ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΑΤΤΕΣΛΗ
Κείμενα Παλαιών Ηχογραφημένων Διαλέξεων I
ΜΑΘΗΜΑ/ΔΙΑΛΕΞΗ 28ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1972
Αδελφοί μου, " Στώμεν καλώς εν Κυρίω πάντοτε ".
Θα έλθουμε εις το διπλούν αιiθερικόν καί πάλιν. Το διπλούν αιθερικόν τού παχυλού μας υλικού σώματος.
Θα επαναλάβουμε ότι τα πάντα μέσα στα σύμπαντα είναι Νούς σε διαφόρους βαθμούς κραδασμών, ακόμα καί το χώμα, η παχυλή ύλη. Όμως δεν υπάρχει παχυλόν υλικόν άτομον πού να μην έχει το αιθερικόν αντίστοιχον, τον Νού εις τις τέσ-σερις καταστάσεις τις οποίες έχουμε περιγράψει προηγουμένως.
Έχουμε ονομάσει την ζωϊκότητα αιθερικότητα, Δημιουργικό αιθερικό, αποτυπωτικό, κινησιακό καί αισθησιακό.
Σήμερα θα μιλήσουμε πιό πολύ γιά την μορφή εκείνη τής αιθερικότητος ζωικότητος την οποία ονομάζουμε Δημιουργικό αιθέρα.
Ο πρώτος κραδασμός τού Δημιουργικού αιθέρος, ζωικότητος - αιθερικότητος αρχίζει από τον Νοητόν Κόσμον καί είναι η πνοή τής ζωής.
Εμποτίζει πλήρως το λεγόμενο Νοητικό σώμα κατώτερο, το σώμα των μορφών ειδώλων μετά επιδρά επί τού Δημιουρ-γικού αιθέρος τού αντιτύπου τού Ψυχικού μας σώματος καί μέσον του δημιουργεί το λεγόμενο ψυχικό σώμα, το σώμα τών συναισθημάτων. Κατέρχεται εις το διπλούν αιθερικόν τού παχυλού υλικού σώματος καί εκεί ώς δημιουργικός αιθήρ μεταφέρει την πνοήν τής ζωής εις τον παχυλόν υλικόν κόσμον.
Επαναλαμβάνω δεν υπάρχει παχυλό υλικό άτομο πού να μην έχει ως ζωήν του το δημιουργικό αντίστοιχο του.
Όμως, πρέπει να προσέξουμε κάθε εργασία πού γίνεται υπό τού διπλού αιθερικού γίνεται ταυτοχρόνως καί με τις τέσ-σερις μορφές πού έχουμε περιγράψει τού αιθερικού αντιστοίχου. Δηλαδή, δεν μπορεί η δημιουργικότης η όλη εργασία λειτουργία τού Δημιουργικού αιθέρος του να κτίσει άτομα κύτταρα κλπ, αν δεν συνοδεύεται πλήρως υπό τού Κινητικού αιθέρος, τής κινήσεως, δονήσεως, κραδασμού φορτώσεως, ενεργείας, δυνάμεως, όλα αυτά είναι μέσον τού Κινητικού αιθέρος.
Αισθησιακού αιθέρος, ασφαλώς, μόνον την φορά αυτή τον αισθησιακό αιθέρα τον έχει το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ καί το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ.
Εις την μορφή άνθρωπο συμμετέχει καί ο άνθρωπος έν τίνι μέτρω υποσυνειδήτως. Αργότερα μορφή τού αισθησιακού αιθέρος κάμνει ενσυνειδήτως, εν μέρει ενσυνειδήτως καί ο άνθρωπος προσωπικότης αυτοεπίγνωσις.
Μη φαντασθείτε ότι όλα γύρω μας μέσα στην φύση πού κτίζονται, η πνοή τής ζωής, η προέκτασις τού φαινομένου τής ζωής μέσα στις μορφές, μυριάδες, μυριάδων μορφών, η όλη εργασία πού γίνεται μέσω τών ατόμων, τών φορτώσεων τών ατόμων καί η Πάνσοφη εργασία πού γίνεται μέσα στα σύμπαντα γίνεται μηχανικά καί καθ' όλου ενσυνείδητα υπό τών υπεροντοτήτων πού ονομάζουμε ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, ΧΡΙΣΤΟΝ ΛΟΓΟΝ, καί ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ.
Θα ήταν γελοίο να νομίζει ένας άνθρωπος ότι η μορφή ζωής, πού ονομάζεται άνθρωπος δηλαδή το να δημιουργηθή μέσα σ’ ένα παχυλόν υλικόν σώμα ανθρώπου η λεγομένη προσωπικότης αυτοεπίγνωσις είναι κάτι, κάτι τέλος πάντων πού δεν είναι μικρογραφία τής αυτοεπιγνώσεως πού θα λέγαμε ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ καί ΛΟΓΟΙΚΗΣ.
Γιατί πώς θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί μέσα εις την μορφή το υλικό σώμα τού ανθρώπου μιά αυτοεπίγνωσις σε ποικίλες εκφράσεις της υποσυνείδητος, ενσυνείδητος αν μπορούμε να την πούμε ενσυνείδητον την αυτοεπίγνωσιν τής προσωπικότητος, ενσυνείδητος η αυτοεπίγνωσις τής ψυχής την οποίαν θα γνωρίσετε, στο μέλλον κλπ. δηλαδή προϊόν τίνος ; αν δεν ήτο η ΛΟΓΟΙΚΗ αυτοεπίγνωσις υπερσυνείδητος καί απόλυτος, φυσικά, καί η Λογοϊκή Αυτοεπίγνωσις ακτινοβολία τής οποίας Λογοϊκής αυτοεπιγνώσεως είναι ο Εαυτός μας έστω Ψυχή αυτοεπίγνωσις καί προσωπικότης αυτοεπίγνωσις.
Διότι, προσέξετε. Η αυτοεπίγνωσις είναι η έκφρασις τού Εσωτέρου εαυτού μας, αλλά έκφρασις ωστόσον. Αυτοεπίγνωσις όπως την είχαμεν περιγράψει, σε άλλα μαθήματα είναι, το να γνωρίσουμε είτε κατ’ αντανάκλασιν είτε άπ’ ευθείας μέσον ενδοσκοπήσεως είτε καί με την προέκτασίν μας μέσα στα σύμπαντα, να την γνωρίσουμε είς προέκτασιν, αλλά απλώς προέκτασιν.
Μην φαντασθείτε ότι ο εαυτός μας ψυχή πέραν τής θεώσεως μπορεί να συγκριθεί η ζωή με την εκφρασίν τής ζωής την οποίαν ονομάζομεν αυτοεπίγνωσιν όσον τέλεια καί να είναι καί αν την ονομάζουμε ψυχήν αυτοεπίγνωσιν,
Η αυτοεπίγνωσις τού ανθρώπου όπως την γνωρίζει σήμερα υποσυνειδήτως, ενσυνειδήτως καί θα την γνωρίσει εις το μέλλον υπερσυνειδήτως δεν παύει να είναι έκφρασις, προέκτασις, προέκτασις τής Βουλήσεως συνοδευομένη με την γνώσιν την οποίαν είτε απεκόμισε είτε έχει μέσα του ως θεία Μονάς είτε την κερδίζει όχι μέσον τής προσηλώσεως αλλά μέσον του συντονισμού καί τής ενοαισθησίας, ωστόσον αυτές είναι καταστάσεις τις οποίες μπορούμε να δούμε ώς κίνησιν έκφρασιν την λεγομένην έκ μέρους ζωήν καί όχι την απόλυτον ζωήν. Προσέξετε ο εαυτός μας απόλυτος ζωή τού εσωτέρου Εαυτού μας τής θείας Μονάδος, έστω καί τού Εαυτού μας ψυχής, δεν έχει ανάγκην εκφράσεως. Όταν εκφράσει τον Εαυτόν της την γνωρίζουμε ως ψυχή αυτοεπίγνωσιν, ώς προσωπικότητα αυτοεπίγνωσιν, ώς αυτοεπίγνωσιν, αλλά η αυτοεπίγνωσις είναι έκφρασις, γνώσις έστω καί σοφία, καί ζωή μέσα στον κόσμον τής χωριστικότητος όχι τού όλου χωριστικότητος. Όταν λέγω κόσμον τής χωριστικότητος δεν εννοώ μόνον την ζωήν μέσα σ’ ένα παχυλόν υλικόν σώμα, την ζωήν πού θα λέγαμε προσωπικότητα αυτοεπίγνωσιν, εννοώ καί την έκφρασίν τής ζωής ως υπερσυνειδήτου αυτο-επιγνώσεως μέσα σ’ ένα σύμπαν, μέσα σ’ ένα μεγάλο περιβάλλο καί αυτή είναι προέκτασις τού φαινομένου τής αυτοεπι-γνώσεως το τι θα λέγαμε υπερσυνείδητο αυτοεπίγνωσιν, ωστόσο, έκφρασις, προέκτασις, έκφρασις τής Βουλήσεως Θείας ή ανθρώπινης.
Όταν λέγω ανθρωπίνης τώρα ομιλώ από την πλευράν τού Ουρανίου Ανθρώπου καί όχι τής σκιάς του. Ωστόσον είναι η από μέρους ζωή μέσα σε σύμπαντα μέσα εις την έννοιαν τού Χρόνου καί τού Χώρου.
Προσέξετε. Την ζωήν μέσα εις την έννοιαν τού Χρόνου καί τού Χώρου θα την δούμε ως έκφραση τής ζωής καί όχι ώς ζωήν, θα την δούμε ώς το φαινόμενο τής ζωής. Καί ασφαλώς γιά να έχουμε το φαινόμενο τής ζωής θα πρέπει να κτισθεί το κατώτερο Νοητικό σώμα, να κτισθεί το Ψυχικό σώμα, να κτισθεί το παχυλό υλικό σώμα, όλα μέσον των αντιστοίχων, διπλούν αιθερικό των, διότι η ζωή εκάστου έκ των σωμάτων πού έχω προαναφέρει, Νοητικού, Ψυχικού καί παχυλού υλικού εξαρτάται από το διπλούν αιθερικόν των καί από τις τέσσερις εκφράσεις, λειτουργίες τής ζωικότητος αιθερικό-τητος, καί στα προαναφερθέντα σώματα πού έχουμε ονομάσει Δημιουργικόν Αιθέρα, Κινητικόν Αιθέρα, Αποτυπωτικόν Αιθέρα καί Αισθησιακόν Αιθέρα.
Τώρα θέλω να απλώσετε την σκέψιν σας.
Τι αποτυπώνει υπό μορφήν αισθησιακού αιθέρος μέσα εις τα σύμπαντα μιά κάθε έκφρασις τού φαινομένου τής ζωής καί αυτή ονομάζεται Κοσμική συνείδησις. Τί πρέπει να είναι αυτή η Κοσμική συνείδησής; Εν συγκρίσει με αυτό πού λέγουμε ανθρωπίνη αυτοεπίγνωσιν εις τα διάφορα στάδια;
Πού θέλω να καταλήξω; Εις το να σχηματίσετε μέσα σας την έννοιαν, ότι, τα σύμπαντα, τα πάντα γίνονται, κτίζονται ενσυνειδήτως καί υπερσυνειδήτως.
Θέλω να γνωρίσετε οτι το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ, παρ’ όλον πού εις την κατάστασίν του μέσα στον στατικόν ΤΟΥ ΕΑΥΤΟ είναι αυτάρκης πλήρης, στις εκφράσεις Του, μέσα στα σύμπαντα τόσον ως ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ καί ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ δεν είναι δυναμικώς υπεροντότητες. πού δεν έχουν μιά δική τους πλήρη απόλυτο Αυτοεπίγνωσιν. Γιατί πιστέψετέ με, πιθανόν το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΎΜΑ να το βλέπουμε ώς πρόσωπο. Καί πιό συγκεκριμένη αυτοεπίγνωσις θεία θα δω τον XPIΣTO ΛΟΓΟ, καί αυτό αληθές, αλλά μη νομίσετε ότι αυτοεπίγνωσις είναι μόνο το φαινόμενο πού γνωρίζετε σεις ώς Εαυτός σας μέσον προσηλώσεως υποσυνείδητα ή μέσον ενδοσκοπήσεως ενσυνείδητα, μέσον ενδοσκοπήσεως υτερσυνειδήτως ότι είναι η αυτοεπίγνωσις η μόνη μέσα στα σύμπαντα.
Ώστε όταν προσηλώνεσθε μέσον τού αισθησιακού, αποτυπωτικού Δημιουργικού καί κινητικού αιθέρος, υπό μορφή προ-σευχής θα πούμε, προσηλώσεως, εξαπλώσεως μέσα στα σύμπαντα, ο μικρός σπινθήρ πού ονομάζεται αυτοεπίγνωσις τού Εαυτού σας, προσωπικότητος ή ψυχής ευρίσκει την ανταπόκρισίν του μέσα εις την πλημμύρα του φωτός πού ονομάζεται Κοσμική συνείδησις, καί θα μπορούσαμε την Κοσμική αυτή συνείδησιν και θα μπορούσαμε την κοσμική αυτήν συνείδηση, ας μη την είπωμεν αυτοεπίγνωσιν την κοσμική αυτή συνείδηση να την ονομάσουμε αυτοεπίγνωσιν Αιγιοπνευματική ή Λογοϊκη.
Θέλω να κάμετε ένα διαλογισμό. Περί Χριστού ’Ιησού, Καί λέγω οτι ο Πολύ ηγαπημένος είναι το "Φως το φωτίζον πάντα άνθρωπον Ερχόμενον εις τον κόσμον". να κάμετε τον διαλογισμό σας, να δήτε την σύγκρισιν πού θα γίνει με το φως, το απόλυτο, τον ΧΡΙΣΤΟ καί το φως πού φωτίζει κάθε άνθρωπον ερχόμενον εις τον Κόσμον, ποιοτικώς καί ποσοτικώς.
Ώστε, να είσθε βέβαιοι ότι, κάθε κύτταρο καί κάθε άτομο τού παχυλού υλικού σας σώματος, δηλαδή, παχυλό υλικόν άτομο μέσον τού Δημιουργικού αιθέρος, τού αντιστοίχου διπλού αιθερικού τού ατόμου αυτού, μυριάδες μυριάδων τέτοιων ατόμων μέσα στο παχυλόν σας υλικόν σώμα, το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, υπερσυνειδήτως, διότι είναι μέσα στα κέντρα εκάστου ατόμου πού μέσον τού Δημιουργικού αιθέρος, κινητικού φυσικά, καί όλων των άλλων μορφών κτίζει, κάμνει την φόρτωσιν σ’ ένα έκαστον άτομον καί μετά μέσον αυτών διά τής Ιδέας τού ανθρώπου κτίζει έναν παχυλόν υλικόν σώμα, τα διάφορα όργανα μέσα στο υλικόν σώμα.
Γιά φαντασθείτε πόσων ειδών συστήματα εργασίας γίνονται μέσα στο υλικόν σας σώμα γιά να γίνει ένα σύνολον το υλικόν σας σώμα μιας μορφής μέσα στην οποίαν να φανεί το φαινόμενο τής ζωής.
Θέλω τώρα ενα μεγάλο διαλογισμόν όταν μείνετε μόνοι σας τι είναι το φαινόμενο τής ζωής μέσα στο υλικόν μου σώμα;
Τι είμαι εγώ ως προσωπικότης αυτοεπίγνωσις μέσα στό υλικό μου σώμα; Είναι δύο χωριστά πράγματα καί ωστόσο πολύ συνδεδεμένα.
Θέλω μεγάλο διαλογισμό, γιατί θα δείτε ότι κάθε άτομο τού υλικού σας σώματος έχει μιά δική του συνείδησιν, υπακούει σε νόμους, έχει μέσα του την Πανσοφίαν τών συμπάντων καί την Πανσοφίαν τού φαινομένου τής ζωής. Κάθε άτομο λέγω τού παχυλού σας υλικού σώματτος καί το διοχετεύει το ΑΓΙΟ ΠΝΕΎΜΑ μέσον τού λεγομένου Δημιουργικού, Κινητικού, αισθησιακού καί αποτυπωτικού αιθέρος. Δημιουργικού, πολύ γνωστόν γιατί βλέπετε την ζωήν βλέπετε την δημιουργίαν.
Κινητικού . Θα γνωρίσετε ότι, κίνησις υπάρχει μέσα στην δημιουργικότητα.
Αποτυπωτικού, Το κάθε τι πού λαμβάνει χώραν ήτο είναι καί θα είναι μέσα στην Παγκόσμιαν συνείδησιν.
Αισθησιακού. Ναί, δεν είσθε τα μόνα πλάσματα πού ώς αυτοεπίγνωσις αισθάνεστε, γιατί το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ απολύτως καί υπερσυνειδήτως αισθάνονται το ίδιον καί ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ δεν είναι ένα ιστορικό πρόσωπο, μία πιθανότης. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ο ΛΟΓΟΣ τών συμπάντων, επανα-λαμβάνω, το φώς το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον μέσον τής αυτοεπιγνώσεως τής προσωπικό-τητος ενός εκάστου ανθρώπου επωμίζεται τις ατέλειες του. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ, αισθάνεται ώς ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ πού δεν μπορείτε να το συλλάβετε σείς στην σκέψιν σας, αλλά ταυτοχρόνως καί ώς εις έκαστος από σας. Δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν υπάρχει πόνος, δέν υπάρχει σκέψις ανθρώπου πού δέν είναι καί δική του. Προσέξετε στο σημείο αυτό.
Αλλά με ποιό μέσο γίνεται η αποτύπωσις ; Με ποιό μέσο γίνεται το φόρτωμα των ατελειών μας εις τον αμνό πού αίρει τις αμαρτίες τού κόσμου; Μνήμη καί τα επωμίζεται ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ.
Ωστόσον επαναλαμβάνω. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ως υπεροντότης δεν είναι η πηγή μας δεν είναι ο Πατέρας μας, δεν θα χαθούμε ποτέ μέσα στην δική του συνείδηση. Προσέξτε την λεπτομέρεια αυτή. Είναι η Πάνσοφη υπεροντότης διά τής οποίας καί με την Πανσοφίαν τής οποίας έχουμε προεκταθεί διά τής Ιδέας του Ανθρώπου μέσα στους κόσμους τών φαινομένων τής ζωής;
Ωστόσο ο Εαυτός μας θεία Μονάς είναι μία ανεξάρτητος οντότης πλήρης μέσα στο ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ.
Δεν είναι ευκολο να κάμετε σύγκρισιν τώρα, διότι, δεν γνωρίζετε τον Εαυτόν σας Θεία Μονάδα ακόμη. Ο ίδιος ονομάζει το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ καί ΠΑΤΕΡΑ μας ΘΕΟΝ ΤΟΥ καί ΘΕΟN μας καί ομιλεί από την θέσιν του ώς έκφρασις του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ καί εμείς θα ονομάσουμε τον ΘΕΟΝ, ΠΑΤΕΡΑ μας καί ΘΕΟΝ μας έφ’ όσον ομιλούμε ως προσωπι-κότης αυτοεπίγνωσις καί Ψυχή αυτοεπίγνωσις ο καθ’ ένας μας, μετά όμως στην θέωσιν, θα τον πούμε, ΑΝΏΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ μας διότι μέσα στον ΘΕΟΝ δεν υπάρχει η έννοια τής χωριστικότητος. Ωστόσον θα οντοποιηθούμε μέσον τής ψυχής αυτοεπιγνώσεως. Αυτές είναι οι καταστάσεις που τώρα δεν μπορεί να συλλάβει το υλικό σας μυαλό.
Καί να γνωρίζετε ότι πιό κοντά σε σας από ότι είναι τα παιδιά σας η σύζυγός σας, πιό κοντά σε σας, στην προσωπικότη-τα αυτοεπίγνωσίν σας από ότι είναι η ψυχή εαυτός σας αυτοεπίγνωσις είναι ΕΚΕΙΝΟΙ, το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ καί ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ώς ένας.
Αυτό πρέπει να γνωρίζετε. Μόνοι σας δεν θα μείνετε, σε κανένα μέρος τών συμπάντων.
Στώμεν καλώς έν Κυρίω πάντοτε.
ΜΑΘΗΜΑ/ΔΙΑΛΕΞΗ 23ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1972
Αδελφοί μου, "Στώμεν καλώς εν Κυρίω πάντοτε".
Έχουμε μιλήσει εκτεταμένα επάνω στο διπλούν αιθερικό του παχυλού υλικού σώματος. Τώρα είναι καιρός να το ξεχωρίσουμε πλήρως από το διπλούν αίθερικό του ψυχικού σώματος, όπως καί από το διπλούν αιθερικό του Νοητικού σώματος, διότι αυτά είναι μία οκτάβα ψηλότερα σε κραδασμούς από τα προηγούμενα. Ωστόσο έξ όσων γνωρίζουν οι άνθρωποι από τις έρευνες τους χωρίζουν τις ιδιότητες αυτού τού διπλού αίθερικού είς Δημιουργικόν αιθέρα, Κινητικόν αιθέρα, Αισθησιακόν αιθέρα καί Αποτυπωτικόν αιθέρα. Το ίδιο έχουμε ασφαλώς καί εις το διπλούν αιθερικό του ψυχικού σώματος καί τού Νοητικού, όμως, υπό διαφορετικάς έννοιας.
Κινητικός αιθήρ, είναι, πολύ διαφορετικός εις το διπλουν αιθερικόν τού ψυχικού σώματος από τόν Κινητικόν αιθέρα του παχυλού υλικού σώματος διότι εις το παχυλό υλικό σώμα ο Κινητικός αιθήρ θα κινήσει μέλη τού σώματος υπό την εποπτείαν τού ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, θα γίνει κiνησις μέσα στο υλικό σώμα πού ονομάζουμε κυκλοφορία του αίματος, κυκλοφορία τών αιθερικών ρευστών, τού συμπαθητικού παρασυμπαθητικού καί νευρικού συστήματος.
Έχουμε τις εισπνοές, τις εκπνοές, καί αυτά κίνησις, εργασία του κινητικού αίθέρος, όπως είπα υπό την εποπτείαν τού ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ώς άδηλος κίνησις πέραν της επεμβάσεως τού ανθρώπου προσωπικότητος καί κινητικόν αιθέρα υπό την μορφή της κινήσεως των μελών του υλικού σώματος.
Στο ψυχικό όμως αντίστοιχο η κίνησις είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι η συλλογή τών ψυχικών ατόμων εντός τού ψυχικού σώματος καί το φαινόμενο πού λέγουμε εκσωμάτωση, προέκταση.
Υποσυνείδητος εργασία, από το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, είναι ακριβώς το να κρατηθεί σε μορφή το ψυχικό σώμα το οποίον, ασφαλώς δεν έχει oύτε επιδερμίδα ούτε σάρκες ούτε κόκκαλα, παρ’ όλον πού υπάρχουν ώς έννοια μέσα στο Ψυχικό σώμα τού ανθρώπου γιά να μπορεί να τα αισθανθεί, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ούτω πως, γιατί τα άτομα του ψυχικού σώματος κινούνται μέσα στην μορφή του ψυχικού σώματος με μεγάλη ταχύτητα. Μπορεί ένα άτομο ψυχικής ύλης να είναι εκεί που είναι τα πόδια καί αυτομάτως να βρεθεί εκεί πού είναι η κεφαλή. Όμως γνωρίζουμε ότι η κίνησις τού αίματος είς το υλικό σώμα δεν είναι τόσο γρήγορη ( νομίζω χρειάζεται 13 καί κάτι λεπτά γιά να γίνει η μετακίνησις τού αίματος από το ένα σημείο στο άλλο ). Μετά, μετακίνησις ατόμων τών κοκκάλων είναι κάτι το αδύνατον εις το υλικόν σώμα. Είπα, παρ’ όλον πού κρατεί το ψυχικό σας σώμα την ίδια μορφή με το παχυλό υλικό σώμα, παρ’ όλο πού η οντότης προσωπικότης εντός τού ψυχικού της σώματος σε κατάσταση εκσωματώσεως ή καί μετά το φαινόμενο του θανάτου παρουσιάζει την αντίληψη ότι εδώ έχω κόκκαλο, σάρκες καί το ψυχικό σώμα συμπεριφέρεται από την αντίληψη τής προσωπικότητος σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, κατ' αρχήν, πού συμπεριφέρεται το παχυλό υλικό σώμα, όμως, η σύστασίς του δεν είναι η ίδια.
Επομένως ο κινητικός αιθήρ τού ψυχικού σώματος είναι να μετακινεί το ψυχικό σώμα με αστραπιαία ταχύτητα, από τόπον σε τόπον. Δεν έχουμε πει ότι η έννοια τού χώρου εκμηδενίζεται στον ψυχικό κόσμο;
Επομένως μπορείτε να δείτε τώρα την διαφορά μεταξύ κινητικού αιθέρος τού παχυλού υλικού σώματος καί κινητικού αιθέρος τού ψυχικού σώματος, άλλη τόση διαφορά έχουμε καί από τον κινητικόν αιθέρα τού νοητικού σώματος. Εκεί πλέον κίνησις είναι κατάσταση, καί θα την ερευνήσουμε, θα την μελετήσουμε.
Αισθησιακός αιθήρ. Καί πάλι έχω μεγάλη διαφορά, διότι, ο αισθησιακός αιθήρ του παχυλού υλικού σώματος δεν είναι τιποτε άλλο παρά να δίδει είς την προσωπικότητα το αίσθημα του υπάρχω, αισθάνομαι εδώ ή εκεί επί τού παχυλού υλικού σώματος καί να μας δίδει το φαινόμενο πού ονομάζουμε πόνο. Καί ο πόνος δεν είναι πραγματικός είναι ερεθισμοί πού δίδει μία κατάστασις επί μέρους, ενός, επί ενός μέρους τού υλικού σώματος σε κύτταρα του εγκεφάλου.
Ο αισθησιακός αιθήρ όμως είς τον ψυχικό κόσμο εις το ψυχικό σώμα είναι εις την πλήρη του έκφραση, γιατί, το ψυχικό σώμα, ολόκληρο δονείται με συναισθήματα. Έκεί ο αισθησιακός αιθήρ, χρησιμεύει, η οντότης να αντιλαμβάνεται κατα-στάσεις, χαράς, πόνου, λύπης, οργής, απογνώσεως. Θα μού πείτε. Ναί, αλλά αυτά τα αισθάνεται καί ο άνθρωπος προσωπικότης καθ' ον χρόνο ζει καί μέσα στο παχυλό του υλικό σώμα; Ασφαλώς. Γιατί ο άνθρωπος κάνει χρήση ταυτο-χρόνως καί του ψυχικού του σώματος καί του Νοητικού του σώματος, έφ’ όσον ζει μέσα στο παχυλό του υλικό σώμα.
Τώρα ακριβώς ξεχωρίζουμε την εργασία του αισθησιακού αιθέρος του ψυχικού σώματος πού είναι πολύ διαφορετική από την εργασία τού αισθησιακού αιθέρος του παχυλού υλικού σώματος.
Μπορώ να πω, οτι, ο σημερινός άνθρωπος προσωπικότης ζεί ταυτοχρόνως καί μέσα στο ψυχικό του σώμα καθ’ ον χρόνο ζεί μέσα στο παχυλό του υλικό σώμα χωρίς να το γνωρίζει. Κάμνει υποσυνείδητα εντελώς χρήση τού αισθησια-κού αιθέρος τού ψυχικού του σώματος, διότι δεν έχει τα συναισθήματά του κάτω από τον έλεγχό του.
Και ο κινητικός αιθήρ, τι είναι τώρα είς το νοητικό σώμα; τι είναι μέσα στο ψυχικό σώμα.
Ο κινητικός αιθήρ εις το ψυχικό σώμα, τον έχουμε περιγράψει εν τινι μέτρω, αλλά ανεξαρτήτως του να μετακινείται το ψυχικό σώμα σε χώρο, έννοια χώρου, έχουμε καί την κίνηση τών συναισθημάτων, γεγονότων, αντιλήψεως γεγονότων καί αλλαγή συναισθημάτων.
Ώστε, ο Κινητικός αιθήρ είς τον ψυχικό κόσμο είς το ψυχικό σώμα, δίδει περισσότερες λειτουργίες καί εργασίες από ότι δίδει είς το παχυλό υλικό σώμα.
Καί ο Νοητικός κινητικός αιθήρ είναι, αυτός πού μέσα στο Νοητικόν σώμα μας δίδει την αντίληψη διαδοχικής αλλαγής εντυπώσεων μορφοποιήσεως του Νού σε είδωλα καί εικόνες, καί όλα αυτά γίνονται μέσα είς την ατομικότητα προσωπι-κότητα του ανθρώπου καί όχι γεγονότα τα οποία αντιλαμβάνεται ότι λαμβάνουν χώραν έξω από τον άνθρωπον είς τον γύρω του παχυλό υλικό κόσμο. Παρ’ όλον πού τόσον ο αισθησιακός κινητικός, αποτυπωτικός καί δημιουργικός αιθήρ έχουν κάτι το κοινόν τόσον είς το παχυλό υλικό σώμα ψυχικό καί νοητικό, όμως, έχουν καί τεράστιες διαφορές είς την λειτουργία των, και αυτό διότι ανήκουν σε κόσμους διαφορετικών διαστάσεων.
Ο πλήρης άνθρωπος, ο ισορροπημένος άνθρωπος προσωπικότης καί ψυχή αυτοεπίγνωσις ταυτοχρόνως είναι εκείνος που ταυτοχρόνως ενώ ζεί μεσα στον παχυλό υλικό κόσμο είς το παχυλό του υλικό σώμα ενσυνείδητα ζεί καί είς το ψυχικό αντίστοιχο καί κατώτερο νοητικό αντίστοιχο καί είναι πλήρως κύριος όλων τών λειτουργιών τών αιθερικών αντιστοίχων τών σωμάτων του σε μίαν αρμονική θα έλεγα σύνθεση πού τα πάντα πλέον είναι σοφία δι ’αυτόν, ευδαιμονία καί μακαριότης. Γιατί, τι είναι αυτό πού δημιουργεί δηλαδή είς τον άνθρωπο προσωπικότητα τις διάφορες καταστάσεις πού τού δημιουργούν την κόλασή του ή τον παράδεισό του; Από τις δονήσεις κραδασμούς τού ψυχικού του καί Νοητικού του σώματος; Τώρα έχουμε μελετήσει τις λειτουργίες τών αιθερικών αντιστοίχων.
Τώρα θα μελετήσουμε καί μία άλλη κατάσταση. Την γέννηση τών στοιχειακών, πνευμάτων αλάλων καί κωφών ή πνευμάτων τα οποία έχουν μία δόση λογικής μέσα των, την προέκτασή των, την εργασίαν των.
Έχουμε μιλήσει φυσικά γιά τα στοιχειακά αυτά αλλά πιό συγκεκριμένα θα μιλήσουμε τώρα.
Ουδέν στοιχειακό είναι δυνατόν να έχει ζωή μέσα στον χρόνο καί τον χώρο, αν δεν έχει ώς θα έλεγα εσωτερική δύναμή του, είτε την σκέψη είτε το συναίσθημα ,και εξωτερική του εμφάνιση μορφή και υφή αιθερικότητα από το παχυλό υλικό σώμα. Καί έχουμε μιλήσει γιά τα πνεύματα στοιχειακά τα οποία ονομάζουμε, μορφές, επιθυμίας - σκέψεως καί τα άλλα που λέγουμε σκέψεως- επιθυμίας, καί τα έχουμε ξεχωρίσει, ωστόσο το εξωτερικό τους περίβλημα είναι πάντοτε αιθερικότης - ζωϊκότης από το παχυλό υλικό σώμα.
Αν μελετήσετε, καί ερευνήσετε καί δείτε την ανατομία ενός στοιχειακού είτε αυτά είναι στοιχειακά μορφής επιθυμίας - σκέψεως ή σκέψεως επιθυμίας θα δείτε ότι είναι μία ξεχωριστή υπόστασις, όχι οντότης, πλήρης εις το να φέρει τον σκοπό διά τον οποίο έχει γεννηθεί εις πέρας, με ένα μηχανισμό, μιά λειτουργία, έστω καί αν έχει γίνει αυτό το στοιχειακό υποσυνείδητα, θα έλεγα μαθηματικής ακρίβειας. Καί τα στοιχειακά αυτά είναι να φέρουν εις πέρας τον σκοπό διά τον οποίο έχουν γεννηθεί, δημιουργηθεί, προεκταθεί.
Ώστε, μία υποσυνείδητος επιθυμία, έστω καί αόριστη καί σκέψις γιά κάτι πού έχει περιέλθει εις γνώσιν του ατόμου, αρχίζει την πρώτη δόνηση η οποία θα δημιουργήσει ένα στοιχειακό το οποίο θα αποκοπεί από το αιθερικό αντίστοιχο του ανθρώπου, θα απομακρυνθεί καί να φέρει εις πέρας κάποιο σκοπό. Το ότι υποσυνείδητα ο κοινός άνθρωπος κάμνει διαρκώς καί με αυτά τα στοιχειακά κτίζει τις κολάσεις ή τούς παραδείσους του. Οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι κάμνουν ενσυνείδητα κάτω από την Θείαν Βούλησιν καί Πανσοφίαν καί Παναγαθότητα γιά να μάς χτίσουν στον παχυλό υλικό κόσμο όλες τις γύρω μας μορφές ζωής του φυτικού καί ζωϊκού βασιλείου.
Είχε την δυναμιν αυτή να δημιουργεί στοιχειακά πού να δίδουν ζωήν ο άνθρωπος στο παρελθόν, την κατεχράσθη καί τού αφηρέθη.
Τώρα δημιουργεί υποσυνείδητα στοιχειακά γιά την δυστυχία του ή καί την άνεσή του στην ζωή. Ευτυχία.
Δεν δημιουργείται ευτυχία τού ανθρώπου από τα στοιχειακά από τα γεννήματα τής σκέψεώς του καί τής επιθυμίας του.
Έχουμε πολλών ειδών στοιχειακά. Τα στοιχειακά τα οποία αφορούν την απόκτηση ώρισμένων αντικειμένων, ικανοποίησιν ωρισμένων καταστάσεων ψυχικών ή μελέτη καί απόκτηση γνώσεων. Τα πρώτα θα έλεγα είναι στοιχειακά επιθυμιών σκέψεων, τα δεύτερα είναι στοιχειακά σκέψεων - επιθυμιών καί θα πρέπει να γίνονται ενσυνειδήτως. Καί μετά έχουμε, εκείνα τα στοιχειακά τα οποία εκτός από το να προχωρήσουν γιά κάποιο σκοπό μέσα στον παχυλό υλικό κόσμο γίνονται διά να εξυπηρετήσουν τον ίδιο τον άνθρωπο. H μελέτη γύρω από ένα αντικείμενο μάς δημιουργεί τέτοια στοιχειακά που μάς δίδουν την γνώση επί τού τι έχουμε προσηλωθεί. Ασφαλώς εις την ενδοσκόπηση θά πρέπει να ερευνήσετε το κάθε τι καί θα γνωρίσετε την λειτουργία, πλήρη λειτουργία αυτών των στοιχειακών επιθυμιών - σκέψεων ώς καί σκέψεων-επιθυμιών, διότι είναι τα όργανα εις το χέρι σας διά να ικανοποιήσουν τον εαυτόν σας φαινόμενο ζωής γιά να προχωρήσετε είς την εξέλιξιν.
Θα επανέλθουμε καί θα μελετήσουμε, μίαν, μίαν τάξιν τών στοιχειακών αυτών, δύναμιν της, έκφρασή της, παράτασιν ζωής καί πώς όταν είναι κακό- θα μπορούμε με κάποιο άλλο αντίστοιχο καλό να το διαλύσουμε μελετώντας τα στοιχειακά επιθυμιών - σκέψεων δια των στοιχειαχών σκέψεων - επιθυμιών, διότι τι άλλον είναι η προσήλωσίς μας καί η μελέτη, παρά ένα στοιχειακό σκέψεως - επιθυμίας τι άλλο είναι, καί τότε θα δούμε ότι η όλη μας ζωή, ώς φαινόμενο τής ζωής, είναι ακριβώς εις το να προεκτείνουμε στοιχειακά.
Όταν μελετήσουμε πλήρως όλη αυτήν την κατάσταση τότε θα αντιληφθούμε ότι ή ζωή δεν είναι αυτό πού ονομάζουμε φαινόμενο τής ζωής, καί έκφραση μιας οντότητος προσωπικότητας ή ψυχής αυτοεπιγνώσεως έστω, μέσα ατούς κόσμους τών διαφόρων διαστάσεων, αλλά ζωή είναι κάτι πέραν τής εκφράσεως.
Θα επανέλθωμεν.
" Στώμεν καλώς εν Κυρίω πάντοτε".
ΜΑΘΗΜΑ/ΔΙΑΛΕΞΗ 7ης ΙΟΥΝΙΟΥ 1973
Αδελφαί μου καί Αδελφoί μου, Στώμεν καλώς έν Κυρίω πάντοτε.
Σήμερα θα πλησιάσουμε την έρευνα τής πραγματικότητος από μίαν άλλη πλευρά, γιά να μπορούμε να πιστεύουμε ότι είμεθα στον ορθό δρόμο γνώσεως μιας πραγματικότητος.
Θα πρέπει αυτή να μελετηθεί από πολλές πλευρές, από όλες τις πλευρές ει δυνατόν καί να μας δίνει ένα αρμονικό σύνολο.. Βλέπουμε κάτι, το βλέπουμε. Αγγίζοντας τo διαπιστώνοντας την ύπαρξή του και μία άλλη αίσθηση εκτός της οράσεως μας πείθει πιό πολύ γιά την ύπαρξη τού αντικειμένου αυτού. Επομένως γνωρίζοντας την πραγματικότητα μέσον της ερεύνης της αλήθειας από πολλές πλευρές, καί, βλέποντας ότι φθάνουμε πάντοτε εις ένα αρμονικό σύνολο, είμεθα βέβαιοι ότι, την πραγματικότητα πλησιάζουμε καί μελετούμε.
Έχουμε πει πολλά γιά το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ. Τα πιό πολλά πού έχουμε πει είναι γνώσις καί αντίληψις άλλων μελετητών καί ερευνητών αδελφών σας πού έχουν προχωρήσει εις την έρευνα αυτήν, καί πολλοί έχουν φθάσει καί ακόμα μέχρι την θέοη. Η έρευνα των, άξια λόγου, όμως, θα πρέπει να γνωρίσουμε καί εμείς την πραγματικότητα όσον είναι δυνατόν. Μας μιλούν γιά κάποιο αστέρι στον ουρανό, μπορούμε να μελετήσουμε για αυτό πολλά πράγματα από τα βιβλία τών ερευνητών, θα το γνωρίσουμε με την σκέψη μας, όμως, θα θέλαμε να είχαμε στο χέρι μας ένα τηλεσκόπιο να προσηλώσ-
ουμε το βλέμμα μας πρoς το αστέρι καί να γνωρίσουμε ότι μπορούμε περισσότερο, να το δούμε καί με τα μάτια μας. Ασφαλώς το πόσον καθαρά θα δούμε το αστέρι αυτό εξαρτάται από το μέσον πού θα μεταχειριστούμε, τί είδους τηλεσκόπιο έχουμε να μεταχειριστούμε, ωστόσο, το ατελέστατο τηλεσκόπιο και το πιο τέλειο τηλεσκόπιο θα μού δείξουν το αστέρι αυτό με τον έναν ή τον άλλον τρόπον, επομένως την ύπαρξη τού αστέρος εκεί την διαπιστώνω. Αν μετα-χειριστούμε ημείς εις έκαστος έξ ημών, ως διαλογιζομένη και ορθολογιζομένη οντότης προσωπικότης αυτοεπίγνωσις τον Νού ως τέτοιο τηλεσκόπιο καί να τον προσηλώσουμε στην πραγματικότητα, στο ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΙΝΑΙ, στην έκφραση ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΓΟΥ καί ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, θα διαπιστώσουμε φυσικά την ύπαρξη του. Τώρα ποία η διαφορά με το να το δούμε ως ένα μικρό φωτεινό στίγμα, από το να είμεθα κάτοικοί του είναι πολύ διαφορετικό.
Αλλά το να γνωρίζουμε την ύπαρξη του από το να μην γνωρίζουμε είναι προτιμότερο να το γνωρίζουμε ότι υπάρχει εκεί.
Με τον Νού ορθολογισμό, διαλογισμό πού θεία Χάριτι μας εδόθη μπορούμε ως ένα μικροσκοπικότατο τηλεσκόπιο να διαπιστώσουμε το τί είναι το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ, να το γνωρίσουμε όχι, αλλά τέλος πάντων το να γνωρίζουμε την ύπαρξη τού ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ μέσον τού διαλογισμού είναι κάτι.
Τώρα, το φαινόμενου τής ζωής πάντες το γνωρίζουμε, αφού καί ημείς οι ίδιοι ως προσωπικότης αυτοεπίγνωσις εις έκαστος έξ ημών είναι ένα φαινόμενο τής ζωής, καί μπορούμε να μελετήσουμε τόσον το φαινόμενο ζωή ως εαυτόν μας προσωπικότητα αυτοεπίγνωσιν, όσον, καί μέσον τού Νού, τού διαλογισμού καί τής προσηλώσεως να γνωρίσουμε οτιδήποτε γύρω μας πού ευρίσκεται στο περιβάλλον μας, είτε αυτό είναι ένα φαινόμενο ζωής, τα πάντα είναι φαινόμενα ζωής, καί μία πέτρα, ένας κρύσταλλος είναι, αλλά οπωσδήποτε ημείς ως εκ τής αντιλήψεως μας θα γνωρίσουμε το φαινόμενο τής ζωής όπως το αντιλαμβανόμαστε, διά τής κινήσεως κυρίως, προσέξετε αυτήν την φράση διότι θα επανέλθουμε σ’ αυτό.
Τώρα, το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ, θα πρέπει να συλλάβουμε μίαν έννοια τού ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, όπως θα πρέπει μέσον ενός ατελέστατου τηλεσκοπίου να δούμε το φωτεινό εκείνο, ελάχιστου σημείου, πού ξέρουμε ότι είναι το αστέρι υπό αναζήτηση. Ξέρουμε ότι με το να το δούμε ως ένα φωτεινό σημείο δεν είναι αρκετό, γιατί, άλλο να το δούμε, άλλο να είμεθα είπα κάτοικοί του, πολύ διαφορετικά πράγματα. Οπωσδήποτε είπαμε ας το δούμε.
Βλέπουμε το φαινόμενο τής ζωής γύρω μας, για αυτό είμεθα βέβαιοι, μας το διαπιστώνουν οι πέντε μας αισθήσεις, ατελέστατοι φυσικά, γιά να μας δίδουν εντυπώσεις, διότι οτιδήποτε μας δίδουν ως είχαμε πεί σε προηγούμενα μαθή-ματα είναι, κάτι το αντιληπτό, ωστόσο έχουμε πει ότι, οιονδήποτε αντιληπτό είναι αποτέλεσμα μιας πραγματικότητας. Οιονδήποτε φαινόμενο ή αποτέλεσμα θα πρέπει να έχει κάποιαν αιτία. Η αίτια δεν είναι αντιληπτή πολλές φορές αλλά δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε την αιτία αφού έχουμε ένα αποτέλεσμα, το αιτιατό.
Τώρα παίρνουμε γιά μελέτη μας το παχυλό υλικό σύμπαν όσον γνωρίζουμε φυσικά. Καί τι γνωρίζετε ; Μέρος ο καθένας τής επιφάνειας του πλανήτου πάνω στον οποίον ζείτε, το ότι ονομάζουμε γη, θάλασσα, φωτεινό αιθέρα γύρω από την επιφάνεια τής γης που λέγουμε ουρανό, πού ασφαλώς ο Ουρανός δεν είναι ο χώρος, είναι κάτι άλλο ο Χώρος από το αντιληπτό. το γαλάζιο, στον ουρανό.
Καί μετά γνωρίζουμε ότι, κάποιος φωτεινός αστήρ πού τον ονομάζουμε ήλιο καί ένας άλλος πού ονομάζουμε σελήνη μας φωτίζουν, καί γνωρίζουμε ότι ο ήλιος αποστέλλει, όχι μόνον είς την γην αλλά σ’ όλους τους πλανήτες φως, θερμότητα καί διάφορες άλλες ακτινοβολίες, δονήσεις, κραδασμούς αιθερικούς, πού φυσικά ο κοινός άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί, ο ερευνητής τής αληθείας όμως θα ερευνήσει καί θα γνωρίσει. Καί βλέπουμε ως αποτέλεσμα αυτού το φαινόμενο τής ζωής στον πλανήτη.
Μπορείτε να αντιληφθείτε, φαινόμενα ζωής όμοια με αυτά πού έχουμε σήμερα, να είναι δυνατόν να υπάρξουν επί του πλανήτη αν δεν είχαμε το φως καί την θερμότητα του ηλίου; Φαινόμενα είπα όμοια μ’ αυτά πού γνωρίζουμε γιατί, ασφαλώς η ζωή καί πάλιν θα ήτο υπό άλλη μορφή, γιατί παντού είναι η ζωή καί μέσα στο διάστημα, μέσα στα σύμπαντα, παντού είναι η ζωή. Μιλούμε τώρα για το γνωστό φαινόμενο τής ζωής, τον άνθρωπο, τα ζώα, τα φυτά, καί οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε μέσον τών πέντε αισθήσεων.
Τώρα γνωρίζουμε πολλά πράγματα ώς φαινόμενα τής ζωής, γύρω μας, μέσα στο λεγόμενο παχυλό υλικό σύμπαν. Παχυλό υλικό σύμπαν. Ένα μόριο σκόνης εν συγκρίσει με το πραγματικό, παχυλό υλικό σύμπαν, ουράνια σώματα, γαλαξίες κλπ. κλπ., ωστόσο, ότι υπάρχει επί τού πλανήτου μας, ως παχυλή ύλη, υπάρχει παντού μέσα στο παχυλό υλικό σύμπαν, και αν μελετήσουμε τον πλανήτη γνωρίζουμε οιονδήποτε άλλο ουράνιο σώμα, όπως γνωρίζουμε από τί αποτελείται ό ωκεανός, με την ανάλυση μιας σταγόνας νερού από τον ωκεανό.
Επομένως, το παχυλό υλικό σύμπαν δεν είναι δύσκολο να το γνωρίσει ένας, να το ερευνήσει, παρ’ όλον πού νομίζετε ότι η ορθόδοξος επιστήμη έχει προχωρήσει καί έχει κάνει άλματα πολλά, ακόμα είναι στην πολύ βρεφική της ηλικία, όσον αφορά την γνώσιν, έστω, καί τής παχυλής ύλης. Πολύ ολίγα γνωρίζει, τώρα αρχίζει να γνωρίζει. Όμως γνωρίζοντας το αιτιατό, το αποτέλεσμα δεν μπορούμε να μη δεχτούμε την αιτία πού τα προεκτείνει.
Καί τί θα είπωμεν τώρα, τί ορισμό θα δώσουμε στο ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ; Στην των πάντων αιτίαν ; Τί άλλο. Η οποία ωστόσο είναι η πραγματικότης πίσω από οιονδήποτε αντιληπτό είς τον παχυλό υλικό κόσμο, τούς ψυχικούς κόσμους, τον Νοητικό κόσμο, τούς Νοητούς κόσμους καί πέραν τούτων.
Τί είναι η Δημιουργία;
Μιλούμε γιά την Δημιουργία. Τί μπορεί να είναι η Δημιουργία; Έχουμε συλλάβει κάποιαν έννοια, όσον αφορά την Δημιουργία ; Καί πότε άρχισε η Δημιουργία; Τί ήταν προτού έχουμε την λεγόμενη Δημιουργία;
Ο ερευνητής τής αληθείας ασφαλώς, θα γνωρίσει εμπειρικώς με την έρευνα του. Δημιουργία πρώτα από όλα, δεν είναι το παχυλό υλικό σύμπαν, αλλά ελαχιστότατο μέρος τής Δημιουργίας καί είναι καθαρώς τοποχρονικό, καί γιά να είναι τοποχρονικό, ασφαλώς θα πρέπει να έχει αρχή καί τέλος. Αν δημιουργία ονομάζουμε την γέννηση καί την διάλυση ουρανίων σωμάτων μέσα είς το παχυλό υλικό σύμπαν ασφαλώς είναι μέσα είς τον Χρόνο καί εξελίσσεται μέσα είς τον Χρόνο καί τον Χώρο.
Εμείς έχουμε γνωρίσει από προηγούμενα μαθήματα ότι μεγάλος παράγων γιά την λεγόμενη Δημιουργία στον παχυλό υλικό κόσμο καί τού φαινομένου τής δικής μας ζωής καί τής ζωής γύρω μας είναι η έννοια τού Χρόνου καί τού Χώρου.
Έχουμε τα ψυχικά σύμπαντα, πού αν συγκρίνουμε τον πλανήτη μας τα ηλιακά συστήματα και τους γαλαξίες ακόμα σαν μόρια άμμου μέσα σε ένα κουβά νερό αυτός ο κουβάς το νερό είναι το ότι θα έλεγα, Νοητικό, κατώτερο Νοητικό σύμπαν.
Θέλω όμως τώρα να προσέξετε στο εξής : Τα ψυχικά σύμπαντα είναι οτιδήποτε υπάρχει ως ακτινοβολία, αύρα, γύρω από τα μόρια αυτά σκόνης μέσα στον κουβά το νερό πού έχουμε αναφέρει και όχι ο Νους ως υπερούσια, όπως θα την γνωρίσουμε αργότερα, ωστόσο ο κουβάς αυτός του νερού πού περιγράφουμε ο Νοητικός κόσμος, είναι κόσμος μορφών, κόσμος πού αρχίζει η Ιδέα να μορφοποιείται. Ο νοητός κόσμος είναι ο αέρας γύρω από αυτόν τον κουβά, ασύνορος, μεγάλος, ασύλληπτος.
Ώστε ο Νοητός κόσμος με διάφορες του εκδηλώσεις, γιατί είπα προηγουμένως οι Νοητοί κόσμοι, είναι κάτι πού μέσα στον χρόνο όσο καί στον χώρο υπερτερεί πολύ του περιορισμένου τοποχρονικού Νου πού ονομάζουμε κατώτερο Νοητικό κόσμο, και ας τον έχουμε περιγράψει ως κάτι, μέσα στο οποίον, κολυμπούν καί υπάρχουν τα μόρια της σκόνης πού ονομάσαμε Ουράνια σώματα.
Όμως, ποιος έχει συλλάβει την Ιδέαν, Δημιουργίας τοποχρονικής Δημιουργίας συμπάντων, ώς το Νοητικό σύμπαν, τα ψυχικά, το παχυλό υλικό σύμπαν, τα αιθερικά σύμπαντα τα οποία έχουμε ήδη περιγράψει καί είς το μέλλον θα περι-γράψουμε ακόμα περισσότερο καί θα εργαστούμε καί έπ’ αυτής της ύλης ουσίας διά να την γνωρίσουμε πιό εμπειρικά..
Ποιός κυβερνά ; Προσέξετε αυτήν την φράση. Ποιός κυβερνά ; Που είναι ; καί από πού κυβερνά, και πως κυβερνά ; Διότι τώρα αρχίζουμε να προσχωρούμε σε έννοιες πού θα μας δώσουν την βεβαιότητα τέλος της υπάρξεως τής εκφράσεως του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ως ΛΟΓΟΥ καί ως ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ τής δευτέρας θα έλεγα αιτίας, όχι τής πρώτης αιτίας, ασυλ-λήπτου υπό ανθρώπινης αυτοεπιγνώσεως.
Ασφαλώς, διά να βλέπουμε μία έκφραση, θα ερευνήσουμε αυτήν την έκφραση. Πάντοτε όλες οι θρησκείες, σοβαρές θρησκείες, ονόμασαν αυτήν την έκφραση του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΛΟΓΟΝ. Καί εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, σεις οι Χριστιανοί ορθόδοξοι, γνωρίζετε διά τον ΛΟΓΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ.
ΛΟΓΟΝ, Έκφραση, Τι χαρακτηριστικά όμως έχουμε να δώσουμε είς τον ΛΟΓΟΝ αυτόν. Πρώτον, τον Ζωοδότη " Εγώ είμί η οδός καί η αλήθεια καί η ζωή” ασφαλώς καί με το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. Τί χαρακτηριστικά θα δώσουμε είς τον Ζωοδότη καί σε αυτόν που είναι το "Φως το φωτίζον πάντα άνθρωπο ερχόμενον είς τον κόσμον", έχουμε μιλήσει καί γιά την ζωήν καί γιά την αυτοεπίγνωσιν.
Τώρα θα πλησιάσουμε την έρευνάν μας από άλλην πλευρά. Η ζωή ως φαινόμενο, είχαμε πει σε προηγούμενα μας μαθήματα, τοποχρονικά συμπληρώνει έναν κύκλον υπάρξεως, τοποχρονικά, σε χώρο καί στον χρόνο καί ο κύκλος ζωής ενός μύρμηγκα, μιας άλλης ελάχιστης μορφής ζωής, με τον κύκλον ζωής άλλων ζώων, φυτών, ανθρώπων, ποικίλλει. Ώστε στον κύκλο αυτόν τής ζωής, θα δούμε, αρμονικήν έκφρασιν του κύκλου ζωής, τοποχρονικά, σε χρόνον καί χώρον. Προσέξετε την φράσιν αυτήν, αλλά, σε χρόνον καί χώρον, αρμονικά, πάνσοφα, προσχεδιασμένα.
Τί εννοώ με το προσχεδιασμένα; Τί εννοώ Νόμο επί του οποίου ώς αιτίας στηρίζεται η έκφραση του φαινομένου τής ζωής με έναν κύκλο πού δεν μπορεί ούτε να διευρυνθώ ούτε καί να μικρύνει, ούτε ο ένας κύκλος να ομοιάζει με τον άλλον κύκλο ζωής, λόγου χάριν η ζωή ενός ευκαλύπτου ενός λουλουδιού, ενός φυτού πού μας δίδει λουλούδια προσχεδιασμένα, θα δούμε άτι τα φαινόμενα αυτά μας δίδουν σπέρμα ένα σπυράκι, σε μέγεθος δεν διαφέρει ο σπόρος του ευκαλύπτου από οιονδήποτε άλλον σπόρον, στον χώρο, ωστόσο τί περικλείει αυτός ο σπόρος; Τώρα θέλω ακριβώς να προσηλωθείτε σ’ αυτήν την σκέψη.
Έχουμε προ οφθαλμών τώρα δύο σπόρους, ενός ευκαλύπτου καί ένα σπόρο σιναπιού, όμοιοι ώς ύλη, όμως, τί περικλείει ο ένας, τι περικλείει ο άλλος, καί πού το περικλείει; Πώς μέσα σ’ αυτό το ελάχιστου μέρος του χώρου περικλείεται όλη η ζωή, η δυνατότης, δοθεισών τών συνθηκών, μετά ολίγα έτη θα δούμε τον παράγοντα χρόνο, το σποράκι εκείνο να αρχίσει να γίνεται ένας ευκάλυπτος, πιό μεγάλο δένδρο ώριμο, πελώριο δένδρο, όλα ευρίσκοντο σ’ αυτό το σπέρμα, καί μετά, το πιό σπουδαίο, η δυνατότης να παράγει όμοια σπέρματα με εκείνο. Πόσες χιλιάδες μπορεί ένας ευκάλυπτος όταν αρχίζει να ωριμάζει μέχρις ότου αποξηρανθεί σε προχωρημένη ηλικία, πόσα δισεκατομμύρια σπόρων όμοιων με εκείνον τον έναν πού τον έχει δημιουργήσει, θα δώσει ; Καί σε όλα, προσέξετε, σε όλα, πλήρης δημιουργική ικανότης. Και προσέχουμε ότι η ζωή μέσα στον χρόνο καί τον χώρο εξελίσσεται, δεν χάνεται, δεν αδυνατίζει, δεν αδρανεί, αλλά φυσικά γιά όλα αυτά, κάποιος θα πρέπει να εποπτεύει καί να εκφράζει την Θείαν Πανσοφίαν.
Τώρα αντιληφθήκατε τι είναι η Πανσοφία ; Καί απόλυτη Πανσοφία, όταν λέγω απόλυτη εννοώ τοποχρονικώς, το ότι διαδραματίζεται σ’ ένα σποράκι από ευκάλυπτον, εδώ, αυτήν την στιγμήν, πάνω σε όλον τον Πλανήτη βλέπουμε την ανάπτυξη του είδους αυτού σ’ όλα τα στάδια της, δεν θα την πω υπερσυνείδητον Θείαν αυτοεπίγνωσιν, διότι, θα εφαρμόσουμε τον όρον αυτόν εις τον άνθρωπον, θα την πω απόλυτον, εντός τής Πανσοφίας.
Αλλά τώρα, τί είναι, το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ, τί είναι ο ΛΟΓΟΣ ; από αυτήν την πλευράν τής ερεύνης.
Προσπαθήστε να αντιληφθείτε αυτό πού θα είπω. Ένας μουσικοσυνθέτης έχει συνθέσει μίαν συμφωνία. Αυτή η συμφωνία είναι μέσα του, την γνωρίζει την έχει ερμηνεύσει ίσως χιλιάδες φορές ; Τον βλέπω τώρα, από συνθέτην σε ερμηνευτή τής συμφωνίας αυτής. Χρειάζεται ασφαλώς και αυτούς πού θα ερμηνεύσουν, καί τα όργανα πού θα ερμηνεύσει την συμφωνία αυτή. Ότι έχει συλλάβει καί είναι μέσα του είς το αιώνιον παρών, η συμφωνία την οποίαν έχει ερμηνεύσει χιλιάδες φορές, την γνωρίζει δεν χρειάζεται να την γνωρίσει σταδιακά στην έκφρασιν της. Τώρα έρχεται ως έκφρασις ΛΟΓΟΣ, την ερμηνεύσει στο παχυλό υλικό σύμπαν, ψυχικό καί Νοητικό. Ασφαλώς θα χρειαστεί τούς ερμηνευ-τάς, τα όργανα, τον Νουν, τούς ερμηνευτάς τις θείες Μονάδες, Αρχαγγελικές Τάξεις κλπ, κλπ., καί αρχίζει να ερμηνεύει την συμφωνία. Ώστε το παχυλό υλικό σύμπαν είναι η τοποχρονική ερμηνεία της ήδη μέσα στο ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΠΑΡΟΝ γνωστής εις την θεία εκείνη ΑΠΟΛΥΤΟΝ, ας την ονομάσουμε ΟΝΤΟΤΗΤΑ πού να ονομάζουμε ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ, ερμηνεία όμως τοποχρονική.
Αν μπορούσε ένας εκ του ακροατηρίου σ’ οποιονδήποτε στάδιο βρίσκεται αυτή η συμφωνία, να εισέλθει εις την σκέψιν αυτού πού την διευθύνει, του διευθυντού τής συμφωνίας, δεν θα μπορούσε τηλεπαθητικώς να γνωρίσει πέραν χρόνου καί χώρου, ολόκληρη την συμφωνία όπως την έχει είς την αυτοεπίγνωσή του;
Ασφαλώς. Υπερβαίνουμε τώρα την ερμηνεία καί την έκφραση, γιά να εισέλθουμε εις την αιτίαν, την εσωτέραν πραγμα-τικότητα, ερμηνείας, τής θείας αυτής συμφωνίας. Και τί άλλον είναι, όλα γύρω σας; άλλο από μίαν συμφωνίαν, ήχων, χρωμάτων, παχυλής ύλης, φαινομένων της ζωής. Αν ερευνήσουμε γύρω μας η ανατολή του ήλιου, το φως που δίδει, αν μπορούσαμε να το συλλάβουμε, το φως αυτό, τα χρώματα αυτά ως ήχον, παρ’ όλον πού αυτά είναι αντιληπτά και όχι πραγματικά, νομίζετε ότι δεν θα είχαμε μία μουσική συμφωνία; Γνωρίζετε τι είναι η μουσική των σφαιρών; Μία ημέρα, από την ανατολή του ήλιου μέχρι τής δύσεως του ήλιου, είναι μιά τοποχρονική ερμηνεία μιας θείας συμφωνίας, με μυριάδες, μυριάδων ερμηνευτών. Από τον μύρμηγκα ως την μέλισσα την πολύχρωμη πεταλούδα, όλα τα ζώα, τα φυτά, το άνοιγμα τών λουλουδιών την ωρίμανση των καρπών.
Μπορείτε να αντιληφθείτε τί διαδραματίζεται μέσα σ’ αυτήν την θεία Συμφωνία, κάθε μιά στιγμή ; Ποιός τα εποπτεύει; Τίποτε πού να μην είναι στην θέση του. Τίποτε πού να εκφεύγει από τον κύκλο τής υπάρξεως ΤΟΥ, καί τα πάντα να κυβερνά, από τα άτομα, από το κέντρο εκάστου ατόμου ύλης. Από το άτομο μέχρι τον Γαλαξία, πλήρης Πανσοφία, Παντοδυναμία, Παναγαθότης.
Ολίγη προσήλωση καί σκέψη χρειαζόμεθα διά να δούμε το αποτέλεσμα μιας αίτιας, αιτίας την οποίαν πολλοί ακόμα πού διατείνονται ότι είναι φιλόσοφοι, αρνούνται ότι υπάρχει. Το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ το λέγουν σύμπτωσιν, αλλά δεν μας ερμη-νεύουν, τί εννοούν με την λέξη σύμπτωση, καί τοποχρονικώς τι είναι αυτή η σύμπτωσις, καί πως αυτή η σύμπτωσις υπακούει πιστά σε κύκλους φαινομένων τής ζωής; Γέννηση, μεγάλωμα, διάλυση τής μορφής και συνέχιση τού φαινο-μένου τής ζωής, πολλαπλασιασμό, γονιμότητα κλπ. Αυτά δεν μπορούμε να τα πούμε σύμπτωση, διότι αν είχαμε την σύμ-
πτωση κυβερνήτη θα βλέπαμε ότι ο σπόρος τού ευκαλύπτου θα μπορούσε να μας δώσει ένα μαρούλι, καί ο σπόρος μιας λεμονιάς να μου δημιουργήσει ένα πλάτανο. Δεν θα υπήρχε ο Νόμος, η Αρμονία, ο σκοπός, και αυτά όλα, μας βεβαιώ-νουν ότι δεν υπάρχει έννοια σύμπτωση, αλλά η έννοια προσχεδιασμένου Θείου Σχεδίου.
Ίσως να μην ήτο πολύ επιτυχές το παράδειγμα που έδωσα του μουσουργού καί του διευθυντού ορχήστρας, καί τής ερμηνείας μιας συμφωνίας, όμως μάς δίδει μίαν ιδέαν του τί είναι, τουλάχιστο, το παχυλό υλικό σύμπαν.
Τί είναι ο Νοητικός κόσμος, είναι θα έλεγα οι επί του χάρτου νότες πού έχει προ οφθαλμών ο διευθύνων την συμφωνίαν. Τώρα είναι τοποχρονικές έννοιες, στην περίπτωση την δική μας τα Αρχέτυπα είναι πλήρη, είναι άπ’ εκεί πού εκπηγάζει η ζωή, διά να μας δώσει, τα φαινόμενα τής ζωής. Καί όταν φεύγουμε από τα φαινόμενα διά να εισέλθουμε εις τα Αρχέτυπα, δι’ ημάς, η ιδέα Άνθρωπος, θα δούμε ότι δεν είναι κάτι το νεκρό, πού ωστόσο είναι Νόμος, πού, κάποιος άλλος την εφαρμόζει καί την εκφράζει, αλλά είναι ζωή. Η ζωή, μέσα στην ιδέα Άνθρωπο είναι, ότι περιέχει η Ιδέα αυτή, πέραν χρόνου καί χώρου ( μέσα στα αιώνιον παρόν, καί όταν εισέλθουμε εκεί, κάποτε, τότε, θα είναι το λεγόμενο Βάπτισμα τού Πυρός διά να εξέλθουμε από εκεί οντοποιημένες, Θείες πλέον οντότητες, ψυχές αυτοεπιγνώσεις, μιλώ γιά την Χριστοενοαισθησίαν τώρα καί την Θεοεναισθησίαν, πού πλέον δεν θα έχουμε ανάγκη όπως έχουμε πει προηγουμένως τού Νου ως μέσου να γνωρίσουμε, αλλά, ημείς μέσω τής αφομοιώσεως ενοαισθησίας, θα είμεθα η Θεία Πανσοφία, Παναγαθότης καί Παντοδυναμία. Θα είμεθα η ζωή. Καί τώρα δεν είμεθα ;
Είμεθα αλλά ως φαινόμενο τής ζωής δεν είμεθα προσηλωμένοι είς την πηγήν του εσωτέρου εαυτού μας πού είναι η ζωή.
Είμεθα η ζωή, καί, είμεθα έν εκφράσει τώρα μέσα σε ένα παχυλό υλικό κόσμο ως φαινόμενο τής ζωής.
Θα μου πείτε τώρα, ως ποιό σημείο ο Νους, σκέψις, ορθολογισμός ειδωλοπλαστική, έκστασις, γιατί καί στην έκστασή ακόμη, έχω την ανάγκην τού λεγομένου Νοητού φωτός. Γαλήνη, Μακαριότης γιά να γίνουν αντιληπτές αυτές οι κατα-στάσεις καί πάλιν έχουμε ανάγκην του Νοητού φωτός, τής υπέρ ύλης αυτής, αλλά ως ποιόν σημείον ο Νούς θα μας εξυπηρετήσει είς το να αντιληφθούμε τι είναι το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ.
Όσον θαυμάσιος και αν είναι ο Νους ώς μέσον ερεύνης διά τής λεγομένης προσηλώσεως καί γνώσεως, δεν είναι τίποτε περισσότερον από αυτό το ατελέστατο όπως είχα περιγράψει, τηλεσκόπιο, πού θα μας δώσει την αντίληψη τής υπάρξεως ως μικροσκοπικού φωτεινού σημείου ενός τεραστίου ηλίου μέσα είς τον χρόνον καί τον χώρον ως αστέρος φωτεινού, δεν θα σας οδηγήσει ο Νούς σκέψις, δηλαδή η μορφοποιημένη ουσία Νους, δεν θα σας οδηγήσει πέραν του σημείου αυτού καί εμείς δεν πρόκειται να μεταχειριστούμε μόνον τον Νου. Κατ’ αρχήν φυσικά θα πρέπει καί να μείνουμε πολύ ικανοποιημένοι, αλλά αργότερα θα πρέπει να γίνουμε οι κάτοικοι αυτού του Ουρανίου σώματος.
Θα μου πείτε, έχουμε πει γιά κάποιον ήλιον, όχι γιά κάποιαν γη, δεν θα κατακαούμε ώς υλικά σώματα στον ήλιον αυτόν τής δικαιοσύνης τής Πανσοφίας;
'Ως υλικά σώματα ασφαλώς, αλλά ώς αυτοεπιγνώσεις όχι, γιατί ώς θα ερευνήσουμε σ’ επόμενα μαθήματα, ούτε πυρ, ούτε ύδωρ, ούτε χώμα μπορούν να καταστρέψουν, να αλλοιώσουν, τον εαυτόν μας αυτοεπίγνωσιν, καί τον οποίον με έρευνα θα πρέπει να βρούμε, ημείς να αισθανόμεθα με τον τρόπον τής ιδικής του αυτοεπιγνώσεως. Καί θα γίνουμε κάποτε, όχι κάτοικοι του ηλίου αυτού, αλλά μέρη του ηλίου αυτού χωρίς να χάνουμε την οντότητά μας, αφού έχουμε οντοποιηθεί.
Μήπως η φράσις αυτή θα μπορούσε να διεγείρει ωρισμένες έννοιες σε εσάς;
"Ο ποιών τούς ’Αγγέλους αυτού Πνεύματα καί τούς Λειτουργούς αυτού πυρός Φλόγα".
Τί είναι η ζωή αυτοεπίγνωσις εκτός του παχυλού ύλικού σώματος, του χώματος, αναμεμειγμένη με ύδωρ, καί τοπο-χρονικής επεμβάσεως του πυρός ως θερμότητος καί φωτός;
Θα πρέπει με έρευνα να γνωρίσουμε, και όταν τα γνωρίσουμε, θα είμεθα βέβαιοι καί πεπεισμένοι ότι, η διάλυση του παχυλού υλικού σώματος, δεν είναι και η διάλυση της Αυτοεπιγνώσεως εαυτού μας, που θα έλεγα του κυριοτέρου μέρους του εαυτού μας.
Όμως χρειαζόμεθα πολλή έρευνα, πολλή ενδοσκόπηση καί, γιά πολύ πολύ χρόνον τον Νου καί τον ορθολογισμό. Νομίζω ότι, αν μέσον τού Νού ως τηλεσκοπίου, ημείς ως αυτοεπίγνωσις, ανακαλύψουμε τον αστέρα αυτόν, έστω και αν τον δούμε ως ένα φωτεινό μικροσκοπικό σημείο θα πρέπει να μας αρκεί προς το παρών, προσωρινώς.
Αλλά, τι θα μιλήσουμε, του τι είναι ο αστήρ, ο φωτεινός αυτός, προτού τον ίδωμεν έστω καί ως ελάχιστο φωτεινό σημείο για να περιγράψουμε του τι θα είναι, καί τι θα είμεθα, αργότερα, έπ’ αυτού, εντός αυτού.
Στα επόμενα μας μαθήματα θα πρέπει να μπορέσουμε να εισέλθουμε σε πλήρη έννοια του τι είναι αυτοεπίγνωσις καί τις διαφόρους εκφράσεις τοποχρονικές καί μη αυτής τής αυτοεπιγνώσεως εαυτού μας.
"Στώμεν καλώς εν Κυρίω πάντοτε".
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ - ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Ερώτησις : Πατήρ Γιοχανάν, ( ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μέσω τού Αττεσλή ) ήθελα να κάμω ερώτησιν σχετικά με το κάρμα, αλλά φυσικά αυτό δεν θα υπάγεται σε ανθρώπινο, είναι σχετικά με τα ζώα. Ένα ζώον λόγου χάριν σπάζει το πόδι του καί υποφέρει, ο λόγος πού υποφέρει αυτό το ζώο, που οφείλεται;
Αττεσλής : Μην αρέσκεσθε να μεταχειρίζεστε ξένες λέξεις, θα μπορούσε να πείς τον Νόμο τής αιτίας καί του αποτελέσ-ματος. Ναί, προηγουμένως έχουμε πει, ότι, ένας σπόρος μικροσκοπικός ευκαλύπτου, δοθεισών ευνοϊκών συνθηκών καί τή εργασία Αρχαγγελικών Τάξεων, ώς Αρχόντων των στοιχείων, θα μου δώσει ένα πλήρες δένδρο, έναν ευκάλυπτο, καί έχουμε πει ότι στον κύκλο ζωής του δένδρου αυτού θα μου δώσει δισεκατομμύρια σπέρματα όμοια με εκείνα πού έχουν μέσα όλη την δυνατότητα καί πιθανότητα να γίνουν δένδρα όμοια με αυτόν πού τούς έδωσεν την ζωήν, διότι ζεί καί ένα σποράκι.
Πόσες χιλιάδες ή καί εκατομμύρια θα καταστραφούν άπ’ αυτά, άπ’ αύτούς τούς σπόρους καί πόσα θά γίνουν δένδρα; καί πόσα άπ’ αυτά τα δένδρα θα μου δώσουν μετά δισεκατομμύριο πάλιν σπόρους, καί αυτό ισχύει σχεδόν γιά όλες τις μορφές του φυτικού βασιλείου. Ποιός εποπτεύει; Σημασίαν έχει το να έχουμε την έκφραση τού φαινομένου τής ζωής είς το είδος αυτό καί την έχουμε. Τώρα πόσα καταστρέφονται, πόσα δίδουν ζωήν δεν έχει σημασίαν γιατί δεν υπάρχει πόνος είς τον "Αγγελον ή τον Αρχάγγελον των ειδών, αλλά, θα έλεγα μιά εμπειρία, ένα είδος εμπειρίας όχι όμοιας με αυτήν πού παίρνει ο άνθρωπος.
Αυτό το έχω καί είς το ζωικόν βασίλειον. "Εχουμε μιά γατίτσα. Κάθε χρόνον καί πολλές φορές δίς του έτους δίδει ένα σωρό γατάκια. Θα γεμίσει ο κόσμος, γιά σκέψου. Πόσα θά ζήσουν, πόσα θα αποθάνουν καί τί άλλο είναι αυτό παρά ένα φαινόμενο καί τίποτε περισσότερο. Πονούν ; "Οχι, διότι δεν έχουν ένα πλήρες νευρικόν σύστημα. Τα πιό πολλά ζώα δεν έχουν τελειοποιημένο νευρικό σύστημα διά να αισθάνονται τον πόνο όπως τον αισθάνεται ο άνθρωπος ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα τέλειο νευρικό σύστημα. Επομένως, αυτό πού βλέπεις καί σε ταράζει είναι ένα φαινόμενο μέσα είς την δημιουργία, ασήμαντον είς αυτούς πού εκφράζουν το φαινόμενο τής ζωής με αυτόν τον τρόπο, την εμπειρία την παίρνουν, δεν υπάρχει μέσα είς την δημιουργία πόνος ώς τον αντιλαμβάνεσθε είς τα ζώα ή είς τα φυτά. Ο σκοπός εκφράζεται, δεν υπάρχει, είναι υποσυνείδητος μορφή φόβου. Έχουμε πει ότι οι Άγγελοι πού εκφράζουν αυτό το φαινόμενο τής ζωής θα πρέπει, να έχουν αποκόμιση κάποια εμπειρία πού δεν θά την πούμε ασφαλώς και αυτό το ερμηνεύουμε αργότερα ώς το ένστικτο τής αυτοσυντηρήσεως, δεν πονεί ένα ζώον όπως πονεί ο άνθρωπος. Μπορεί να σπάση το πόδι του ένας σκύλος, ένας γάτος αλλά δεν αισθάνεται τον πόνο όπως τον αισθάνεται ένας άνθρωπος όταν σπάση το πόδι του ή το χέρι του. Οπωσδήποτε χρειάζεται κάποια εμπειρία είς το ζώον αυτό διά να δώσει είς τον προϊσ-τάμενο Άγγελο τού είδους εκείνου την εμπειρία διά να την διοχετεύσει σε όλα τα ζώα τις μονάδες τού είδους εκείνου διά να προσέχουν να μην σπάζουν τα ποδάρια των. Ένα μάθημα αλλά διαφορετικό, το τί αισθάνεται ο "Αγγελος τού είδους από ότι αισθάνεται ο άνθρωπος βλέποντας το φαινόμενο αυτό καί παραλληλίζοντας το με τις δικές του εμπειρίες.
Τίποτε δεν είναι άσκοπο μέσα είς την Δημιουργία, το είπε ο Πολύ Ηγαπημένος, οτιδήποτε συμβαίνει ώς αιτία καί αποτέλεσμα τόσον είς τον άνθρωπον όσον καί είς τα φαινόμενα της ζωής γύρω του είναι εμπειρίαι τις οποίες αποφασίζει το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ο ΛΟΓΟΣ έκφρασις καί το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ώς μάθημα ωρισμένων καταστάσεων, προσέξετε όμως εδώ. Λέει ο Πολύ Ηγαπημένος, ούτε ένα φύλλο από ένα δένδρο δεν μπορεί να πέσει αν δεν είναι το θέλημα του Πατρός του, δεν είναι ; Ορθώς, αλλά αυτό δέν σημαίνει ότι, όλα είναι προσχεδιασμένα καί οτι δεν υπάρχει αλλαγή τουλάχιστον όσον αφορά την ζωή φαινόμενο άνθρωπο.
Να είπωμεν ότι το μάθημα τοποχρονικώς δίδεται ώς εκ των αναγκών τής στιγμής καί όχι προσχεδιασμένα; Ασφαλώς.
Ερώτησις : Νομίζω γιά τον άνθρωπον;
Αττεσλής : Καί γιά τα ζώα καί γιά τούς Αγγέλους των ειδών καί γιά το κάθε τι. Υπάρχει το θείον Σχέδιον είς γενικές γραμμές καί είς την έκφρασιν, μεγάλη ελευθερία πού να γίνονται αλλαγές ανάλογες με το μάθημα πού θα πρέπει να δοθεί καί την εξέλιξιν τού Θείου Σχεδίου με τον τελειότερον δυνατόν τρόπον.
Ο Νόμος τής αίτιας καί του αποτελέσματος αρχίζει από τον ΛΟΓΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ γιατί ό ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ έκφρασις είναι αποτέλεσμα τής Θείας Βουλήσεως να προεκταθεί μέσα στον ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ, ακόμα καί ο Πολύ Ηγαπημένος είναι αποτέλεσμα μιας αίτιας, καί αυτό ισχύει παντού μέσα στα σύμπαντα, παχυλά υλικά, ψυχικά, Νοητικά καί Νοητά γιατί είχαμεν πεί προηγουμένως σε κάποιο μάθημα ότι τίποτε δεν εκφεύγει από το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ πού είναι εντός τού κάθε τι, κυβέρνα το κάθε τι, γνωρίζει το κάθε τι.
Ερώτησις : Η αιτία καί το αποτέλεσμα συνδυάζεται με την εμπειρίαν ;
Αττεσλής : Ποιόν σκοπόν έχει άλλον. Δεν είναι πάντοτε στην αιτίαν καί το αποτέλεσμα η εμπειρία, ώς δεύτερον αποτέλεσμα, όχι αλλά ; οπωσδήποτε ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ καί το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ είς την έκφρασίν των είναι αποτέλεσμα τής προεκτάσεως όχι τής Βουλήσεως τής προεκτάσεως μέσα στον ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, καί δεν έχουμε πει ότι τόσον ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ όσον καί το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ έχουν μέσα τους την ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ;
Ναί αυτή η Κυριότης είναι τόσον είς το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ όσων καί είς τις Θείες Μονάδες καί τις εκφράσεις των Θείων Μονάδων, θα έλεγα ότι είναι η έκφρασις μέσα είς την Πανσοφίαν. 'Υπάρχουν σύνορα εμπειριών, καί Πανσοφίας. Τις εμπειρίες θα τις πάρουν οί προεκτάσεις φαινόμενα ζωής μέσα στα σύμπαντα, τις Εμπειρίες θα τις πάρει, όσον αφορά τον άνθρωπον, ο εαυτός του προσωπικότης αυτοεπίγνωσις, προσέξετε προσωπικότης αυτοεπίγνωαις, καί θα πάρει τις εμπειρίες αυτές υποσυνειδήτως, μερικώς ενσυνειδήτως, ενσυνειδήτως καί αργότερα υπερσυνειδήτως, με την αφομοίω-σίν του με τον εσώτερον εαυτόν του Ψυχήν αυτοεπίγνωσιν,
Η μόνη εμπειρία πού θα πάρει διά τής Μονίμου προσωπικότητας ή ψυχή αυτοεπίγνωσις εαυτός σας θα είναι η οντο-ποίησις καί τίποτε άλλο, διότι, ώς έκφρασις, έστω καί διά τής Ιδέας του ανθρώπου τής Θείας Μονάδος πού τώρα είναι ψυχή αυτοεπιγνώσις, η Πανσοφία πού είναι ο εαυτός της η φύσις της, επομένως δεν υπάρχει ζήτημα εμπειριών πέραν του σημείου τής τοποχρονικής υπάρξεως του ανθρώπου, Εκεί υπάρχει η Πανσοφία. Τώρα η Πανσοφία υπάρχει σε διάφορα στάδια. Ασφαλώς καί τα στάδια αυτά δεν είναι έλλειψις Πανσοφίας, αλλά, η έκφρασις δεν είναι πάντοτε η ίδια. Προσέξετε στην διαφορά αυτήν, να μην δίδουμε είς την Πανσοφία ατέλειες. Όμως σε έκφραση θα δούμε διαφορά.
Ερώτησις : Η ζωϊκότης αίθερικότης, είχαμε ακούσει προηγουμένως οτι εκπορεύεται από τον ήλιον όστις είναι έκφρασις τών Μιχαήλ καί αντιλαμβάνομαι ότι πολλές άλλες δυνάμεις ώς η δύναμις τής αίθερικότητος ζωικότητος εκπορεύονται από τον ήλιον, αλλά υπάρχουν καί ωρισμένες βασικές τέτοιες δυνάμεις, Μπορούμε να ξεύρωμεν ποιές είναι αυτές οι βασικές δυνάμεις;
Αττεσλής : 'Ασφαλώς. Από τόν ήλιον εκπορεύεται το φώς, θερμότης καί οι χαμηλοί κραδασμοί ζωικότητος αίθερικότη-τος, πού μας δίδουν το ζωϊκόν καί φυτικόν βασίλειον. Ζωϊκότης - αιθερικότης όπως την αντιλαμβανόμεθα με τις τέσ-σερις της εκφράσεις ώς είχαμε πει σε προηγούμενα μαθήματα, υπάρχει καί είς τούς ψυχικούς καί Νοητικούς κόσμους καί θα έλεγα καί αυτές ακόμα εκπορεύονται από τον ήλιον. ’Έχουμε καί τον Νοητόν και τον Νοητικόν Ήλιο, προσέξετε στο σημείο αυτό, εκπορεύεται ζωικότης αιθερικότης…
Υπάρχουν καί άλλαι μορφαί ζωϊκότητος αίθερικότητος του Νοητικού κόσμου από τον Νοητόν ήλιον καί μετά υπάρχουν καί άλλες εκφράσεις ζωϊκότητος αίθερικότητος από τον Νοητόν ήλιον.
Ο ήλιος δεν είναι μόνον παχυλόν υλικόν σώμα σε διάπυρην κατάστασιν. Αυτός είναι αποτέλεσμα μιας άλλης αιτίας ψυχικού ηλίου του Νοητικου ηλίου, του Νοητού ήλιου καί του Λογοϊκού ηλίου. Καί έχουμε μέσα στα σύμπαντα πολλούς Λόγους.
Τώρα, ας υποθέσουμε ότι οι Μιχαήλ είναι το χέρι πού θα δώσει μιάν εργασίαν καί χρειάζεται εξάσκηση. Τα κόκκαλα του χεριού καί τα νεύρα του χεριού είναι άλλες Αγιοπνευματικές καταστάσεις πού ονομάζουμε Αρχές, Κυριότητες. Ο εγκέ-φαλος πού οδηγεί το χέρι εις αυτήν ή εκείνην την εργασίαν καί η σκέψις είναι το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ καί ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ. Επομένως οι Μιχαήλ και οί Αρχάγγελοι είναι εκφράσεις τόσον Λογοικές καί Αγιοπνευματικές. Προσέξετε, στα σύμπαντα, όλα τα σύμπαντα, καί στο παχυλό υλικό σύμπαν ακόμη, υπάρχει πλήρης συνεργασία είς το Θείο Σχέδιο, καί, πολλές φορές είς την έρευνά μας δεν θα μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε αν αυτό είναι έργο των Μιχαήλ ή αυτό «Είναι έργο των Γαβριήλ, ή αυτό είναι έργον των Ραφαήλ, αλλά θα μπορούμε να δούμε συνεργασία, όπως, πρέπει να είναι πολύ ειδικός, ένας, πού ακροάται μία συμφωνία, να ξεχωρίσει τα όργανα, καί δεν θα μπορέσει κανένας να πεί ότι, εγώ είμαι η συμφω-νία, αλλά, έκαστος έφ’ ω ετάχθη, καί πίσω από όλους ο διεθύνων. Εκείνος γνωρίζει τα πάντα, εκείνος διευθύνει τα πάντα.
Προσέξετε. Οι Μιχαήλ δεν υπερτερούν των Γαβριήλ ούτε των Ραφαήλ ούτε άλλων Αρχαγγελικών τάξεων, έστω καί αν είς την έρευνά μας θα δούμε ότι είς αυτό το έργο διαδραματίζει ίσως θα λέγαμε σοβαρώτερο ρόλο οι Μιχαήλ από τον ρόλο
πού διαδραματίζουν οί Γαβριήλ. Είναι ζήτημα έκφράσεως τού Θείου Σχεδίου καί εργασίας όχι ικανότητος.
Τον ήλιον τον εποπτεύει πρωτίστως ο Λογοικός ήλιος, ίσως να είναι το σύνολο αυτοεπιγνώσεως Θείας τών Μιχαήλ, αλλά αυτοί ευρίσκονται καί σε όλους τούς άλλους ήλιους τού παχυλού υλικού σύμπαντος. Το πως μεταφέρονται θα το γνωρίσουμε στο μέλλον. “Ομως, ο ήλιος μας δίδει ασφαλώς μιά μορφή ζωϊκότητος αιθερικότητος.
Τί θα είπωμεν όμως γιά τις κοσμικές ακτίνες, πού σήμερα η ορθόδοξος επιστήμη λέγει, είναι παντού, ταξιδεύουν παντού, την πηγήν των δεν γνωρίζουν, διότι είναι, εκεί πού είναι καί παντού. Δίδουν έναν ορισμό πού δέν είναι εύκολο να τον συλλάβει η σκέψις των ανθρώπων γιατί καί οί ίδιοι ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί την φύσιν αυτών των λεγομένων κοσμικών ακτίνων. Καί ως κοσμικές ακτίνες έχουμε χιλιάδες, κραδασμούς πού η ζωϊκότης αιθερικότης, περικλείεται σ’ αυτές σε εντονότερο βαθμό άπ’ αυτόν πού θα μας δώσει ως ζωικότητα αιθερικότητα, τόσον ο ήλιος ο οποίος είναι ένα φίλτρο, όσον καί η Ιονόσφαιρα μας η οποία είναι έτερο φίλτρο διά να μας δώσει μίαν τέτοια μορφή κραδασμών, ζωϊκότητος αιθερικότητος, ανάλογης, με αυτήν πού χρειάζεται η ζωή φαινόμενον επί τού πλανήτου, ως φυτικόν καί ζωικό βασίλειο.
Όταν όμως ως αυτοεπιγνώσεις ημείς από την ζωϊκή έκφραση εισέλθουμε εις την λεγομένη αυτοεπίγνωσιν έκφρασιν, θα δούμε ότι πλέον έχουμε άλλη μορφή ζωίκότητος αιθερικότητος πού είναι καθαρώς Λογοϊκή καί Αγιοπνευματική. Θα φύγουμε από το πιό χαμηλό επίπεδο ερεύνης μας τού φαινομένου τής ζωής, καί θα φύγουμε από τα φαινόμενα τής ζωής διά να εισέλθουμε είς την έρευνα τού τί είναι η ζωή η ίδια ή ζωή. Τότε μόνο θα αντιληφθούμε τί είναι το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ καί οι εκφράσεις του ως ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΓΟΥ καί ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Καί πού είναι; Eίναι η Βασιλεία τών Ουρανών εντός ήμών.
Ερώτησις : Ο ηλεκτρισμός ώς δύναμις προέρχεται από τον ήλιον;
Αττεσλής : Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μία γεννήτρια. Η κίνησις της μού δίδει τον ηλεκτρισμό σε ωρισμένο χώρο καί σε ωρισμένο χρόνο. Ομως διάχυτο παντού δεν είναι ο ηλεκτρισμός ; “Ωστε, είχα πεί ότι ο ήλιος είναι φίλτρο. Η ζωϊκότης αιθερικότης πού μας δίδει ο ήλιος, είναι, φιλτραρισμένη ζωϊκότης από το άπειρο. Θα εισχωρήσουμε καί στην έρευνα
αυτήν στο μέλλον αν έχετε την περιέργεια να γνωρίσετε περισσότερα. αλλά δεν θα την γνωρίσετε με την μορφή πού θα την γνωρίσει ο επιστήμων, αλλά εσείς θα γνωρίσετε καί τις αιτίες πίσω από τις εκφράσεις καί ποιές Αρχαγγελικές τάξεις εργάζονται επί των ακτινοβολιών, δονήσεων κραδασμών αστών ζωΐκότητος αιθερικότητος, διότι αν δεν το γνωρίσου-με πως θα έλθουμε σε επαφή με αυτούς γιά να μας δώσουν να μας μεταδώσουν την Σοφίαν των.
Ερώτησις : Ο Λόγος ένας είναι. Είναι προεκτάσεις τού Λόγου οι άλλοι;
Αττεσλής : Η εκκλησία μας, σε κάποιο ύμνο πρός την Παναγία λέγει," η τεκούσα των πάντων Αγίων, Αγιότατον ΛΟΓΟΝ". ’Έχουμε πει ότι Λόγος ίσον εκφρασις συνοδευομένη υπό τής αυτοεπιγνώσεως, είτε η αυτοεπίγνωσις αυτή είναι απόλυτος Θεία, Λογοϊκή πληρεστάτη με Κυριότητα, Αγιοπνευματική αυτοεπίγνωσις απρόσωπος αλλά εντός τής Παντο-δυναμίας Πανσοφίας καί Παναγαθότητος, είτε είναι έκφρασις Αρχαγγελική. Πάντες οι Αρχάγγελοι είναι Λόγοι διότι είναι εκφράσεις. Λόγος είναι, οιαδήποτε Μονάς Αυτοεπίγνωσις, μέσα εις το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ, που είναι μέρος του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, αιώνια, αμετάβλητος, πού μπορεί να επεκτείνει φαινόμενα τής ζωής ή μπορεί να μείνει είς την ιδικήν της αυτά-ρκειαν.
Ημείς έχουμε ένα ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ να μη το ονομάσουμε Θεόν γιατί θεούς θα πούμεν όλους τούς Λόγους. Η λέξις ΘΕΟΣ δι’ ημάς θα πει κατάστασις πού μας προσδιορίζει την αιωνία ύπαρξίν μας αυτοεπίγνωσιν. Ασφαλώς ο πολύ Ηγαπημένος λέγει " Εγώ είπον υμίν Θεοί εστέ καί Υιοί Υψίστου πάντες" επαναλαμβάνοντας τούς λόγους του Προφητάνακτος.
"Ωστε, ΘΕΟΣ είναι μέρος του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, ένας είναι ο ωκεανός, ή μάλλον ένα το υδρογόνο, πολύ το νερό, πολλές οι σταγόνες.
"Στώμεν καλώς εν Κύριω πάντοτε".
ΑΣΚΗΣΗ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΧΕΡΙ & ΦΛΟΓΑ ΚΕΡΙΟΥ
Τοποθετήστε το χέρι σας πάνω στον δεξιό σας μηρό. Βάλτε το εκεί, αισθανθείτε το το με αισθησιακό αιθέρα. Ωμοπλάτη, μπράτσο, αγκώνας, πήχυς, χέρι , δάκτυλα. Κουνήστε τα δάκτυλά σας για να τα αισθανθείτε καλύτερα. Δείτε το χέρι σας με κλειστά τα μάτια να αναπαύεται στον μηρό σας.
Τώρα, μέσα από το υλικό σας χέρι δείτε να λάμπει καί να αναδύεται ένα ολόλευκο χέρι, το αιθερικό σας χέρι. Σηκώστε το ψηλά καί φέρτε το εμπρός από το πρόσωπό σας. Το υλικό σας χέρι να εξακολουθεί να αναπαύεται επάνω στον μηρό σας. Μελετήστε αυτό το αιθερικό χέρι προσεκτικά. Το αισθάνεστε με αισθησιακό αιθέρα καί το βλέπετε ολόλευκο μέσω τού αποτυπωτικού αιθέρα.
Τώρα κρατήστε σε αυτό το αιθερικό χέρι ένα μεγάλο κερί, ολόλευκο κερί. Νιώστε την αίσθησή του καθώς το κρατάτε μέσα στο χέρι σας. Νιώστε το βάρος του, την αίσθηση τού κεριού. Αισθανθείτε με τα δάκτυλά σας-τα αιθερικά δάκτυλα-εκεί πού το ακουμπούν. Με αποτυπωτικό αιθέρα δείτε την λευκότητά του καί μέσω τού κινησιακού αιθέρα κουνήστε τα δάκτυλά σας πάνω στην επιφάνεια τού κεριού καί αφήστε τα να αναπαυθούν εκεί.
Αν δεν είσθε ήρεμοι, θα δείτε την φλόγα να τρεμοπαίζει καί να σπινθηρίζει. Ηρεμήστε την φλόγα, κάντε την να μείνει ακίνητη, ηρεμώντας τις σκέψεις σας. Το φως είναι καθαρό καί το χρώμα ολόλαμπρο. Αισθανθείτε το χέρι σας καί δείτε την λευκότητα τού κεριού.
Έχετε αντιληφθεί ότι στο σημείο πού η φλόγα ξεπετάγεται από το φυτίλι το χρώμα είναι λίγο πιό σκοτεινό;
Γύρω καί υπεράνω από αυτό το σκοτεινότερο σημείο, η φλόγα είναι λαμπρότερη, ξεκινώντας με ένα πορτοκαλί χρώμα καί καταλήγοντας σε ένα κίτρινο χρυσαφί χρώμα προς την κορυφή.
Δείτε μία σταθερή φλόγα, πραγματικά αισθανθείτε να χάνεστε μέσα σε αυτήν, αποβάλλετε όλες τίς σκέψεις σας.
Δεν θέλω απλώς συγκέντρωση, αλλά πλήρη απορρόφηση στο κερί πού δημιουργήσατε, στο αιθερικό σας χέρι καί στην φλόγα τού κεριού. Τώρα διαλύστε το.
Να κάμνετε την άσκηση αυτή τουλάχιστο μία φορά την εβδομάδα. Η ώρα τής ημέρας δεν παίζει ρόλο, αλλά προτιμάται το απόγευμα, από το μεσημέρι καί μετά. Πρέπει να βλέπετε την φλόγα όσο το δυνατόν σταθερή καί ακίνητη.
Εάν χοροπηδά, δείχνει, ότι οι σκέψεις σας δεν είναι ισορροπημένες. Προσπαθείστε να ηρεμήσετε τον εαυτό σας αδειά-ζοντας το μυαλό σας από όλες τίς άλλες σκέψεις έως ότου η φλόγα γίνει λαμπρή αλλά αρκετά ακίνητη.
Αρχίστε με πέντε λεπτά τον πρώτο καιρό, αλλά τελικά καταλήξτε να εργάζεστε γιά μισή ώρα.
Το να κάνετε αυτή την άσκηση εξασκούμενοι καί στην αίσθηση τού αιθερικού σας χεριού είναι πολύ σημαντικό.
Αν θέλετε να γίνετε ένας καλός πιανίστας, πρέπει να εξασκήσετε τα υλικά σας χέρια καί δάκτυλα.
Με τον ίδιο τρόπο μπορείτε να βοηθήσετε θεραπεύοντας το μυαλό καί τελικά τίς ψυχές τών ανθρώπων.
Σας λέω ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο όταν γίνετε ένας αληθινός αγωγός τής δυνάμεως τού ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
ΜΑΘΗΜΑ/ΔΙΑΛΕΞΗ 16ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1973
Αδελφοί μου "Στώμεν καλώς Εν Κυρίω πάντοτε"
Καί πάλιν θα μιλήσουμε για την ζωή, δηλαδή για τον ΘΕΟΝ, την ΑΠΟΛΥΤΗΝ ΑΡΧΗΝ, την πραγματικότητα, την οποίαν γνωρίζουμε τώρα ψηλαφητά από το φαινόμενο τής ζωής, μόνον μέσον τού ορθολογισμού.
Είχαμε πει προηγουμένως ότι, μελετώντας το φαινόμενο τής ζωής, την κλίμακα αυτήν τού Ιακώβ με τα πολλά της σκαλοπάτια θα φθάσουμε κάποτε είς το ύψος πού πλέον είναι το φως, η Ζωή.
Κανένας όμως δεν μπορεί να φθάσει μέχρι τής ζωής ώς είναι η ζωή, ζωή αυτοεπίγνωσις, πού ασφαλώς είναι κάτι πολύ διαφορετικόν τώρα, η ζωή αυτοεπίγνωσις από αυτό που λέγουμε προσωπικότητα αυτοεπίγνωση, έστω καί ψυχήν αυτοεπίγνωσιν. Διότι αυτά, η προσωπικότης αυτοεπίγνωσις καί η ψυχή αυτοεπίγνωσις είναι, αντίληψις τού φαινομένου της ζωής μέσω εντυπώσεων καί τού Noύ.
Επομένως αυτό το φαινόμενο τής ζωής μας δίδει την αντίληψιν, την γνώσιν, ενώ η ζωή είναι κάτι πέραν από την γνώση.
Τί είναι πέραν από την γνώση. Η Σοφία, η Ζωή ως Ζωή, απερίγραπτος, ασύλληπτος, προς το παρόν από ένα χωματένιο εγκέφαλο, θα την γνωρίσει ο καθένας. Αλλά τότε είπαμε όχι μέσον της σκέψεως ούτε καί μέσον της εκστάσεως πού πλέον είναι η ακέψις είς το ανώτατο της πεδίον εκφράσεως, αλλά μέσω τής Ενοαισθησίας, αφομοιώσεως, Θεοαισθησίας.
Τώρα ας κατέλθουμε στο τελευταίο σκαλοπάτι τής κλίμακος αυτής του Ιακώβ πού είναι η ζωή ώς φαινόμενον τώρα.
Τί γνωρίζουμε διά τον Χρόνο καί τον Χώρο. Πρέπει να αρχίσουμε από κάποιο θετικό σημείο, γιατί ξέρουμε ότι το κάθε τι που γίνεται αντιληπτό είναι μέσα εις τον Χώρο καί τον Χρόνο καί τίποτε δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό είς την προσωπι-κότητα αυτοεπίγνωση που δεν περικλείεται μέσα είς τον Χρόνο καί τον Χώρο, δυο καταστάσεις αντιληπτές, εκφράσεις μιας πραγματικότητος. Ωστόσο την πραγματικότητα όπως έχουμε πει δεν μπορούμε να την συλλάβουμε πρός το παρόν, θα αρχίσουμε είπαμε από τα πρώτα σκαλοπάτια, το πρώτο σκαλοπάτι τής κλίμακος αυτής τού φαινομένου τής ζωής.
Ο ορθολογισμός μας λέγει ότι, Χώρος, είναι τόσον ο τόπος από τον οποίον δεχόμεθα εντυπώσεις, ακόμη καί το υλικό μας σώμα ώς όγκος κατέχει χώρον.
Χρόνος; Εδώ τώρα είναι κάτι πού πρέπει να το μελετήσουμε ιδιαιτέρως. Μιλούμε για Χρόνο καί Χώρο, για δύο πράγματα που συνυπάρχουν καί ωστόσο είναι πολύ διαφορετικό το ένα από το άλλο, άλλη έννοια μας δίδει ο Χώρος, άλλο, άλλην μας δίδει ο Χρόνος. Καί ο Χρόνος δι' ημάς ορθολογιζομένους θα πρέπει να είναι η αυτοεπίγνωσις την οποίαν αντιλαμβα-νόμεθα από την διαδοχή τών Εντυπώσεων μέσα εις τον Χώρο, καί Χώρο. Εννοώ τον παχυλό υλικό Χώρο αλλά καί Χώρο θα πω Ψυχικές καταστάσεις καί τον Νοητικό Χώρο, την διαδοχή εντυπώσεων υπό την μορφή σκέψεων, ειδώλων, εικόνων.
Αυτά όλα θα τα μελετήσουμε το καθένα είς την θέσιν του.
Τώρα, Χρόνος, είναι κάτι το αντιληπτό αυτή την στιγμή καί τον γνωρίζουμε ως παρελθόν, παρόν, καί μέλλον. Παρελθόν, μα πίσω μας είναι μία αιωνιότης, πού η ορθόδοξος Επιστήμη, πολύ βοηθά από ότι έχει βρει. Τον μύστη σήμερα, δεν είναι μόνο λίγα χρόνια που έχει γίνει η γη, μυστηριωδώς, σε έξη ημέρες. Έχουμε πίσω μας μία αιωνιότητα καί η γη είναι ένα φαινόμενο πολύ χθές εν συγκρίσει μέ τον Χρόνον ώς παρελθόν. Κοιτάζουμε τούς Ουρανούς, τα Ουράνια σώματα, Ερευνούμε και βλέπουμε ότι η γη είναι ένα μόριον σκόνης μέσα είς το σύμπαν, το παχυλό υλικό, τον Χώρο, τον οποίο ήτο αποτέλεσμα μιας κάποιας αιτίας από τις πολλές αιτίες πού μας δημιουργούν αποτελέσματα μέσα είς το Χάος, Χώρον, ωστόσο κάτω από Πάνσοφη πάντοτε αιτία Νόμο. Καί τί γνωρίζουμε πέραν από τον γαλαξία μας πού τέτοιες αιτίες έχουμε χιλιάδες χιλιάδων καί αποτελέσματα, και γνωρίζουμε ότι πέραν από τον Γαλαξία μας, υπάρχουν καί άλλοι Γαλαξίαι εν τή γενέση των, άλλοι εν τή αποσυνθέσή των. Καί τώρα εις την έννοια πού μπορούμε να συλλάβουμε γιά τον Χρόνο, σταματούμε ώς ανθρώπινη διάνοια, δεν νομίζετε; Ωστόσο όμως κοιτάζουμε πίσω μας μιά αιωνιότητα καί αιωνιότητα λέγουμε τον Χρόνο ασύλληπτον καί το παρόν καί το μέλλον. Γνωρίζουμε τώρα από το παρόν ότι είμεθα σ' ένα κόσμο παχυλό υλικό πού βλέπουμε το φαινόμενο τής ζωής στα διάφορά του στάδια καί εκφράσεις από τον σκώληκα εις το βάθος στον βυθό τών θαλασσών, στα πετούμενα, από θηλαστικά γύρω μας, στα ερπετά, στον άνθρωπο καί είχαμε πει σε προηγούμενα μαθήματα ότι, κάθε φαινόμενο τής ζωής διαγράφει έναν προκαθορισμένο κύκλο καί το είδος, έκαστο είδος τον Ιδιο κύκλο, πάντοτε, διαγράφει μέσα στον Χώρο καί στον Χρόνο. Πανσοφία θεία.
Καί τι γνωρίζουμε τώρα ως παρόν, Δι' ημάς, όχι ημείς εκφράζουμε εις έκαστος εξ ήμών ώς ζώσα πλέον οντότης όχι μόνο παχυλό υλικό σώμα, αλλά καί ψυχή ακόμα, καί με τον ορισμό ψυχή συμπεριλαμβάνουμε την παρούσα προσωπικότητα αυτοεπίγνωσιν πού συναισθάνεται, σκέπτεται, γνωρίζει, ταλαιπωρείται, σφάλλει, τελειώνεται, μέχρι τής θεώσεως πού πλέον θα δούμε την μόνιμη προσωπικότητα εαυτό μας, μια, αδιαίρετο, καί την αυτήν. Οί εντυπώσεις είναι καθρέπτες μέσα στούς οποίους βλέπει τον εαυτόν της, ωστόσο η αυτοεπίγνωσις εαυτός μας στην μελέτην μας είναι μιά, καί γνωρίζουμε ότι είμεθα καί υπάρχουμε, καί γιά να υπάρχουμε πρέπει να είμεθα, να είμεθα μέσα στον κόσμο του είναι, καί, να εισέλθουμε στον κόσμο τού υπάρχω που είναι ο Χώρος καί ο Χρόνος.
Καί βλέπουμε το φαινόμενο τής ζωής σ' όλα του τα στάδια καί τις εκφράσεις στο ζωικό βασίλειο, όσα μπορούν να γίνουν αντιληπτά εις τον άνθρωπο προσωπικότητα αυτοεπίγνωσιν, να διέπωνται όλα από Νόμους ασάλευτους καί μέσα να βλέπουμε την θεία Πανσοφία, Παναγαθότητα ώς Θείον Έλεος καί την Παντοδυναμία. Τρία τινά τα οποία μάς βροντο-φωνούν γιά την πρώτη αιτία, την αιτία τών πάντων, αυτών που οι άνθρωποι Ονομάζουν ΘΕΟ καί εμείς ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ, Ονομασία καί η μία και η άλλη αλλά ωστόσο το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ δεν μάς περιορίζει σε μία λέξη πού ο καθένας την συλλαμβάνει σύμφωνα με την δική του δύναμη τού σκέπτεσθαι.
Εισερχόμεθα εμείς πιό βαθιά καί λέγουμε ζωή, γιατί είναι το πιό πλησίον μας απτό σημείο καί απόδειξις τόσον τής υπάρξεως τού ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, όσον καί ώς ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ εις την δικήν Του φύσιν.
Μόνον μ' αυτόν τον συλλογισμό, μόνον ανόητοι καί τυφλοί τον Νούν δεν μπορούν να δούν την υπερτάτην πραγματικό-τητα ώς αλήθειαν καί ως ζωή.
Ασφαλώς έχουμε διαγράψει την κλίμακα σε αρκετά σκαλοπάτια πού θα πρέπει αργότερα να κατέλθουμε καί ένα έκαστον απ' αυτά τα σκαλοπάτια να το μελετήσουμε προσεκτικά, να πατήσουμε το πόδι μας θετικά καί ασφαλισμένα γιά να προχωρήσουμε καί στο επόμενο καί στο επόμενο καί οποία η χαρά μας όταν ανερχόμενοι αυτήν την κλίμακα τής πραγματικότητος ζωής αυτήν πού ο ίδιος ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ονόμασε εαυτόν του, Οδό.
Εγώ ειμί η οδός καί η αλήθεια καί η ζωή θα αρχίσουμε να αισθανώμεθα πλέον καί να αντιλαμβανώμεθα το τι είμεθα, καί σε κάθε σκαλοπάτι πού ανεβαίνουμε θα βλέπουμε πιό πολύ καθαρά το Νοητικό Φως πού έν συγκρίσει με το παχυλό υλικό Φως, εκείνο είναι φώς, καί θα προχωρήσουμε. Τότε θα ανακράξουμε το " Δόξασι το δείξαντι το φώς ". Ασφαλώς γιά τον κοινό άνθρωπο, αρκετό είναι το φώς πού δέχεχαι ώς κραδασμούς ο οφθαλμός γιά να αντιλαμβάνεται την ομορφιά τής φύσεως γύρω του πού ωστόσο δεν μπορώ να υποτιμήσω, αλλά το φώς κυρίως είναι ο Νούς και προ πάντων εις την υψηλή του έκφραση, πέραν τών ειδώλων τών Νοητικών, πέραν τών εικόνων, πέραν καί τής έκστάσεως, έχει πού πλέον γίνεται ο εκπάγκλου ωραιότητος Χιτών πού θα φορέσουμε διά να αισθανθούμε τον Ουράνιον εαυτόν μας, καί ο τών Εθνών Απόστολος έχει ομιλήσει για τον γήϊνον άνθρωπον καί τον Ούράνιον άνθρωπον καί ο υμνωδός μας λέγει γιά τον Νυμφώνα τού ΛΟΓΟΥ καί την θέσιν μας μέσα σ' αυτόν τον Νυμφώνα ως νύμφης ενός εκάστου τού εαυτού μας ψυχής αυτοεπιγνώσεως καί ανακράζει :
"Τον νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένο καί ένδυμα ούκ έχω ίνα είσέλθω έν αύτώ. Λάμπρινόν μου την στολήν τής Ψυχής φωτοδότα ή ζωοδώχα καί σώσον με".
Προσέξετε. Μη φαντασθείτε ότι καθ' ένας με δική του ατομική προσπάθεια μπορεί να ενδυθεί μόνος του χωρίς τον θείοv Φωτισμό τον Χιτώνα αυτόν. Θα πρέπει να είναι με την Θείαν βοήθεια την Λογοΐκήν κατ' αρχήν καί τού ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ αργότερα.
Θα ήθελα να εισέλθετε εις τάς έννοιας τής παραβολής τού ασώτου υιού διά να αντιληφθήτε το Θείον 'Ελεος καί λέγω :
'Οταν ο άνθρωπος κάμει το πρώτον βήμα τής επιστροφής πρός τον οίκον του, τα άλλα δέκα θα τα κάνει με ανοικτάς αγκάλας ο Πατήρ του, πού αναμένει την επιστροφήν αυτήν.
Γιατί την αναμένει; Διότι γνωρίζει ότι η ψυχή αυτοεπίγνωσις έν τινι μέτρω αισθάνεται τής προσωπικότητος αυτοεπιγνώσεως εαυτού της την ταλαίπωρείαν ύπό την μορφήν του πόνου, καί πόσες μορφές πόνου δεν έχουμε. Προσέξετε στο σημείο αυτό. Καί ασφαλώς όπως μιά μητέρα βλέπει το τέκνο της στον ύπνο του, γιατί έν ύπνω ευρισκόμεθα τώρα στον παχυλό υλικό κόσμο, δεν είμεθα ξύπνιοι, να βλέπει ένα εφιάλτη καί να αγωνιά, έν εγρηγόρσει η μήτηρ, νοιώθει μιά κάποια ταραχή καί θα ήθελε να ξυπνήση το τέκνο στην πραγματικότητα γιά να αποβάλει αυτό το όνειρο πού βασανίζει καί ταλαιπωρεί το τέκνο της.
Μη νομίσετε ότι στην Ψυχή αυτοεπίγνωσιν ή προαωπικότης αυτοεπίγνωσις δεν είναι η ενηλικιωμένη θυγάτηρ τού εαυτού Θείας Μονάδος.
Στα διάφορα όμως αυτά στάδια τού εαυτού μας αυτοεπιγνώσεως ζωής ίσως να είναι πρώτη φορά πού μιλούμε γιά την ζωή αυτοεπίγνωση καί ασφαλώς δεν θέλω να την συγχύζετε με ότι λέγουμε προσωπικότητα αυτοεπίγνωση, έστω καί ψυχή αυτοεπίγνωση, γιατί η ζωή αυτοεπίγνωση είναι Θεία, είναι ο εσώτατος εαυτός μας, πού ευρίσκεται πάντοτε μέσα στο ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ.
Τώρα καί από μία άλλη πλάνη θέλω να σας σηκώσω. Θα κερδίσουμε αυτήν την ζωή Αυτοεπίγνωσιν ;
Ουδεμία βλασφημία χειρότερη αυτής. Δεν πρόκειται να κερδίσουμε κάτι πού δεν είμεθα, ότι έχουμε. Αν δεν το γνωρί-ζουμε δεν έχει καμμία σχέση. Είμεθα αυτή η Ζωή αυτοεπίγνωση, απόδειξις ότι είμεθα το φαινόμενο τής ζωής καί ζούμε.
Από που αντλούμε τις δυνάμεις να συνεχίζουμε να ζούμε μέσα στον παχυλό υλικό σώμα καί αργότερα στο Ψυχικό, στους ανάλογους κόσμους καί μέσα στον Νοητικό Κόσμο. Από πού αντλούμε την δύναμη καί την ικανότητα τού σκέπτεσθαι συναισθάνεσθαι, τις δυνάμεις μας, γι’ αυτές τις δυνάμεις τού φαινομένου τής ζωής πού θα μελετήσουμε αργότερα, χωριστά την κάθε μιά, καί θα εισχωρήσουμε μέχρι τής πηγής από την οποίαν η Δύναμις αυτή έρχεται προς ημάς, θεία Χάριτι, ασφαλώς, θα μείνουμε κατάπληκτοι.
Θα δούμε τώρα σ' ένα νέο φως, όχι το φως το οποίον μας δίδει ο ήλιος, ή δυνατά κραδαινόμενο υλικό σώμα, αλλά εις το νέον πλέον φως τού ορθολογισμού καί με τον Θείο Φωτισμό θα δούμε ότι το ότι λέγουμε ζωή εαυτό μας φαινόμενο προ- σωπικότητος αυτοεπιγνώσεως, την λεγομένη έν εγρηγόρσει συνείδηση εαυτό μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο εαυτός μας ονειρεύομενος τοποχρονικά .
Γιατί τόσον η έννοια Χρόνος καί Χώρος ως την αντιλαμβανόμεθα είναι ένα όνειρο.
Θα μού πείτε, όνειρο, ωστόσο είναι το σύνολο τού εαυτού μου ζωής προσωπικότητος τού είναι μου ώς το αντι-λαμβάνομαι σήμερα ώς αυτοεπίγνωση. Ασφαλώς, η αυτοεπίγνωση συνεχίζει καί μέσα εις το όνειρο, διότι αν δεν υπήρχε η αυτοεπίγνωσις στα διάφορά της στάδια, τότε να υφίστατο η ψευδαίσθησις πού ονομάζουμε θάνατον, κάτι ανύπαρκτο, πού δίδει μίαν έννοια πολύ περιορισμένη, πού μας αφήνει να εννοήσουμε την απώλεια ενός κάτι τοποχρονικού καί πού μας τρομάζει, ωστόσο δεν υπάρχει το φαινόμενο του θανάτου, έστω καί ώς φαινόμενο, αλλά είναι κάτι το αντιληπτό. Μπορεί να πω υπάρχει η αλλαγή θέσεως τού δέχεσθαι εντυπώσεις καί ημείς καλώς τα γνωρίζουμε αυτά, καί θα το μελε-τήσουμε εμπειρικώς εις το μέλλον με την ενδοσκόπηση με την εκσωμάτωση, μετά πού θα αποκτήσουμε τις δυνάμεις τού εσώτερου εαυτού μας Ψυχής αυτοεπιγνώσεως, πού θα φωτίσουν τον εαυτόν μας προσωπικότητα αυτοεπίγνω&