υπό του Νού, όσων εντυπώσεων θα του προσφέρουν με την λειτουργία τους οι φυσικές αισθήσεις. Οι πέντε αυτοί παρατηρητές του ανθρώπινου οργανισμού, που τον ξεναγούν σε όλο το φάσμα τής ανθρώπινης γνώσεως και επιστήμης. Έτσι η πείρα που αποκτάται μέσω των πέντε αισθήσεων δια μέσου της κρίσεως γίνεται γνώση και κατόπιν με μια μύχια ενεργεία μετατρέπεται σε Συνείδηση.

Εδώ για πρώτη φορά, μας γίνεται η νύξη ότι η ψύχη δεν έχει ορισμένο αριθμό αισθήσεων, αλλά κάνει χρήση τών πέντε αισθήσεων, όσον αφορά την γνώση του εξωτερικού κόσμου. Το αποτέλεσμα τής διαδικασίας αυτής μετα-τρέπει τον άνθρωπο σε ακτινοβόλο διάνοια, σε Πεντάκτινο αστέρα, σε αστέρα του μικρόκοσμου.

Κατόπιν περνάει στην τρίτη μεγάλη μύηση, αφού έχει περιστείλει τα ψυχικά του πάθη και έχει απομακρύνει τις πνευματικές του πλάνες, και γίνεται κοινωνός των μεγάλων απόρρητων τής ζωής και του θανάτου και των μέσων δια των οποίων θα κερδίσει την αθανασία, θα κατανόηση το Θείο σχέδιο και συνεργάτης στην εκπλήρωση επί της Γης του ως εν Ουρανώ, διδάσκει, καθοδηγεί και παραδειγματίζει τους ακολουθούντες.

Έχει άραγε ολοκληρωθεί η εξέλιξη του η απαιτείται και περαιτέρω προσπάθεια ;

Είναι επτά ετών και επέκεινα. Τι υποκρύπτεται όμως κάτω από την λέξη επέκτεινα ;

Ο Διδάσκαλος, που εργάζεται στο επίπεδο των αποτελεσμάτων, πρέπει να αρχίσει, να εισχωρεί στο επίπεδο των αίτιων. Έτσι γνωρίζοντας τα αιτία, η αποτελεσματικότητα τής δράσης του στο φανερό πεδίο είναι μεγαλύτερη. Πρέπει λοιπόν να διαπεράσει το πέπλο τής Ίσιδος, να διανοίξει την πόρτα των Μυστηρίων και της αποκρύφου Γνώσεως, να υπερβεί το Δρύφακτο που στέκεται εμπόδιο και να γνωρίσει το υπέρτατο μυστικό και από Διδάσκαλος να μετατραπεί σε Μυστικό Διδάσκαλο.

Ας δούμε τώρα μερικά ερμηνευτικά εργαλεία χρήσιμα για τον περαιτέρω αποσυμβολισμό τών εννοιών τού βαθμού Μυστικός Διδάσκαλος.

Οι Μύστες του παρελθόντος μας κληροδότησαν τις παρακάτω, άξιες σοβαρής μελέτης, αλήθειες.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ

Σκοπός τής φύσεως είναι η εμφάνιση από την ουσία της των συνειδητών νοητικών υπάρξεων, καθώς και η απελευ-θέρωση των από τους Κόσμους κατωτέρας ενεργείας ( υλικούς ) και η είσοδος τους σε κόσμους θειότερης ενεργείας ( πνευματικούς ), οι οποίοι εξασφαλίζουν την ελεύθερη τους ενεργεία και ανέλιξη των δυνάμεων τους.

Η μεταφορά από τον κόσμο μας των πνευματικών υπάρξεων σε άλλους θειότερους Κόσμους εξαρτάται :

α) Από την ανάπτυξη τών ενεργητικών των δυνάμεων.

β) Από την ελευθερία της σκέψεως των.

γ) Από την ανάπτυξη ισχυρής θελήσεως αυτών ( η οποία δύναται να τις απαλλάσσει από επιδράσεις τού κόσμου μέσα στον οποίο ενεργούν και να τις φέρει σε επαφή με πνευματικές επιδράσεις θειοτέρων πνευματικών κόσμων σε σχέση με τον ανθρώπινο ).

Επίσης από την απαλλαγή των από τα ανθρωπινά πάθη, τα οποία δημιουργούνται από την επενέργεια τού περι-βάλλοντος ατελούς σχετικά Κόσμου, τα οποία εξουδετερώνουν τις φυσικές τους ενεργητικότητες και δεν αφήνουν την εκδήλωση νέων ενεργητικών νομών ( ιδιοτήτων ).

δ) Από την γνώση τών νομών τής Φύσεως του περιβάλλοντος των.

ε) Σκοπός τού κάθε τι που γίνεται στη Δημιουργία είναι να καταστεί όργανο εκδηλώσεως δυνάμεων τού Πνεύματος μέσω των Μορφικών πλασμάτων.

Κάθε όργανο ανάλογα με την σύσταση του αποτελεί μια τέτοια ικανότητα εκδηλώσεως πνευματικής δυνάμεως.

1. Στο βιβλίο τής Γενέσεως, διδασκόμαστε, ότι, αν δεν φάγει κάποιος εκ του καρπού της γνώσεως δεν θα καταστεί πνευματικό ον. Αλλά ο καρπός αυτός ποιός είναι ;

Πρόκειται περί ευρέσεως των ενυπαρχουσών δυνάμεων εις την Φύση, δια των οποίων αναπτύσσεται η Γνώσις. Αυτό συμβολίζει η κλείς ( το κλειδί εξ ελεφαντοοστού ) την οποία φέρει ο μυούμενος.

Μυστικός Διδάσκαλος είναι εκείνος ο οποίος αποκαλύπτει τα μυστικά τής Φύσεως.

2. Ο Ναός τού Σολομώντος παριστάνει την οικοδόμηση τής ανθρώπινης προσωπικότητος.

3. Ο Βασιλεύς Σολομών αντιπροσωπεύει την κοινή αμύητο και ανεξέλικτο διάνοια, που αρέσκεται στην λάμψη τών εφήμερων, και που αποφασίζει να ανεγείρει τον Ναό τού Πνεύματος, αφιέρωμα στο Θείον.

4. Ο Χιράμ, βασιλεύς τής Τύρου παριστάνει την δυναμική έκφραση τού Θείου που του παρέχει τα υλικά για την ανέ-

γερση από το όρος τού Λιβάνου ( δηλαδή από τον Πνευματικό κόσμο ).

5. Η Ανέγερση τού Ναού. Ο Ναός ανεγείρεται υπό την επιστασία τού Αδωνιράμ. Υλικά τού οικοδομήματος ( της αν- θρώπινης προσωπικότητος ), οι γνώσεις και τα συναισθήματα σε αρμονική λειτουργιά με το σώμα.

Δηλαδή οι Διδάσκαλοι, οι Εταίροι και μαθητές υπό την καθοδήγηση τού Αδωνιράμ, ο οποίος συμβολίζει ένα στάδιο

( βαθμό ) φυσικής συνειδητότητας.

6. Ο Χιράμ αναλαμβάνει την διακόσμηση τού Ναού. Ανεγείρει τις δύο Στήλες Β..& J.. ►, την Χάλκινη Θάλασσα κ.λ.π.

Σε ένα του νεύμα τίθενται σε τάξη Μαθητές, Εταίροι και Διδάσκαλοι. Το σημείο Τ ( ταφ ) είναι ένας άλλος συμβολισ-

μός τού Αιγυπτιακού σταυρού, Ανκχ, Τ, συμβόλου τής Ζωής, μεθερμηνευόμενου « Ο Κύριος ο Θεός εξουσιάζει την έκφραση ή την επιθυμία ». Χιράμ σημαίνει « Ζωή εν ύψει », πρόκειται δηλαδή για συνειδητότητα ή βαθμό συν-ειδήσεως ανωτέρας μορφής. Δυστυχώς την ανωτέρα αυτή Πνευματική συνείδηση ( ΧΙΡΑΜ ) φονεύουν τα πάθη, ελαττώματα και νοητικά βάρη, αλληγορούμενα υπό των τριών αχρείων εταίρων.

Ο Χιράμ Αμπίφ συνεπώς μέσα μας, δηλαδή η συνειδητότητα ανωτέρας μορφής που αλληγορεί, είναι φονευμένος.

Στα επεξηγηματικά σχόλια τού τυπικού αναφέρεται ότι οι επτά διδάσκαλοι επισκέπτοντο τον χώρο εντός τού δρυφάκτου, όπου όφειλαν να φροντίζουν τόσον δια τον τάφο όσον και δια τα εργαλεία τα ευρισκόμενα εντός του εν λόγω χώρου. Τι άραγε να αντιπροσωπεύουν τα εργαλεία αυτά ;

Μια ιδέα θα επιχειρήσουμε να δώσουμε παρακάτω.

7. Γιατί όμως δόθηκε το όνομα τού Ιεροβοάμ στον Μυστικό Διδάσκαλο, σαν διάκριση τιμητική προς τον μυούμενο ;

Αυτό ακούγεται κάπως οξύμωρο διότι αφενός είναι γνωστό από την Βίβλο ότι η μητέρα του, που ονομαζόταν Σαριρά, ήταν πόρνη και ήταν χήρα όπως η Ίσις και η μητέρα τού Χιράμ Αμπίφ. Αφετέρου ο Ιεροβοάμ, μετά την εκλογή του σε Βασιλιά τών δέκα φυλών τού Ισραήλ, έγινε ειδωλολάτρης διότι κατασκεύασε δύο χρυσούς μόσχους και προέτρεψε στην λατρεία αυτών. Όπως ήδη είπαμε αλλού, όλες οι Ιερές Γραφές περιέχουν ένα εξωτερικό και ένα εσωτερικό νόημα. Στην Παλαιά Διαθήκη περιέχονται πολλές ιστορίες που μεταβιβάζουν μία άλλη γνώση. Στην αρχαία γλώσσα τών Γραφών οι λέξεις έχουν πέραν από το κυριολεκτικό τους νόημα κάτι πού ανήκει σε ένα ψυχο-λογικό επίπεδο νοήματος άσχετο προς την ορατή εικόνα. Η συνείδηση, λοιπόν, πού αλληγορεί ο Ιεροβοάμ γεννήθηκε ( προήρθε ) από μιά αρχή πού αναφέρεται συμβολικά σαν « πόρνη ». Συχνά στην Βίβλο συναντούμε την έκφραση ότι οι άνθρωποι « εκπορνεύονταν » με άλλους Θεούς και άλλα τέτοια παρόμοια που προβληματίζουν. Αυτό ψυχολογικά αναφέρεται στην ανάμιξη τών διαφόρων δοξασιών και διδασκαλιών πού δημιουργούν σύγχυση σε ότι αφορά την συνειδητοποίηση τής Αληθείας. Επί πλέον, το ότι ήταν και υιός χήρας, δηλαδή ορφανός από πατέρα, σημαίνει την απουσία τής λογικής, της κρίσεως και τού Πνεύματος πού συμβολίζει η άρρεν ( θετική ) αρχή. Αρχικά ο Ιεροβοάμ ήταν ένας εκ τών δούλων τού Σολομώντος ( Γ΄ Βασιλέων κεφ.11 ). Αυτό σημαίνει την αδυναμία αυξήσεως τής συνειδητότητας λόγω τών ατελειών τής προσωπικότητας ( ο Σολομών ) στην οποία η Συνείδηση υπο-δουλώνεται. Στην συνέχεια όμως έχουμε μιά αφύπνιση τής Συνείδησης και ο Ιεροβοάμ προβιβάζεται σε επιστάτη τών έργων. Ο Ιεροβοάμ κτίζει μιά πόλη - οχυρό με το όνομα Σαριρά ( ίδιο με τής μητέρας του ) στο όρος Εφραίμ. Το όρος γενικά συμβολίζει το Πνευματικό επίπεδο, ενώ το οχυρό τούς τοίχους που περιβάλλουν την Ουράνια Ιερου-σαλήμ. Έχουμε δηλαδή μία έξαρση τής ποιότητος ἢ βαθμού τής Συνειδήσεως. Ο « Θεός » ( δηλαδή το Εγώ ή ο Εσώ-τερος εαυτός του ) μηνύει στον Ιεροβοάμ ότι θα τον κάνει Βασιλιά τού Ισραήλ, αλλά με εξουσία μόνον επάνω στις δέκα φυλές. Δηλαδή ο Σολομών, η παρά την σοφία της ατελής ακόμη υπό εξέλιξη προσωπικότητα με τα πάθη και ελαττώματα της τα οποία «φονεύουν» την συνείδηση διότι δεν τής επιτρέπουν να αναπτυχθεί, προσπάθησε να σκοτώσει τον Ιεροβοάμ ο οποίος κατέφυγε στην Αίγυπτο ! Αλλά και ο Ιησούς κατέφυγε στην Αίγυπτο όταν ο Ηρώδης προσπάθησε να τον φονεύσει. Η Αίγυπτος στα παλιά χρόνια ονομαζόταν Κεμπτ που σημαίνει χώρα τής μαύρης Γης. Δηλαδή ο Ιεροβοάμ, η κατάσταση Συνείδησης που αντιπροσωπεύει, περιέπεσε σε μιά κατάσταση φαινομενικής αδρανείας, που συμβολίζει το μαύρο χρώμα - το μαύρο κάλυμμα τών οφθαλμών και τα μαύρα παραπετάσματα τού εργαστηρίου - υφιστάμενος τις συνέπειες τών πληγμάτων τής ατελούς προσωπικότητας και τών ελαττωματικών της καταστάσεων. Αργότερα ο Ιεροβοάμ επιστρέφει και γίνεται Βασιλιάς και Κύριος τών δέκα (10) από τις δώδεκα (12) φυλές τού Ισραήλ, δηλαδή όσα είναι τα ζώδια και επί πλέον ο Ήλιος γύρω από τον οποίον τοποθετούνται.

Συνεπώς ο Ιεροβοάμ συμβολίζει μια κατάσταση συνειδητότητος κατωτέρας αυτής που συμβολίζει ο Χιράμ - Ήλιος.

8. Ο Ναός περατώθηκε σε 13 έτη. Όσα είναι τα 12 ζώδια και ένα επί πλέον ο Ήλιος γύρω από τον οποίο τοπο-θετούνται. Η αλληγορία τού Ήλιου ( Χιράμ ) είναι γνωστή από την μύηση τού Γ’ συμβολικού βαθμού. Είναι μια αναπαράσταση τών διελεύσεων τού Ήλιου από τα διάφορα ζώδια, όπου κάθε ζώδιο θεωρείται σαν ένας σταθμός στην βραδεία μεταμόρφωση τής φύσεως κατά την διάρκεια του έτους. Ή, με άλλα λόγια, στάδια εξελικτικής πορείας τής προσωπικότητας. Έχουμε τις 12 φάσεις του αλχημικού μεγάλου έργου, τους 12 άθλους του Ηρακλή, τις δώδεκα πολύτιμες πέτρες που σχηματίζουν τις βάσεις τής Νέας Ιερουσαλήμ κ.λ.π.

Στην Βίβλο, ένας άλλος συμβολισμός τού Ζωδιακού είναι ο των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Το ότι ο Ιεροβοάμ έγινε Βασιλιάς μόνον τών δέκα φυλών, υποδηλώνει μια συνειδητότητα κατωτέρας μορφής από αυτήν που αντιπροσω- πεύει ο Χιράμ, εξ’ ου και η ανάγκη τών 7 διδασκάλων για να τον υποκαταστήσουν.

9. Υπάρχουν έξη (6) Διδάσκαλοι και ζητείται ο 7ος, ο Ιεροβοάμ.

Ποιοί είναι οι έξη Διδάσκαλοι ;

Μήπως υπάρχουν μέσα μας ;

« Η Σοφία οικοδόμησε τον οίκον της ( το ανθρώπινο σώμα ), και έστησε τους επτά στύλους της. » ( Παροιμίες 9, 1 ).

( πρόκειται για τα επτά ιερά κέντρα ενεργείας, ή Τσάκρας, ή επτά εκκλησίες κ.λ.π. στην Αποκάλυψη τού Ιωάννη... )

Ο Γνωμών στον 4ο βαθμό είναι αργυρούς.

Ο μυούμενος φέρει διάφανο μαύρο πέπλο στο μέτωπο στο κέντρο του οποίου αναρτάται ο αργυρούς γνωμών.

Ο άργυρος σε αντίθεση με τον χρυσό που συμβολίζει τον Νου, το Πνεύμα, είναι και ήταν ανέκαθεν το μέταλλο που στη μυητική και αλχημική παράδοση συμβολίζει την Ψύχη. Είναι σύμβολο ψυχικής ιδιότητος η οποία αμαυρώνεται από το ανεξέλικτο τής ανθρώπινης φύσεως και είναι σε λανθάνουσα κατάσταση. Όχι όμως σε πλήρη αδράνεια, όπως σαφώς υποδηλώνει το Διάφανο πέπλο. Ο γνώμων, αφετέρου, είναι ένα από τα βασικά Τεκτονικά σύμβολα, και

σημαίνει ο γνωρίζων, ο εποπτεύων, ο έμπειρος.

Στον Τεκτονισμό το σύμβολο αυτό παίρνει διαφορετική έννοια αναλόγως με τον βαθμό εις τον οποίον χρησιμο-ποιεί-ται. Είναι το σύμβολο τού Σεβασμίου στην Συμβολική Στοά, διότι ο Σεβάσμιος είναι ο γνωρίζων δια των φυσικών βεβαίως αισθήσεων, είναι όμως και το σύμβολο τής γνώσεως του Μυστικού Διδασκάλου, ως ψυχική όμως αίσθηση.

Χρησιμοποιούμε τον Γνώμονα στον Συμβολικό Τεκτονισμό με την έννοια τής ευσυνειδησίας και της δικαιοσύνης. Στον παρόντα βαθμό ο Τρις Ισχυρός Διδάσκαλος « υπενθυμίζει τον Μυστικό Διδάσκαλο ότι έχει πλέον διέλθει από του Γνώμονος εις τον Διαβήτη », ο οποίος είναι σύμβολο τού Πνεύματος και κατ' επέκταση τού αοράτου Κόσμου.

Κατά συνέπειαν χρησιμοποιούμε τον γνώμονα και στο πεδίο του αοράτου σαν μέσο με το οποίον θα ελέγχουμε και θα αποφεύγουμε την πλάνη τού Αστρικού πεδίου, το οποίο μας παραπλανάει λόγω της αναστροφής των πάντων, η οποία επικρατεί στο επίπεδο αυτό των εκμαγείων τής φυσικής δημιουργίας. Ο τέκτων Όσβαλτ Βιρθ ονομάζει τον γνώμονα έμβλημα τής Σοφίας και της δικαιοσύνης, λέγοντας ότι ο γνώμων μας κάνει ικανούς να διορθώνουμε τα σφάλματα μας. Έτσι και εδώ ο γνώμων, μας κάνει ικανούς, να διορθώνουμε την πλάνη τού υπερβατικού κόσμου.

Ο μυούμενος σε 4ο βαθμό φέρει αναμμένο πυρσό στο αριστερό χέρι. Το πυρ συμβολίζει τις νοητικές μας δυνάμεις.

Ο μυούμενος θα προχωρήσει χρησιμοποιώντας τον Νου, του οποίου η λειτουργία είναι ακόμη ατελής, όπως υπο-δηλώνει το αριστερό χέρι.

Ο Μυούμενος μετά την αφαίρεση τού πέπλου στέφεται με δάφνη και ελαία. Η ελαία είναι το σύμβολο τής Θέας τής Σοφίας. Η Δάφνη είναι το σύμβολο τού Θεού τού Φωτός, της Ισχύος. Ο μυούμενος, κατά συνέπειαν, στέφεται υπό της υπέρτατης διανοήσεως και υπέρτατης Ισχύος.

Ο άνθρωπος εκτός από την υλική και φυσική του μορφή, στην εξωτερική του έκφραση εκδηλώνει δυο ιδιότητες. Την ιδιότητα του συναισθήματος και την ιδιότητα της κρίσης.

Το συναίσθημα και η κρίση είναι ψυχικά και διανοητικά όργανα, τα οποία χρησιμοποιεί ο σε εγρήγορση ευρισκό-μενος άνθρωπος για να εξερευνήσει και να γνωρίσει τις σφαίρες τού κόσμου ( κοσμικά επίπεδα ).

Αυτό φαίνεται από την κατάσταση που εκδηλώνει ένα ον κατά την διάρκεια τού ύπνου.

Την στιγμή αυτήν ούτε η κρίση ούτε το συναίσθημα ενεργούν.

Για να δράση μια από τις ιδιότητες αυτές, πρέπει να υποκινηθεί από ένα εξωτερικό γεγονός.

Έχουμε, όπως όλοι γνωρίζουμε, το προαίσθημα, που είναι μια ανώτερη μορφή τού συναισθήματος, και την πρό-γνωση, που είναι μια ανώτερη μορφή τής κρίσης.

Το προαίσθημα είναι μια αίσθηση που μας δίνει την δυνατότητα να αντιληφθούμε ένα προσεχές γεγονός, για το οποίο η κρίση δεν συμβάλλει καθόλου. Η πρόγνωση είναι η από πριν γνώση ενός γεγονότος. Οι δυο αυτές ιδιό-τητες εκδηλώνονται συνήθως, όταν είμαστε σε εγρήγορση. Ο άνθρωπος, εκτός από τις ιδιότητες αυτές, είναι επίσης προικισμένος με αισθητήρια όργανα, που του χρησιμεύουν για να του αναγγέλλουν τα αποτελέσματα τής κίνησης

στην δημιουργία και να τον φέρνουν σε επαφή με τον ορατό κόσμο. Τα όργανα αυτά συνδέονται με τον εγκέφαλο με την βοήθεια τού νευρικού συστήματος.

Ο άνθρωπος όμως φαίνεται ότι μπορεί να αναπτύξει και ορισμένες αισθήσεις, αντίστοιχες με τις φυσικές αλλά σε ένα ανώτερο επίπεδο συνειδητότητος. Ακούσαμε ανθρώπους να διηγούνται ότι έβλεπαν σκηνές, τις οποίες και περιέγραφαν (διόραση), και που άλλοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διακρίνουν. άλλοι που διατείνονται ότι ακούνε

ήχους και αρμονίες ( υπερακοή ), που οι γύρω τους δεν ακούνε. Άλλοι πάλι αισθάνθηκαν αγγίγματα, με διαπι-στωμένα τα ορατά ίχνη τους που, όμως, δεν οφείλονταν σε κανένα άτομο του περιβάλλοντος των ( υπεραίσθηση ).

Τι συμβαίνει λοιπόν και σε ποιά κατάσταση βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί, που εκδηλώνουν τα χαρίσματα αυτά, ενώ είναι σε εγρήγορση ;

Ένα άτομο σε κατάλληλη στιγμή προδιάθεσης εκδηλώνει - και πάντοτε απορεί για αυτό - μια από τις κυριότερες ιδιότητες που αναφέρθηκαν, και που εκδηλώνονται κατά διαλείμματα και χωρίς καμιά προσπάθεια τού ανθρώπου η συμβολή τής δικής του θελήσεως.

Το ίδιο άτομο, αν εκούσια η με την παρότρυνση άλλων, δοκίμαζε να πετύχει το ίδιο πράγμα για άλλη μια φορά, θα του ήταν αδύνατο να εκδηλώσει την δύναμη που πριν του είχε προκαλέσει τόση έκπληξη.

Ο άνθρωπος όμως έχει την ιδιότητα να αναπαραγάγει και να εκδηλώνει στο φυσικό επίπεδο όλες τις αρετές που είναι σύμφυτες με το είδος του. Τι πρέπει λοιπόν να συμπεράνουμε ;

Για ποιόν λόγο ο άνθρωπος είναι ανίκανος να εκδηλώνει όταν θέλει την δύναμη τού προαισθήματος, ενώ κάθε στιγμή εκδηλώνει την δύναμη τού συναισθήματος ; Για ποιόν λόγο ο άνθρωπος είναι ανίκανος να θέσει σε ενέργεια μόνος του την δύναμη τής διόρασης, ενώ εκδηλώνει συνεχώς την δύναμη τής όρασης ;

Ιδού οι ερωτήσεις που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας, και τις οποίες μια και μόνη απάντηση ικανοποιεί !

Ο άνθρωπος στερήθηκε μέρος από τις φυσικές του δυνατότητες και ιδιότητες. Αυτό είναι βέβαιο !

Στερηθήκαμε συνολικά πολλές δυνατότητες, όχι μόνο υπερφυσικής φύσης αλλά ακόμη και φυσικής και σωματικής. Πρόχειρα αναφέρουμε μερικές από αυτές. Από την ανακάλυψη της τυπογραφίας και του βιβλίου, στερηθήκαμε σημαντικό μέρος τής μνήμης μας.

Από την εφεύρεση των μέσων συγκοινωνίας και των σχετικών μηχανημάτων, δεν έχουμε αντοχή στις κινήσεις και στην μετακίνηση. Τέλος, ο συναισθηματισμός μας και η έννοια που έχουμε για την Τέχνη εκφυλίζονται βαθμιαία, από την στιγμή που ο Τεχνίτης έκλεισε το εργαστήριο του, για να δώσει τόπο στα μεγάλα καταστήματα, που κατα-σκευάζουν μαζικά χιλιάδες αντικείμενα τής καθημερινής χρήσης τού ανθρώπου.

Είπαμε πριν, ότι χάσαμε ουσιαστικό μέρος τής μνήμης μας με την εφεύρεση τής τυπογραφίας και τού βιβλίου. Πράγματι υπάρχει κανείς σήμερα που να μπορεί να συγκρατήσει στη μνήμη του ολόκληρα συγγράμματα επιστήμης και φιλοσοφίας ; Όμως μεταξύ των προγονών μας, οι εγγράμματοι είχαν την ιδιότητα αυτήν.

Οι δραστηριότητες που προαναφέραμε και που ο άνθρωπος σήμερα έχει αποστερηθεί, είναι λάθος να χαρακτηρί-ζονται ως υπερφυσικές, γιατί αρχικά ήταν πραγματικά φυσικές και σύμφυτες με το είδος του. Αφότου ο άνθρωπος παρέκλινε από τους πρωταρχικούς του σκοπούς, έχασε αμέσως μια ουσιαστική έννοια τής ζωής του, την διάκριση μεταξύ τού καλού και του κακού. Το επακόλουθο τής απώλειας αυτής ήταν η απώλεια τής έννοιας τής δικαιοσύνης. Οπλισμένος ο άνθρωπος με τις δυνάμεις που αναφέραμε και στερημένος από την έννοια τής δικαιοσύνης, γινόταν ένα επικίνδυνο και καταστρεπτικό ον στην Δημιουργία. Η πτώση του, που αναφέρεται στο βιβλίο τής Γένεσης και η

αποπομπή του απ' τον Παράδεισο, είναι σύμβολα τα οποία εκφράζουν την τιμωρό αυτήν ενεργεία που αποστέρησε τον άνθρωπο από τις αρχικές του ιδιότητες και δυνατότητες. Έτσι ο άνθρωπος, αφού έγινε ακίνδυνος, δρα και εργάζεται για να επανακτήσει πρώτα από όλα την διάκριση τού καλού και του κακού και μέσω αυτής όλες τις φυσικές του δυνατότητες, που θα τον κάνουν πραγματικό κυρίαρχο τής δημιουργίας, όπως ο αρχιτέκτων Χιράμ Αβί.

Είναι πρόδηλη και η σχετική παράγραφος τού τυπικού.

Τρις Ισχ.. Διδ.. : Τι αναζητήσατε εις τας περιοδείας;

Υποψήφιος : Την Αλήθεια και τον απολεσθέντα Λόγο.

Τρις Ισχ.. Διδ.. : αλλά μην λησμονείτε ότι δυσχερεστέρα τής εκπληρώσεως του καθήκοντος είναι η γνώσις αυτού.

Άλλες παραδόσεις διακηρύσσουν, ότι ο άνθρωπος καταλήφθηκε από το πνεύμα της αταξίας και της αντιξοότητας και απογυμνώθηκε από το ένδοξο του σώμα, που είναι ένα τρομερό και πανίσχυρο όπλο.

Αν οι διαφορές παραδόσεις διαφωνούν γύρω από τα αίτια, που προκάλεσαν την απογύμνωση και υποδούλωση τού ανθρώπου, ωστόσο συμφωνούν στα αποτελέσματα τής εναντιότητας αυτής.

Οπότε προβάλλει η ερώτηση : Θα επανακτήσει ποτέ ο άνθρωπος όλες του τις δυνάμεις ; Νομίζουμε πως ναι.

Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος της δράσεως ανά τους αιώνας τών Μυστηρίων και Μυσταγωγικών σκηνωμάτων.

Αυτή είναι η έννοια τής αναζητήσεως τού Απολεσθέντος Λόγου (δηλαδή τού Λόγου τον οποίον κάποτε κατείχαμε).

Ιόλαος