ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΜΥΗΣΗΣ

Η μύηση παρά τη συνοπτική διατύπωση ότι στοχεύει στην Ηθική καί Πνευματική βελτίωση τού ατόμου, είναι ένα θέμα εξαιρετικά δύσκολο, καί γιά να γίνει κάπως αντιληπτό χρειάζονται ορισμένες εκτεταμένες προκαταρκτικές γνώσεις !

Η μύηση δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι μελέτη ούτε μόνο γνώση. Δεν πουλιέται ούτε αγοράζεται στα βιβλιοπωλεία ούτε διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Αν ήταν μόνο γνώση τότε θα ήταν σχετικά εύκολο γιά τον κάθε ένα εραστή τής μύησης να την μελετήσει και να την κατακτήσει. Και όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες γνώσεις, προ πολλού θα είχε τυπωθεί σε ωραία βιβλία και θα στόλιζε τις βιβλιοθήκες μας. Η ατομική προσπάθεια γιά απόκτηση γνώσεων καθώς και η ατομική θέληση σίγουρα συμβάλλουν αλλά δεν είναι διόλου αρκετά. Ας δώσουμε όμως τρείς, έστω και ατελείς ορισμούς, γιά το τι μπορεί να περιλαμβάνεται στην θεωρητική διαδικασία τής μύησης :

1. Η Μύηση είναι η « γνώση » τής Αληθείας .

2. Η Μύηση είναι η « γνώση » τών απόκρυφων και μύχιων νόμων τού ανθρώπου, τής Φύσεως και της Δημιουργίας.

3. Η Μύηση είναι η « γνώση » των ορατών και αόρατων νόμων τού Πνευματικού κόσμου.

Αναγνωρίζω ότι οι ανωτέρω συνοπτικοί ορισμοί δεν διευκρινίζουν και δεν ρίχνουν πλήρες φως στο περιεχόμενο τής μύησης γι' αυτό θα προσπαθήσω να δώσω μιά πιό συγκεκριμένη εξήγηση.

Η μύηση είναι η διαδικασία πού εξυπηρετεί δύο σκοπούς ή καλύτερα δύο φάσεις :

α. Να γνωρίσει στον άνθρωπο το μέρος τής αληθείας πού είναι ανάλογο με την φύση του.

β. Να δώσει στον άνθρωπο τα μέσα με τα οποία θα προκαλέσει μία αισθητή μεταμόρφωση στον εαυτό του, τόσο από υλικής όσο από ηθικής και Πνευματικής απόψεως .

Πρόκειται γιά μιά επέκταση της συνειδήσεως, η οποία επιτυγχάνεται με μυσταγωγική τελετή μέσω τυπικού, στην συνέχεια δε με πρακτικές ασκήσεις ( κυρίως ψυχονοητικά γυμνάσματα ελέγχου τού υποσυνειδήτου ) πού αποβλέπουν στην εμπράγματη επέκταση αυτής.

Η μεταμόρφωση αυτή χαρακτηρίζεται σαν μιά δεύτερη γέννηση ή σαν αναγέννηση.

Η μύηση λοιπόν είναι η διδασκαλία και η πρακτική ( θεωρητικό και πρακτικό μέρος ) πού μεταμορφώνει τον άνθρωπο και τον φέρνει κοντά στην πηγή του, στο αιώνιο Φως, δηλαδή τον ΘΕΟ, προς τον οποίο « το παν τείνει » σύμφωνα με το τυπικό τού τέκτονος μαθητή.

Η μύηση είναι μία ιδιάζουσα ζωή Γνώσεως, εξαγνισμού, καθάρσεων και συμπεριφοράς.

Η διαδικασία αυτή αλληγορείται κατά την εισδοχή στον Τεκτονισμό, με τις τέσσερις περιοδείες τής τελετής τής μυήσεως.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με την διαλεύκανση εκείνου πού ονομάζουμε « περιοδείες τής μυήσεως », και πού αξίζει να αναλυθεί ιδιαιτέρως, διότι τόσον στο παρελθόν, όσον και στις ημέρες μας δίνει λαβή σε παρά πολλές εσφαλμένες αντιλήψεις.

Διαβάζουμε σε παλιό τυπικό τού 19ου αιώνα :

« Ο δοκιμαστής τοποθετεί είδος θυρεού. Μυσταγωγός : « Βλέπετε ήδη γεγραμμένας επί του θυρεού αυτού τας λέξεις, Γη, Αήρ, Ύδωρ, Πυρ, δηλαδή τα τέσσερα στοιχεία τών αρχαίων. Άλλοτε ο υποψήφιος υφίστατο τρομεράς δοκιμασίας διά των τεσσάρων αυτών στοιχείων.

Το αρχαίο αυτό σύστημα τής μυήσεως έγινε δεκτό παρ’ ημών ως συμβολική παράδοσις, εικονίζουσα τον νεόφυτο εν τη πάλη με τα στοιχεία τής φύσεως.

♦ Η Γη, ο θάλαμος τών συλλογισμών …

♦ Το πρώτον συμβολικόν ταξείδιον εξετελέσατε διά του αέρος …

♦ Κατά το δεύτερον συμβολικόν ταξείδιον εκαθαρίσθητε δι’ ύδατος .

♦ Κατά το τρίτον συμβολικόν ταξείδιον διήλθατε διά τών φλογών »...

Ας δούμε όμως σύντομα τι είναι αυτά τα τέσσερα στοιχεία, καθότι το θέμα είναι τεράστιο και απαιτεί πολυετείς έρευνες καθώς άπτεται όλων τών πεδίων τής ουσιαστικής μύησης.

Τα τέσσερα στοιχεία είναι ιδιότητες - ποιότητες διά των οποίων εκδηλώνεται η πανσυμπαντική πρωταρχική “ Ουσία ” τής Δημιουργίας.

Γιά το ξεδίπλωμα τής σκέψης μας είναι απαραίτητη μιά στοιχειώδης Κοσμογονική ανάλυση, στην οποία θα μας βοηθήσει μια σύντομη αναφορά στα πρώτα κεφάλαια τής Γενέσεως.

Πιό πολλά γιά τη φύση τών τεσσάρων στοιχείων μπορεί να βρεί κανείς στον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα ( Τίμαιος κεφάλαιο 19 έως 25 ), τον Πλούταρχο κ.λ.π..

Είναι κοινή διαπίστωση ότι σε ολόκληρη την Φύση, κάτω από οποιοδήποτε πρίσμα καί αν την θεωρήσουμε, βρισκόμαστε μπροστά σε δύο κοσμικές αρχές.

Ας τίς δώσουμε τα ονόματα : ΟΥΣΙΑ ( η στήλη J ) καί ΥΠΟΣΤΑΣΗ ( η στήλη B ).

Ουσία είναι το κάθε τι πού εκδηλώνει μία συνείδηση, μία νόηση, ένα Λογικό.

Υπόσταση είναι κάθε τι πού είναι σύμπλεγμα υλικών ατόμων, τα οποία ζούν σε συνοχή.

Στον άνθρωπο, η Ουσία καί η Υπόσταση μεταφράζονται διά των όρων :

Πνεύμα : ικανότης πραγματοποιήσεως τών συλλήψεων, καί

Σώμα : μορφή ζωής την οποία βλέπουμε ό,τι αδρανεί καί είναι ασυνείδητος όταν το πνεύμα την εγκαταλείπει.

Απο τον αδιάκοπο δε αγώνα τον οποίον το Πνεύμα καί το σώμα διεξάγουν ανηλεώς στον άνθρωπο, συμπεραίνουμε αναλογικά ότι Ένα Πνεύμα, μία Παγκόσμιος Δύναμις, με όμοιο τρόπο αγωνίζεται προς ένα Σώμα, προς μία Παγκόσμιο Ύλη.

Ανατρέχοντας στίς πρώτες αρχές του αγώνος αυτού , παραδεχόμεθα στην βάση τής υπάρξεως τού Κόσμου δύο Ενάντιες δυνάμεις, αφενός την Χαοτική Ύλη γνωστή σαν Prima Materia καί αφετέρου την Διάνοια ή το Πνεύμα.

Το πρωταρχικό αυτό «Χάος» δεν αποτελείται από οποιοδήποτε υλικό αλλά είναι μιά «μάζα»

απροσδιόριστη, η πρωταρχική Ύλη, και γιά αυτό χαρακτηρίζεται συμβολικά σαν « ύδατα » και « άβυσσος». Επί της επιφανείας τών « υδάτων » αυτών εφέρετο η γονιμοποιός αρχή, το Πνεύμα τού Θεού. Εν συνεχεία εκδηλώνεται ο Λόγος τού Θεού ( Fiat Lux ) και η δημιουργία τού πρωταρχικού « Φωτός » σαν μιά πρώτη διακόσμηση τού Χάους. Ακολουθεί η διάκριση τού άνω από τού κάτω, τού Ουρανού και τού Κόσμου με την δημιουργία τού στερεώματος.

Ο όρος Ουρανός αποδίδεται στην εβραϊκή γλώσσα, στην Βίβλο, ως Σαμαΐμ, συνθετικό τών λέξεων Ες-Βα-Μαΐμ πού σημαίνει πυρ και ύδωρ ή πυρώδες ύδωρ, ένα ύδωρ πυρο πνευματικό, το οποίο έγινε ο φορέας τής Ψυχής τού Κόσμου.

Διά της “ συμπυκνώσεως - στερεώσεως ” τού πυρώδους αυτού Πνεύματος, δημιουργήθηκε η ύλη των κόσμων όπου διαβιούμε. Το Στερέωμα, το Θείον πυρώδες ύδωρ, είναι η πρώτη πνευματική απόρροια τού Θεού στην Κοσμική Δημιουργία πού προέρχεται από την Εδέμ και διαχέεται σε τέσσερις κυρίους ποταμούς, δηλαδή τα τέσσερα κοσμογονικά στοιχεία.

« Ποταμός δε εκπορεύεται εξ Εδέμ, ποτίζειν τον παράδεισον.

εκείθεν αφορίζεται εις τέσσαρας αρχάς » Γένεση κεφάλαιο 2-10.

Αντίστοιχο σύμβολο στον διάκοσμο τού Τεκ∴ εργαστηρίου είναι ο οδοντωτός κόρυμβος.

Αυτός περιβάλλει το Μωσαϊκό δάπεδο και είναι σύνθεση τών τεσσάρων στοιχείων (θύσσανοι στις γωνίες), αποτελείται δε από λευκά και μαύρα εναλλάξ τρίγωνα, δηλαδή μείξη Πνεύματος και Ύλης.

Κατά τούς Oρφικούς,γιά να δημιουργηθεί ο Κόσμος τής χωριστικότητος, το πρωταρχικό " Πυρ - Ενέργεια " διαχωρίζεται στις δύο συστατικές του μορφές – βλέπε σχήμα 2 – ήτοι :

1ον . Την Διεισδυτική μορφή , “ Πύρινη - ηλεκτρική ” πού συμβολίζεται με τον “ Ήλιο ” .

2ον . Την Περικαλυπτική μορφή ,“ Υδάτινη - μαγνητική ” πού συμβολίζεται με την “ Σελήνη ”.

Άλλως τε και από φυσικής σκοπιάς αν εξετάσουμε τα πράγματα, ο Ήλιος είναι ο ζωοδότης

ενώ η Σελήνη είναι ένα υλικό σώμα πού στερείται ζωής.

Επισημαίνουμε λοιπόν ότι, σύμφωνα με την έρευνα μας, η Σελήνη και ο Ήλιος στον τοίχο τής Ανατολής τού Τεκτονικού Ναού δεν έχουν καμιά σχέση με τα αντίστοιχα ουράνια σώματα.

Η διεισδυτική μορφή ενεργείας ( ο Ήλιος ) εκδηλώνεται με δύο συνιστώσες - το ενεργητικό “ Πυρ ”, ( δυνάμεις φυγόκεντρες ή ακτινοβόλες ) καί την παθητική “ Γη ” ( δυνάμεις έλξεως ) πού περιέχει έγκλειστο το πυρ.

Η περικαλυπτική μορφή ενεργείας ( η Σελήνη ) εκδηλώνεται επίσης με δύο συνιστώσες, μία ενεργητική τον “ Αέρα ” ( δυνάμεις απώσεως ) καί μιά παθητική το “ Ύδωρ ” ( δυνάμεις κεντρομόλες ή βαρύτητος ). Οι δυνάμεις αυτές εξασφαλίζουν την κινητικότητα, δηλαδή την θέση της κάθε μορφής στον χώρο ( τροχιές σωμάτων κύκλο - σφαιρικές ) .

ΣΧΗΜΑ 1

Τα τέσσερα αυτά είδη εκδηλώσεως τής πρωταρχικής ουσίας στο κοσμικό επίπεδο, τις τέσσερις αυτές καταστάσεις, η Παράδοση τις παριστάνει με τα ονόματα τών τεσσάρων στοιχείων τών Αρχαίων : ΠΥΡ ( νοητική ουσία ), ΥΔΩΡ ( ψυχική ουσία ), ΑΗΡ ( αισθητική ή νευρική ουσία ) και ΓΗ ( η φυσική ύλη ). Σκοπός καί το τέρμα τής μύησης είναι να κυριαρχήσει κανείς πάνω στα τέσσερα στοιχεία. Αυτό προϋποθέτει να ξεπεράσει ο κάθε ένας μας την γοητεία πού ασκούν επάνω του, καί πού συμβολίζεται στις τρείς περιοδείες με τα διάφορα συμβολικά εμπόδια και θορύβους. Η σταδιακή κυριαρχία επάνω στα στοιχεία, συμβολίζεται με μιά προοδευτική ελάττωση τών εμποδίων, έως ότου ο μυημένος τα κυριαρχήσει, όποτε απο καλύπτονται οι οφθαλμοί καί βλέπει το πραγματικό Φως, δηλαδή την αλήθεια.

Γίνεται Βασιλιάς και κάτοχος τής Βασιλικής τέχνης. Ο όρος εμφανίζεται σε πάρα πολλά σημεία τής εισαγωγής τού Τεκτονικού Συντάγματος τού Άντερσον το 1723.

Η λέξη Βασιλιάς ετυμολογικά προέρχεται από το “ βάση ” καί λάς ή λάας, καί σημαίνει “ ο βαίνων επί τού λίθου ”, δηλαδή υποδηλώνει τον κυρίαρχο τής υλικής δημιουργίας καί των τεσσάρων στοιχείων από τα οποία συντίθεται. Η έννοια αυτή τού Βασιλικού αξιώματος παρέμεινε κρυμμένη στα μάτια τών βεβήλων στο έμβλημα τής Βασιλικής εξουσίας το οποίο αποτελεί το κύριο συστατικό στοιχείο τού στέμματος καί τού σκήπτρου, δηλαδή μιά σφαίρα με ένα σταυρό † επάνω της. Το έμβλημα αυτό αποτελείται από το σύμβολο τού ορυκτού βασιλείου, το οποίο κατ’ επέκταση παριστάνει την υλική δημιουργία, έχοντας στο άνω μέρος ένα σταυρό, πού υποδηλώνει την “ Εκπευμάτωση ”, την “ Εξέλιξη ”, την “ Τελειοποίηση ”.

Με λίγα λόγια την κυριαρχία τού πνεύματος επάνω στην ύλη. Το ίδιο νόημα έχουν τα τέσσερα σκαλοπάτια πού οδηγούν στην Ανατολή δηλαδή στην χώρα τού Πνεύματος. Ο μύστης πρέπει να ανεβεί τέσσερα σκαλοπάτια δηλαδή να γίνει κύριος τής ύλης και των καταστάσεων της.

Τα τεσσάρα στοιχεία ευρίσκονται σε όλα τα επίπεδα τού Σύμπαντος !

ΣΧΗΜΑ 2

Ο Συνδυασμός τών τεσσάρων στοιχείων μέσω τών δονήσεων οργανώνει την πρωθύλη καί δίδει την ύλη τών Κοσμικών συστημάτων επί των οποίων διαβιούμε.

Τα ονομαζόμενα “ Πυρ ”, “Αηρ ”, “ Ύδωρ” και “ Γη ”, δεν είναι στην πραγματικότητα τού φυσικού τύπου πού όλοι είμαστε είμαστε συνηθισμένοι.

Τα στοιχεία είναι ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ - ΝΟΜΟΙ και όχι φυσικά πράγματα !

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟ ΣΥΜΠΑΝ !

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ : πηγή των τεσσάρων στοιχειακών Nόμων - Ακοή

ΠΥΡ : είναι η ιδιότητα της διαστολής - επεκτάσεως- Όραση

ΑΗΡ : είναι η ιδιότητα της κινητικότητας - Όσφρηση

ΥΔΩΡ : είναι η ιδιότητα της συστολής - συμπυκνώσεως - Γεύση

ΓΗ : είναι η αδράνεια - σταθερότης - Αφή

Τα υλικά στοιχεία πού έχουμε υπ’ όψιν μας, με τα ως άνω ονόματα, είναι μακρινή αντανά-κλαση και απόδοση στο επίπεδο πού ζούμε τών πρωταρχικών αυτών στοιχειακών νομών – ιδιοτήτων. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Σύμπαν δεν είναι μια νεκρή μηχανή από αλληλο-συγκρουόμενα άτομα . Τα τέσσερα στοιχεία δεν αντιπροσωπεύουν νεκρή ύλη ! Γιά αυτόν τον λόγο οι Aρχαίοι Mύστες και οι Πατέρες τής Εκκλησίας έδωσαν ονόματαστις Διάνοιες πού κυβερνούν αυτά τα στοιχεία. Ονόμασαν τούς Κυρίους τής φωτιάς οι Μacha el ( Μιχαήλ ), και έδωσαν ονόματα όπως Gavir el ( Γαβριήλ ), Rafa el ( Ραφαήλ ) και Uri el ( Ουριήλ ) στα άλλα στοιχεία. Γιατί όμως να δώσουν σε αυτά τέτοια ανθρωπομορφικά ονόματα ; Ίσως για να τονίσουν ο’ τι στην πραγματικότητα τα στοιχεία είναι νοήμονες οντότητες. Δεν είναι τυφλοί καί χωρίς ζωή νόμοι. Είναι η νοημοσύνη πού κρατά την φύση σε ισορροπία. Μόνο οι προχωρημένοι διδάσκαλοι μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτήν την αρχή, όταν κάποια ημέρα θα έρθουν σε ενσυνείδητη επαφή με τις οντότητες αυτές πού τις ονομάζουμε Αρχαγγελικές τάξεις . .“ Εάν ταις γλώσσαις τών ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων ,…”, αναφέρει ο Παύλος ( προς Κορ. 13-1 ). Επειδή δε τα πάντα στο σύμπαν είναι δονήσεις, η επαφή αυτή είναι ο γνωστός σε όλους από την φυσική όρος του συντονισμού τών δονήσεων ή με άλλα λόγια, η λεγόμενη εναρμόνιση με τον παγκόσμιο ρυθμό. Κάθε φαινόμενο τής ζωής ( όχι η ίδια η Ζωή - Αίτιο αυτή καθ’ εαυτή ) δεν είναι τίποτε άλλο από συστήματα κραδασμών που τείνουν να κρατήσουν ένα σύνολο σε ύπαρξη. Ο σταυρός συμβολίζει επίσης τα 4 στοιχεία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χριστός σταυρώθηκε. Ο σταυρός είναι το σύμβολο τού Πανσυμπαντικού Λόγου, τού Κυρίου τών τεσσάρων στοιχείων. Ήταν επίσης σύμβολο σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, όπως οι Αζτέκοι, οι Ίνκας καί οι Αιγύπτιοι. Οι πολιτισμοί αυτοί είχαν το σύμβολο τού σταυρού σε περιστροφική κίνησητην σβάστικα, την οποία διέφθειραν οι Ναζί όταν την χρησιμοποίησαν σαν έμβλημα τού κόμματος των. Σημαίνει σωστή κίνηση διά μέσου τής ισορροπίας τών τεσσάρων στοιχείων. Σε αντίθετη διεύθυνση τών αιχμών συμβολίζει καταστροφή καί αποσύνθεση. Στον θόλο τού Τεκτ. Εργαστηρίου, σύμφωνα με το τυπικό, τοποθετούνται τέσσερα ιδιαίτερα λαμπερά άστρα. Αυτά είναι ο Λαμπαδίας ( Aldebaran ) - μάτι τού Ταύρου, ο Βασιλίσκος ( Regulus) - καρδιά τού Λέοντα, ο Αντάρης ( Antares ) - καρδιά τού Σκορπιού, ο Φαμαλάουτ ( Fomalhaut ) – κεφαλή Νοτίων Ιχθύων .

Στους προϊστορικούς παρατηρητές η κοσμική κίνηση αποκαλυπτόταν με την περιστροφή τών άστρων γύρω από τον Πόλο. Βλέποντας τον ουρανό να κινείται τον όρισαν σαν τον παγκόσμιο κινητήρα, την πηγή κάθε ζωής. Αλλά όπως η θερμότητα συνοδεύει την ζωή, συνέλαβαν την ιδέα ενός ζωοποιού πυρός το οποίο εκπορευόταν από τον περιστρεφόμενο σταυρό ( η σβάστικα ) που σημειωνόταν στον ουρανό από τα τέσσερα αυτά λαμπερά άστρα.

Η χρήση και αφή κεριών στην Στοά δεν είναι τόσο απλή και άνευ σημασίας, όσο δείχνει. Διότι στην πραγματικότητα κάνουμε επαφή με τα τέσσερα στοιχεία. Το ίδιο το κερί που είναι στερεό παριστάνει το στοιχείο τής Γης. Λίγο κατ’ ολίγον το κερί λειώνει και μια μικρή λίμνη υγρού σχηματίζεται,το στοιχείο του ύδατος. Ό αέρας είναι πάντοτε παρόν, ακόμη και αν δεν είναι ορατός, τον αντιλαμβανόμαστε με το τρεμούλιασμα τής φλόγας. Όλη η Στοά φωτίζεται, δηλαδή δημιουργείται ο Κόσμος, μέσω τών κεριών που αναπαριστουν την ενεργοποίηση τών 4ων στοιχείων και της λειτουργίας των με την μετάδοση τού πρωταρχικού Φωτός από το μεσαίο κερί τού τρικήρου τού Σεβ.. , τον Αστέρα. Σε κάθε ένα από τους κόσμους ένα από τα τέσσερα στοιχεία επικρατεί αλλά περικλείεικαι τα υπόλοιπα τρία. Στον ψυχικό κόσμο επικρατούν στοιχείο είναι το υδωρ, ενώ στουςνοητικούς κόσμους επικρατεί κυρίως το στοιχείο τής φωτιάς. Το στοιχείο τής φωτιάς γιά παράδειγμα στον ψυχικό κόσμο σε συνδυασμό με το στοιχείο τού ύδατος κάνει δυνατούς διαφόρους τύπους συναισθημάτων, όπως θυμός, επιθετικότης, ζήλια κ.λ.π. Μπορείτε να ρωτήσετε, τι απόδειξη έχουμε ο’τι τέτοια συναισθήματα συσχετίζονται με την φωτιά και το νερό ; Μπορούμε να παρατηρήσουμε τα αποτελέσματα τέτοιων συναισθημάτων στα στοιχεία πού απαρτίζουν το υλικό σώμα. Κάτω από την επίδραση δριμύτατου θυμού λέμε ότι το αίμα κάποιου βράζει .Τα αποτελέσματα τού θυμού αυξάνουν την θερμοκρασία του σώματος, που είναι μιά εκδήλωση τού στοιχείου τής φωτιάς. Την ίδια στιγμή οι καρδιά μας αρχίζει να κτυπά βίαια και το αίμα να κυκλοφορεί πιό γρήγορα, μιά εκδήλωση τού στοιχείου τού αέρος. Η φωτιά κάνει επίσης δυνατό το στοιχείο τού αυθορμητισμού πού είναι ένας τρόπος δημιουργικής ενέργειας. Αν καθίσουμε κάτω να σκεφθούμε και να συγκεντρωθούμε, τι νομίζετε ότι θα συμβεί ; H θερμοκρασία τού σώματος θα ανέβει. Το στοιχείο τής φωτιάς στον νοητικό κόσμο κάμνει δυνατό σε εμάς να συλ λογιζόμαστε και συγκεντρωνόμαστε. Όταν δε λέμε σκέψη δεν εννοούμε μόνο την δημιουργία νοητικών εικόνων, αλλά επίσης και την γνώση εννοιών, καταστάσεων, ιδεών και φαινομένων εκστάσεως. Όλα αυτά είναι εκφράσεις τού αέρα και της φωτιάς και έχουν αποτέλεσμα στο σώμα. Η ουσιαστική μύηση μέσω των περιοδειών είναι το να εξετάσει κανείς τα στοιχεία αυτά και να εξακριβώσει την δύναμη και την αξία τους και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να χρησιμοποιηθούν δημιουργικά. Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε την ζημία πού μπορούν να προξενήσουν και να προσπαθήσουμε να την αποφύγουμε.

Γιά παράδειγμα ένας συγκεκριμένος συνδυασμός τών στοιχείων νερό και φωτιά στον νοητικό και ψυχικό κόσμο δημιουργεί το φαινόμενο τού εγωισμού και ναρκισσισμού. Πρέπει να μελετήσουμε και να αναλύσουμε τέτοιες καταστάσεις ώστε να μπορέσουμε ναπετύχουμε μέσω της γνώσεως και της βουλήσεως μας, τις καθάρσεις μέσα μας. Όλα τα στοιχεία μέσα στον κόσμο τών αντιθέσεων, δηλαδή στο μωσαϊκό δάπεδο όπουγίνονται οι περιοδείες, δημιουργούν δύο καταστάσεις. Δημιουργία και καταστροφή. Στην πραγματικότητα η καταστροφή είναι μιά φαινομενική κατάσταση με σκοπό την δημιουργία νέων συνθηκών γιά νέες τελειότερες δημιουργίες. Ο πραγματικός μυημένος πρέπει ναφθάσει στο σημείο να υπερβεί την γοητεία τους. Αυτό στην μυητική γλώσσα ονομάζεται εναρμόνιση τών αντιθέτων ( Coincidentia Oppositorum ). Έτσι κάθε περιοδεία περαιώνεται μεταξύ τών δύο στηλών όπου θεωρείται ότι επέρχεται η εξισορρόπηση τών στοιχείων, τα οποία απέρρευσαν από της δύο αυτές στήλες, το Πνεύμα και την πρωταρχική ύλη, διά τής αλληλοεπιδράσεως και εναρμονίσεως τών οποίων παρήχθη η Ψυχή τού Κόσμου και στην συνέχεια τα Σύμπαντα. Κανείς πρέπει να εργασθεί βαθμιαία γιά να κατανοήσει αυτές τις αλήθειες. Η μύηση δεν είναι μιά τελετή όπου οι διδάσκαλοι τοποθετούν το σπαθί στο κεφάλι και ψιθυρίζουν λίγες λέξεις. Η μύηση είναι μιά διαδικασία πού μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια ή και αιώνες από Πνευματική εξέλιξη.

Ο Τεκτονισμός μας δίνει μιά γεύση αυτής τής Μυστηριακής αλήθειας μέσω τών συμβολικών μυήσεων χωρίς να καθoρίζει τις συγκεκριμένες τεχνικές στο πως να επεξεργασθούμε το περιεχόμενο τών μυήσεων αυτών.

Γιά κάθε ένα από τα τέσσερα στοιχεία υπάρχουν διάφορες ουσιαστικές μυήσεις.

Η πρώτη μύηση ανήκει στο στοιχείο τής Γης, στον τρόπο διαβίωσης μας. Εστιάζεται εις την Κοινωνική μας Διαθήκη με τα καθήκοντα, με τις υποχρεώσεις καί με την αλλαγή του τρόπου ζωής. Εστιάζεται στην εξέλιξη τού χαρακτήρα, την απόκτηση αρετών καί στην πρώτη σοβαρή προσπάθεια να υπερβούμε την γοητεία τής ύλης, τα μέταλλα. Περαιτέρω συνεπάγεται την αναγνώριση τής αναμφίβολης αλήθειας ότι ο κάθε ένας μας είναι μιά Θεία Μονάδα, μιά Ψυχή αθάνατη πού απορρέει από το Απόλυτον ΕΙΝΑΙ. Ο όρος έχουμε Ψυχή δεν είναι πλέον δόκιμος διότι Είμαστε η Ψυχή και έχουμε σώματα. Κατά την διάρκεια τής 1ης μυήσεως ο μύστης αποκτά διάφορες αρετές όπως ανοχή, υπομονή, να κυβερνά το σώμα και την προσωπικότητα ( να αποβάλει τα πάθη τις κακίες και τα ελαττώματα ) καί να ξεπερνά την οργή. Ακόμη αποκτά συνείδηση τής ανάγκης να υπηρετεί τον πλησίον.

Η δεύτερη μύηση περιέχει το πρώτο βήμα γιά την απόκτηση ικανοτήτων - δυνάμεων. Εδώ ο μυούμενος προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ τής προσωπικότητος καί του Εγώ. Όπως είπαμε η μύηση έχει ως σκοπό την γνώση τών αποκρύφων και μύχιων νόμων τής λειτουργίας τού ανθρώπου εξ ού και το ρητό τού Διασκεπτηρίου “ Γνώθι σ’ Αυτόν ”. Η μύηση αυτή έχει σχεση με το Ενεργειακό επίπεδο ( μύηση τού αέρος ) και την αιθερική ενέργεια τού ανθρώπινου οργανισμού. Εδώ τα τέσσερα στοιχεία εμφανίζονται υπό την μορφή νόμων -λειτουργιών - ιδιοτήτων τών οποίων προσπαθεί να γίνει Κύριος, δηλαδή να επιτύχει την γνώση και τον ενσυνείδητο χειρισμό τους !

Αυτές είναι οι εξής :

1. Γη : Είναι η έκφραση τής Ενέργειας τής Ζωής πού κάνει δυνατή την δημιουργία τής μορφής τού παχυλού υλικού σώματος ( σκελετός κ.λ.π. ) .

2.Ύδωρ : Είναι η έκφραση τής Ενέργειας τής Ζωής πού κάνει δυνατή την βίωση τής εμπειρίας τών αισθημάτων και των αισθήσεων.

3. Αήρ : Είναι η έκφραση τής Ενέργειας τής Ζωής πού κάνει δυνατή την διατήρηση τής μορφής ( τού σώματος ). Επίσης κάνει δυνατή την κίνηση, δηλαδή την ροή τού αίματος, κτύπους τής καρδιάς, παλμούς τών πνευμόνων, μεταβολισμός, και γενικά όλες οι εκούσιες καί ακούσιες κινήσεις τού οργανισμού .

4. Πυρ : Είναι η έκφραση τής Ενέργειας τής Ζωής πού κάνει δυνατή την λειτουργία τού Νού, της σκέψης, της μνήμης καί τού υποσυνειδήτου

Η τρίτη μύηση έχει σχέση με το ψυχικό επίπεδο , τον ψυχισμό μας ( μύηση τού ύδατος ).

Στον ψυχικό κόσμο επικρατούν στοιχείο είναι το ύδωρ. Στα πρώτα σταδία τής μυήσεως αυτής αποκτούμε μεγαλύτερη ικανότητα καθόδου στο υποσυνείδητό μας όπου συντελούνται οι ψυχικές καθάρσεις καί προετοιμαζόμαστε να μεταφέρουμε την συνειδητότητα μας εις τούς ψυχονοητικούς κόσμους, το λεγόμενο συμβολικά Μέσον Δώμα ( Αστρικό ).

Σε παλιό τυπικό τής στοάς Φοίνιξ Κερκύρας τού 1871, η οποία είναι η πρώτη στοά πού λειτούργησε στην Ελλάδα, μετά την δεύτερη περιοδεία ο Μυσταγωγός λέει κάτι πού από μόνο του ομιλεί : “ Η τριπλή αυτή πλύσις συμβολίζει την κάθαρση τής Ψυχής ”.

Η τετάρτη μύηση έχει σχέση με το νοητικό επίπεδο, και την ορθή λειτουργία τής σκέψεως ( μύηση τού πυρός ). Αποκτούμε μεγαλύτερες ικανότητες συγκεντρώσεως, σκέψεως, κατα νοήσεως και δυνάμεως τής θελήσεως. Στα πρώτα στάδια τής μύησης αυτής αναπτύσσουμε ικανότητες όπως το άπλωμα τής συνείδησής μας σε πιό μεγαλύτερη περιοχή γιά να αποκτήσουμε εμπειρία από το κάθε τι καί να γνωρίσουμε την Αλήθεια.

Είναι άραγε η σειρά τών μυήσεων τής φωτιάς ανώτερη από τις μυήσεις τού ύδατος ;

Ο Χριστός είπε ,“ Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ” ! Με αυτό δεν εννοούσε τούς βλάκες καί τούς ηλιθίους αλλά αυτούς πού δεν έχουν πονηριά και κατεργαριά. Δεν είναι ούτε η εξυπνάδα ούτε η συσσώρευση γνώσεων πού θα μας οδηγήσει στην αυτοεπίγνωση, αλλά η καθαρή καρδιά, δηλαδή το Φως τής Αγάπης που ενώνει και συντονίζει όλη την Δημιουργία.

Ο πολυαγαπημένος μας Διδάσκαλος, ο Ιησούς Χριστός, Είπε : “ Ευλογημένοι οι καθαροί τή καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται ”. Χωρίς την ενεργοποίηση τής καθαρότητας τής καρδιάς, πού επιτυγχάνεται με την τελευταία μύηση δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό. Ίσως τώρα αποκτούν νόημα οι φράσεις κατά την τελευταία συμβολική περιοδεία : “ Κύριε, αι φλόγες αίτινες περιέβαλλον υμάς, επεράτωσαν τας δοκιμασίας· είθε αύται να θερμάνουν την καρδίαν υμών εν τη προς τον πλησίον Αγάπη ”. Όταν αφαιρείται ουσιαστικά και όχι τυπικά το κάλυμμα τών οφθαλμών αυτό πού θα αντικρίσουμε δεν είναι άλλο από το φως μιάς αλήθειας που προκύπτει από την απόκτηση ενός διαφορετικού τρόπου κατανόησης τής πραγματικότητας πού μας περιβάλλει.

Ο Θεάνθρωπος έλεγε επίσης τα εξής : “ η Βασιλεία τών Ουρανών εντός ημών εστίν ”.

Έλεγε δε την εξής παραβολή ( Ματθ. ιγ’, 33) : “Ομοια εστίν η βασιλεία τών Ουρανών ζύμη, ην λαβουσα γυνή ενεκρυψεν εις αλεύρου σάτα τρία, έως ου εζυμώθη όλον ”. Για όσους δεν έχουν εμβαθύνει στην μυστηριακή γνώση και στην κατανόηση τών ψυχολογικών νοημάτων τών γραφών, η παραβολή αυτήφαίνεται όχι μόνο να είναι ακατανόητη, αλλά και παράλογη. Στην μυητική ορολογία αναφέρεται ως “ ισοπλεύρωση τού τριγώνου ”. Ας το δούμε σύμφωνα με όσα εξετέθησαν. Η φρόνιμη γυνή είμαστε εμείς σαν Ψυχές. Τα τρία μέτρα ( σάτα ) αλεύρου, είναι τα τρία σώματα μας ( υλικό - ψυχικό και νοητικό ) στα οποία αναφέρονται οι τρεις περιοδείες τής μυήσεως. Η ζύμη παριστά το κατάλληλο εκείνο φύραμα, δηλαδή την γνώση και εφαρμογή τών όσων απαιτούνται για την επιτυχή κατάληξη τών περιοδειών τής μυήσεως επάνω στα στοιχεία που απαρτίζουν τα σώματα και την προσωπικότητα μας, και μέσω τού οποίου ( φυράματος ) θα προκύψει ένα ομοιόμορφο αρμονικό λειτουργικό αποτέλεσμα.

Βλέπουμε όμως ό,τι γιά την κατανόηση όλων αυτών υπάρχουν πολλές αντικειμενικές καί υποκειμενικές δυσκολίες. Ο Τεκτονισμός προσφέροντας τον κάθε βαθμό στα μέλη του, απλά ανοίγει μιά πόρτα. Από αυτή την ευκαιρία δεν θα επωφεληθούν όλοι ώστε να την διαβούν καί να ενσκήψουν σε αυτό το πεδίο μελέτης. Εκείνο πού έχει σημασία είναι ότι η ευκαιρία υπάρχει

Υπάρχουν όλα τα εργαλεία στα χέρια τών τεκτόνων αλλά και τού κάθε ανθρώπου και μπορεί ο καθένας να εργασθεί σύμφωνα με τις ικανότητες του και τον βαθμό τής εξελίξεως του.

Χωρίς δογματισμό, χωρίς καταναγκασμό, χωρίς βραβεία, αλλά μόνο γιά την προώθηση του στο επόμενο σταδιο τής μύησης, το οποίο θα τού παρουσιάσει νέες προκλήσεις στην έρευνα τής Αληθείας και στις πρακτικές εφαρμογές.

I†S

[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f"> <v:stroke joinstyle="miter"></v:stroke> <v:formulas> <v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"></v:f> <v:f eqn="sum @0 1 0"></v:f> <v:f eqn="sum 0 0 @1"></v:f> <v:f eqn="prod @2 1 2"></v:f> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"></v:f> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"></v:f> <v:f eqn="sum @0 0 1"></v:f> <v:f eqn="prod @6 1 2"></v:f> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"></v:f> <v:f eqn="sum @8 21600 0"></v:f> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"></v:f> <v:f eqn="sum @10 21600 0"></v:f> </v:formulas> <v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"></v:path> <o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"></o:lock> </v:shapetype><v:shape id="_x0000_s1026" type="#_x0000_t75" style='position:absolute; margin-left:59pt;margin-top:421.3pt;width:336.2pt;height:116.2pt;z-index:251658240'> <v:imagedata src="file:///C:\Users\user\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.emz" o:title=""></v:imagedata> </v:shape><![endif][if !vml][endif]